Σε αυτό το άρθρο θα δούμε τα πρώτα βήματα του μικροφώνου. Από την σύλληψη και δημιουργία του μέχρι και την χρήση του για τις πρώτες αναμεταδόσεις γεγονότων. Θα ταξιδέψουμε σε εποχές που ακόμα το μικρόφωνο ήταν μια καινοτομία και όχι μια καθημερινή ανάγκη.
Στις μέρες μας, οποιοδήποτε μαγαζί ηλεκτρονικών και να επισκεφθείτε, ο υπάλληλος σαν βαρεμένος ταχυδακτυλουργός θα σας δείξει μια μεγάλη γκάμα πολύ φθηνών μικροφώνων που θα μπορέσετε να συνδέσετε στον υπολογιστή σας αλλά και πολύ πιο ακριβά για να τα χρησιμοποιήσετε στον μείκτη σας και να αποθανατίσετε την φωνή του καραφλομαλλιά τραγουδιστή σας.
Μικρόφωνο Carbon – Button
Αυτό το κατασκεύασμα που μοιάζει με τύμπανο σαμάνου από την Σiβηρία, είναι ένα μικρόφωνο Carbon-Button. Κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον Emilie Berliner το 1877. Ήταν το πρώτο μικρόφωνο που κατασκευάστηκε και αποδείχθηκε χρήσιμο.
Αν και υπήρχαν άλλες πατέντες για την δημιουργία μικροφώνου, το κατασκεύασμα του Berliner αποδείχθηκε το πιο δυνατό και το πιο ανθεκτικό στον χρόνο. Μια κατασκευή που αποδείχθηκε μη-χρήσιμη, για παράδειγμα, ήταν ένα μικρόφωνο του Graham Bell, που βασίστηκε στην χρήση υγρού ως μέσο μετατροπής του ήχου σε σήμα. Νερό και ηλεκτρισμός όμως είναι ένας γάμος χωρίς μέλλον, οπότε ο Graham κατέβασε για μία ακόμα φορά το κεφάλι του.
Ενθουσιάστηκε όμως με την κατασκευή που Berliner, και του έδωσε $50.000 (περίπου 1.1 εκ. σημερινά δολάρια) για να αγοράσει τα δικαιώματα του μικροφώνου και να το χρησιμοποιήσει στα πρώτα τηλέφωνα που δημιουργήθηκαν.
Εγκυκλοπαιδική γνώση #1
- Ναι! Ναι με ακούτε;
- Την κυρία Παρθένα θέλω!
- Ποια; Την Καρτέλα;
(βλέπετε την γριά να παίρνει το ακουστικό και να το χτυπάει στο έπιπλο με μανία βρίζοντας τον άντρα της που παίρνει μικρή σύνταξη)
Ε λοιπόν αυτό που μόλις έγινε, ήταν ότι λόγω υγρασίας στα παλιά τηλέφωνα, τα ρινίσματα άνθρακα που υπήρχαν μέσα στο μικρό ηχειάκι, κολλούσαν μεταξύ τους και δημιουργούσαν πρόβλημα στην μετατροπή ήχου σε σήμα. Οπότε, χτυπώντας το ακουστικό, επαναφέραμε τον άνθρακα στην αρχική του μορφή. Ως αποτέλεσμα η γριά συνέχιζε να ακούει σαν άνθρωπος και όχι σαν ζόμπι. Γουστάρω αναλογικές καταστάσεις και ιστορίες από την κρύπτη.
Δυστυχώς όμως για τον Berliner, το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δεν επέζησε λόγω “νομικής αμφισβήτησης”, με αποτέλεσμα να το κερδίσει ο Bell το 1892 με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Μου μυρίζει λίγο αγγλοσαξονική λίγδα και απάτη η ιστορία, αλλά θα παραμείνω στις πρώτου βαθμού ύβρεις και θα συνεχίσω το άρθρο.
Στην τελική, το καπέλο του “βλάκα” θα φορεθεί και από τους δυο μιας και η ιδέα για την κατασκευή τέτοιου μικροφώνου υπήρχε αρκετά χρόνια πριν να πατενταριστεί από κάποιον, οπότε κανείς από τους δυο δεν μπορεί να θεωρηθεί “πατέρας” του μικροφώνου αυτού. Την δόξα ας την πάρει ο λαός.
Emile Berliner
Ο Emile Berliner κάθεται μπροστά στο δημιούργημα του. Σε ορισμένες παραλλαγές του μικροφώνου, μπορούσε να προστεθεί και ένας μικρός ενισχυτής σήματος, οπότε εκτός από την μετατροπή του ήχου σε ηλεκτρικό σήμα είχαμε και ενίσχυση του σε διαφορά δυναμικού (voltage).
Οι ραδιοπομποί των δεκαετιών ’10 και ’20 απαιτούσαν σήματα υψηλής εισόδου για να λειτουργήσουν. Οι ενισχυτές λυχνίας ήταν ακριβοί και σχετικά νέοι στο εμπόριο οπότε τα μικρόφωνα του Berliner μαζί με τον δικό τους ενισχυτή ήταν η καλύτερη εναλλακτική λύση.
Επιστόμιο Πολυτελείας
Εδώ βλέπουμε ένα από τα πρώτα μικρόφωνα carbon-button. Στα αριστερά μας έχουμε το μικρόφωνο, ενώ στα δεξιά το επιστόμιο που μπορούσε να προσαρμοστεί στο μικρόφωνο. Ήταν μέρος της “πολυτελής έκδοσης” του μικροφώνου για τους φραγκάτους.
Μικρόφωνο Ultra Audible
Ο Phillips Thomas επινόησε αυτό το μικρόφωνο το 1920, ενώ εργαζόταν για την Westinghouse Electric. Η ονομασία προήλθε απ’ όταν άρχισε να καυχιέται ο Thomas ότι το μικρόφωνο του ήταν τόσο ευαίσθητο που μπορούσε να λάβει ήχους πέρα από το φάσμα της ανθρώπινης ακοής.
Εγκυκλοπαιδική γνώση #2
Popular Science Monthly: το περιοδικό ανέφερε σε τεύχος του 1924 ότι το μικρόφωνο του Thomas μπορούσε να ηχογραφήσει τραγούδια από μικρά ζωύφια, που χωρίς αυτό θα ήταν αδύνατο να συλλάβει ανθρώπινο αυτί. Από αυτή την άποψη θα ήταν χρήσιμο στους επιστήμονες, για να ακούσουν και να μελετήσουν αυτούς τους ήχους!
Φωνογράφος (Dictaphone)
Το μηχάνημα αυτό, που μοιάζει με ναργιλέ, συνδεόταν με σωλήνα σε έναν φωνόγραφο και ήταν το πρώτο αυτόματο μηχάνημα που χρησιμοποιούνταν για υπαγορεύσεις σε επιχειρήσεις, όπως και το πρώτο μη-επαγγελματικό σύστημα εγγραφής.
Εφευρέθηκε από τον Thomas Edison. Το dictaphone χρησιμοποιούσε την ίδια βασική αρχή με τον απλό φωνόγραφο (phonograph). Η φωνή του σοβαρού επιχειρηματία δονούσε μια μικρή βελόνα που υπήρχε κάπου μέσα στο μηχάνημα και αυτή με την σειρά της χάραζε αυλάκια σε έναν μαύρο κύλινδρο. Ο κύλινδρος ήταν συνήθως κατασκευασμένος από κερί.
Αργότερα, μπορούσε να γίνει αναπαραγωγή του ηχογραφημένου υλικού, αλλά ο ήχος ήταν κάτι παραπάνω από τρομακτικός, λόγω κακής ποιότητας. Αν το έβαζες κάποιο βράδυ σε ένα παιδάκι να το ακούσει, θα τρόμαζε τόσο πολύ που θα χεζόταν επάνω του, θα ξερνούσε και θα του δημιουργούνταν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Εγκυκλοπαιδική γνώση #3
Το ξέρατε ότι μερικά indie συγκροτήματα είναι στην διαδικασία του να κυκλοφορήσουν singles σε φωνόγραφο; Τώρα το ξέρετε. Όταν το διαβάσετε σε κάποιο περιοδικό μην εντυπωσιαστείτε, σας έχω ήδη στερήσει αυτή την χαρά.
Ομοσπονδιακή Ραδιοφωνική Επιτροπή
Πριν από την δημιουργία της Ομοσπονδιακής Ραδιοφωνικής Επιτροπής το 1927 ήταν μια εποχή που το να δημιουργήσεις έναν ραδιοφωνικό σταθμό ήταν τόσο εύκολο όσο το να κολλήσεις σύφιλη, τον 17ο αιώνα στην βρόμικη όσο δεν πάει Γαλλία. Ζήτω τα αρώματα – κάτω η Σύφιλη. Απλώς έπρεπε να αγοράσεις ένα μικρόφωνο και έναν ραδιοπομπό με μία κεραία.
Ήταν η εποχή που τα media συνειδητοποίησαν ότι το ραδιόφωνο ήταν μια νέα δύναμη στον τομέα της χειραγώγησης του πλήθους. Όχι τόσο δυνατή όσο η θρησκεία — αλλά αρκετά δυνατή. Στην εικόνα πιο πάνω βλέπουμε ένα κοινό για την εποχή μικρόφωνο που βρίσκεται περικυκλωμένο από ελατήρια που απορροφούσαν τους κραδασμούς. Σε προηγούμενες κατασκευές που δεν υπήρχε το “Sock Mount” αυτό, οι κραδασμοί περνούσαν μέσα στο μικρόφωνο.
Hal Totten και Ty Cobb
Ο Hal Totten ήταν από τους ραδιοφωνικούς εκφωνητές αγώνων. Εδώ τον βλέπουμε σε μια χαρακτηριστική σκηνή σε αγώνα. Δίπλα του βρίσκεται ο Ty Cobb (Tyrus Raymond), θρύλος του μπέιζμπολ. Το μικρόφωνο του Berliner έχει φτάσει στα γήπεδα και είναι πλέον αναγκαίο για οποιουδήποτε είδους ραδιοφωνική κάλυψη.
Κλείνοντας, είδαμε από αυτό το κείμενο την μικρή περιπέτεια του μικροφώνου άνθρακα από το εργαστήριο του Berliner μέχρι τα χέρια του Hal Totten. Η περιπέτεια συνεχίζει και το μικρόφωνο αλλάζει χέρια — από τους Beatles μέχρι και τον πιο απλό άνθρωπο, που αποφασίζει να πειραματιστεί με την φωνή του και ένα μικρόφωνο.
