Το Ευρώ για την Ελλάδα ίσως ήταν μια περιπέτεια με τα πάνω της και τα κάτω της. Αλλά όπως φαίνεται κάθε άνοδος έχει και την κάθοδο της. Αλλά ίσως μιας σταύρωσης να μην έπεται πάντα και η ανάσταση.
Είσοδος του Ευρώ στις αρχές της χιλιετίας
Με το σπαθί της μπήκε η Ελλάδα στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, είχε διατυμπανίσει με περιφάνεια και αυτοπεποίθηση ο τότε εν υπηρεσία ευρισκόμενος πρωθυπουργός της χώρας κ. Κώστας Σημίτης. Δεν προσπάθησε κανείς να αντιμιλήσει στον καθηγητή των οικονομικών της Χαϊδελβέργης και της london school of economics. Απεναντίας βόλευε το συμμάζεμα αυτό και το μαγείρεμα των αριθμών πολλούς παράγοντες της παγκόσμιας σκακιέρας. Άλλωστε δέχτηκε πάμπολλες διευκολύνσεις και άπειρες τεχνογνωστικές υποστηρίξεις και πλάτες εκ των Ευρωπαίων και συγκατάθεση εκ των αγορών, στις οποίες με δέος και φόβο αναφέρονται σήμερα από τα εγχώρια μέσα μαζικής πληροφόρησης και παραπληροφόρησης. Μια τεράστια πεποίθηση προόδου και ανάπτυξης θα βοηθούσε την Ελλάδα να περιέλθει από την δεύτερη στην πρώτη κατηγορία κράτους, στα σαλόνια των μεγάλων και τρανών δημοκρατικών και μη κοινωνιών. Είχε γίνει η μικρή Ελλάδα ένας μεγάλος σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή και ουκ ολίγη αναθερμάναν υπόκωφα μια μοντέρνα magna grecia.
Έξοδα για ολυμπιακούς αγώνες και διαχείριση για τα μπάζα
Και άρχιζε το λοιπόν η νέα Ελλάδα να ξοδεύει, να οικοδομεί, να ζει επιτέλους αξιοπρεπή και καθωσπρέπει σα μια καινούργια δύναμη στον κόσμο με το κεφάλι υψηλά και υπερήφανο. Και ήρθαν για να επικυρώσουν αυτήν την εθνική ευμάρεια οι ολυμπιακοί αγώνες που διεκδίκησε και αυτούς με το σπαθί της και θα έδειχνε στον κόσμο όλες τις νέες τις μορφές και τέχνες, όλες τις τρανές και δυνατές καταβολές του πανάρχαιου εθνικού ιστού της.
Και όπως κάποιος υποψήφιος γαμπρός στολίζεται και πουδραρίζεται για να κάνει καλή εντύπωση στη νύφη, τουλάχιστον στην πρώτη εκείνη στιγμή της δημοσιότητας και μετά βλέπουμε. Ρουφάει την κοιλιά του όσο χρειάζεται, δεν υπολογίζει έξοδα της στιγμής και είναι ο κύριος της βραδιάς, για δυο εβδομάδες έστω στην περίπτωση των Ολυμπιακών αγώνων και γαμπρό την Ελλάδα. Από αρχικά τέσσερα δισεκατομμύρια εκτοξεύτηκε το έξοδο σε πάνω κάτω δέκα δισεκατομμύρια Ευρώ. Και είναι πάνω κάτω γιατί κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα λεφτά δαπανήθηκαν, πόσα αξιοποιήθηκαν και πόσα καταστάλαξαν σε ανύποπτες είτε υποψιασμένες τσέπες ανά πάσα της υφηλίου.
Από την Ανάσταση στη Σταύρωση
Επιχείρησε να αναπτυχθεί η πάλαι ποτέ επαρχία του ρωμαϊκού κράτους και το επί έξι αιώνες υπό οθωμανική ηγεμονία μιλέτ του σουλτάνου, μετά επί αγγλογαλλογερμανική επιρροή υποκινούμενη βασιλεία του Όθων και μετέπειτα του βόρειου Γκλίκσμπουργκ. Είχε την ψευδαίσθηση μιας ομφαλοκρατούμενης αντίληψης για τα οικεία, μια ζαμανφουτίστρια ρητορική. Ίδια και απαράλλακτη τακτική αιώνων, μια κοινωνία επί επιτήρηση, ενίοτε με αναλαμπές και χαρές, αλλά το μεγαλύτερο διάστημα υπόδουλη, περιφρονημένη και ανάξια υπάρξεως.
