Η πόλωση μεταξύ των Αμερικανών πολιτών έχει αυξηθεί ασυνήθιστα ραγδαία κατά τα τελευταία 40 χρόνια – περισσότερο από ό,τι στον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία ή τη Γερμανία – ένα φαινόμενο που ίσως να οφείλεται κατά κύριο λόγο στον αυξημένο φυλετικό διαχωρισμό που υπάρχει εντός της κοινωνίας, της ανόδου των ψευδών ειδήσεων και των αλλαγών στη σύνθεση των Δημοκρατικών κομμάτων που απαρτίζονται από ακραία στοιχεία με περίεργες απόψεις που σπέρνουν τη διχόνοια στη χώρα.
Αυτό το συμπέρασμα προέρχεται από μία νέα έρευνα που συνυπέγραψε ο Jesse Shapiro, καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Brown University, μαζί με τους οικονομολόγους του Πανεπιστημίου του Stanford, Levi Boxell και Matthew Gentzkow, και δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στο National Bureau of Economic Research.
Στη μελέτη, ο Shapiro και οι συνάδελφοί του παρουσιάζουν τα πρώτα πολυεθνικά στοιχεία σχετικά με τις μακροπρόθεσμες τάσεις της «συναισθηματικής πόλωσης» – ένα φαινόμενο στο οποίο οι πολίτες αισθάνονται πιο αρνητικά προς τα άλλα πολιτικά κόμματα παρά προς το δικό τους. Διαπίστωσαν ό,τι στις ΗΠΑ, η συναισθηματική και κατ’ επέκταση πολιτική πόλωση έχει αυξηθεί δραματικά από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 σε σχέση με τις άλλες οκτώ χώρες που εξέτασαν – το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Γερμανία, την Ελβετία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία.
Ο Jesse Shapiro δήλωσε: «Είναι γεγονός πως υπάρχουν αρκετές αναλύσεις σχετικά με την πόλωση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, οπότε θεωρήσαμε ό,τι θα ήταν ενδιαφέρον να βάλουμε τις ΗΠΑ ως συγκρίσιμο δείκτη και να δούμε αν αυτή η απογοητευτική κατάσταση είναι μέρος μιας παγκόσμιας τάσης ή εάν πρόκειται για κάποιο μεμονωμένο φαινόμενο που περιορίζεται στα σύνορα αυτής της χώρας, Βρήκαμε ό,τι η παρούσα τάση είναι πράγματι σε μεγάλο βαθμό μόνο στις ΗΠΑ».
Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τέσσερις δεκαετίες δημοσκοπήσεων που διεξήχθησαν σε εννέα χώρες, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το γνωστό στην επιστημονική κοινότητα “feeling thermometer” για να αξιολογήσουν τις τάσεις σε μια κλίμακα από το 0 έως το 100. Σημείωση: Το 0 δεν αντανακλά αρνητικά συναισθήματα προς τα άλλα μέρη που ανήκουν σε διαφορετική κοινωνική και πολιτική ομάδα, ενώ το 100 είναι το έσχατο σημείο μίσους προς την άλλη πλευρά.
Διαπίστωσαν ό,τι μέχρι το 1978, ο μέσος Αμερικανός πολίτης βαθμολόγησε τους βουλευτές του πολιτικού κόμματος που πρόσκειται κάτα 27 μονάδες υψηλότερα από τους αντίστοιχους του άλλου αντιπάλου σημαντικού κόμματος, δηλαδή μία αισθητή, αλλά μικρή σχετικά θετική συναισθηματική διαφορά.
Ενώ από το 1979 έως το 2016, οι Αμερικανοί βαθμολογούσαν το δικό τους κόμμα κατά μέσο όρο με 45,9 μονάδες υψηλότερα από το άλλο κόμμα. Με άλλα λόγια, τα αρνητικά συναισθήματα προς τα μέλη του άλλου κόμματος σε σχέση με το δικό του κόμμα αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 4,8 μονάδες ανά δεκαετία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η πόλωση αυξήθηκε επίσης στον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και την Ελβετία τα τελευταία 40 χρόνια, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, τη Γερμανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία, η πόλωση μειώθηκε.
Γιατί η κοινωνία των ΗΠΑ έχει φτάσει σε τόσο υψηλό βαθμό πόλωσης; Ο Shapiro δήλωσε ότι μπορεί να είναι εν μέρει επειδή, από τη δεκαετία του 1970 και μετέπειτα τα μεγάλα πολιτικά κόμματα είχαν ταυτιστεί και ευθυγραμμιστεί με συγκεκριμένες ιδεολογίες, φυλές και θρησκευτικές ταυτότητες. Για παράδειγμα, οι Ρεπουμπλικανοί είναι θρησκευόμενοι, ενώ οι Δημοκράτες είναι πιο κοσμικοί.
Ο Shapiro κατέληξε στο συμπέρασμα ό,τι η κατανόηση των βαθύτερων αιτιών που σχετίζεται με την πολιτική και κοινωνική πόλωση, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και σε άλλες χώρες του κόσμου, θα μπορούσε να βοηθήσει παράλληλα τους πολιτικούς και τους πολίτες να καταλάβουν πως να καταπολεμηθεί τούτο το φαινόμενο, με την μόνη προϋπόθεση ό,τι απαιτείται να παρθούν σωστές αποφάσεις για το γεφύρωμα του χάσματος και τις διαιρέσεις μεταξύ των πολιτών μέσα στην κοινωνία.
Ο Jesse Shapiro πρόσθεσε επίσης: «Υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύουμε ό,τι όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα παύουν πλέον να σέβονται ο ένας τον άλλον, και είναι πιο δύσκολο να προβούν σε πολιτικούς συμβιβασμούς και να κάνουν μεταξύ τους μία πολιτισμένη πολιτική συζήτηση. Υπάρχουν επίσης κάποιες ενδείξεις ό,τι η πολιτική ταυτότητα ενός ατόμου μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά του – τι αγοράζει, σε ποια περιοχή κατοικεί, με ποιους συναναστρέφεται, και ούτω καθεξής».
