Πρώτα έστησαν την αντιμνημονιακή απάτη. Υπάρχει άλλη πολιτική, όχι στη λιτότητα, δε χρωστάω – δεν πληρώνω, τοκογλύφοι, πλατείες «αγανακτισμένων», συνωμοσίες, Oλαντρέου. Προετοίμασαν το έδαφος για τη δραχμή και δηλητηρίασαν τη σχέση των Ελλήνων με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μετά, έσπειραν μίσος στην κοινωνία. Επί πέντε χρόνια, η κριτική γινόταν με όρους εθνολαϊκισμού και ολοκληρωτισμού.
Με οργουελιανό τρόπο, άλλαξαν το νόημα των λέξεων. Όποιος πίστευε ότι η Ελλάδα πρέπει να θεσμοθετήσει μεταρρυθμίσεις, ώστε να γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, ότι το κράτος δεν μπορεί να ξοδεύει διαρκώς περισσότερα απ’ όσα εισπράττει, ότι η επιλογή ήταν ανάμεσα στο δυσάρεστο και το καταστροφικό ήταν «προδότης», «μερκελιστής», «όχι και τόσο Έλληνας». «Ήρωας» ήταν όποιος αγωνιζόταν για το επίδομα κολατσιού της ΔΕΗ, «αγωνιστής» όποιος επέμενε να βγάζουμε συνταξιούχους πενήντα χρόνων κλέβοντας από τα παιδιά μας και «αξιοπρεπής» όποιος δεν είχε αντίρρηση να παίρνουμε δανεικά κι αγύριστα από τους Σλοβάκους και τους Πολωνούς φορολογούμενους.
Μετά, άρχισαν να πολιορκούν την εξουσία. Αυτοί, που εκπροσωπούσαν το «νέο και άφθαρτο», υποδέχονταν πολιτικούς σαλταδόρους -κατά προτίμηση από το «βαθύ ΠΑΣΟΚ»- που αναζητούσαν ασφαλέστερη στέγη. Μετά, μαζί με τον Κουβέλη, τον Πολύδωρα και τη Ραχήλ Μακρή οδήγησαν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Και έτσι προέκυψε το «πρώτη φορά αριστερά».
Σε αυτούς τους πέντε μήνες, μοίρασαν θέσεις σε συγγενείς και αφισοκολλητές, αμνήστευσαν τους πλαστογράφους του ΠΔ 164/04, ολοκλήρωσαν την αντιμεταρρύθμιση στην παιδεία, στράγγιξαν τον ιδιωτικό τομέα, αφού το Δημόσιο σταμάτησε να πληρώνει τις υποχρεώσεις του, λεηλάτησαν τα αποθεματικά του ευρύτερου δημόσιου τομέα, σπατάλησαν το διπλωματικό κεφάλαιο της χώρας παίζοντας θέατρο για ιθαγενείς, επανέφεραν την ύφεση, ολοκλήρωσαν την πτώχευση παριστάνοντας ότι είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου, έκαναν πρόβες για επιστροφή στη δραχμή και προκήρυξαν ένα τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα που έκλεισε τις τράπεζες και στοίχισε στην οικονομία, κατά τους υπολογισμούς του ΔΝΤ, 40 δισεκατομμύρια.
Περίπου δεκαπέντε ΕΝΦΙΑ, για να καταλαβαινόμαστε! Και αφού οι εμμονές τους συγκρούστηκαν με την πραγματικότητα και συνετρίβησαν, υπέγραψαν το βαρύτερο μνημόνιο. Μ’ ένα νόμο, μ’ ένα άρθρο. Επειδή, όπως είπε ο πρωθυπουργός, η χώρα κινδυνεύει να καταρρεύσει. Ενώ το 2011, με έλλειμμα στο 12% του ΑΕΠ, ο Παπανδρέου υπέγραψε για πλάκα. Kαι τώρα, στην Επιτροπή Μισαλλοδοξίας που ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε στη Βουλή, τον δικάζουν η Νίνα Κασιμάτη και ο Δημήτρης Καμμένος!
Είναι ευρωπαϊκό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι όσο παραμένει Φρανκενστάιν και στεγάζει τους επίδοξους μπουκαδόρους του Χολαργού. Όταν ξεκαθαρίσουν ποιος είναι τι, το ξανασυζητάμε.
