Αγγλικά: Ιsaak Νewtοn και η σωστή προσφορά του επιθέτου είναι Νιούτον. Ο Ισαάκ Νεύτων ήταν Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος, αλχημιστής, ο οποίος γεννήθηκε το 1643 και πέθανε 1727.
Πέρασε με μεγάλη επιτυχία τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Τρίνιτι Κόλετζ του Κέμπριτζ, απόπου αποφοίτησε το 1665. Μέσα σε δύο χρόνια, δηλ. μέχρι το 1667, επεξεργάστηκε διάφορα προβλήματα φυσικής και μαθηματικών και διατύπωσε θεωρία για τα χρώματα και τη φύση του λευκού φωτός, ανακάλυψε τον τύπο για την ύψωση ενός διώνυμου σ οποιαδήποτε δύναμη, ερεύνησε στο χώρο της μεταλλουργίας, ώστε να πετύχει ένα κατάλληλο κράμα για την κατασκευή καλών καθρεφτών και διαμόρφωσε τις πρώτες σκέψεις που κατέληξαν στη θεωρία της παγκόσμιας έλξης και στον απειροστικό ή, όπως ο ίδιος συνήθιζε να τον λέει, διαφορικό λογισμό.
Το 1668 κατασκεύασε το πρώτο κατοπτρικό τηλεσκόπιο. Τον ίδιο χρόνο πήρε από το Τρίνιτι Κολετζ τον τίτλο του διδάκτορα, ενώ ο δάσκαλός του, ο διάσημος μαθηματικός Ισαάκ Μπάροου (1630 – 1677), παραιτήθηκε από την έδρα για να την καταλάβει ο Ν., που τον θεωρούσε περισσότερο άξιο για τη θέση αυτή. Ήταν μία χειρονομία που έμεινε ίσως μοναδική στα διδακτικά χρονιά. Αναλαμβάνοντας την έδρα ο Ισαάκ Νεύτων και έχοντας μόνο ελάχιστες ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα, είχε αρκετό χρόνο στη διάθεσή του, ώστε να ολοκληρώνει τις έρευνες και τις μελέτες του. Το 1671 κατασκεύασε ένα δεύτερο κατοπτρικό τηλεσκόπιο, περισσότερο βελτιωμένο, και το 1675 έδωσε την εξήγηση του χρώματος των διάφορων σωμάτων.
Ο Ισαάκ Νεύτων ήταν ο πρώτος που σύνδεσε το χώρο και το χρόνο με τους νόμους της μηχανικής. Βρέθηκε έτσι μπροστά στην ανάγκη να ορίσει τις έννοιες αυτές επιστημονικά. Οι ορισμοί που έδωσε γίνονται συστατικό στοιχείο της γενικότερης μηχανιστικής κοσμοαντίληψης της εποχής του, ενώ βρίσκονται σε αρμονία με τη θεολογική θεωρία του.
Παρόλο που για το Ν. ο χώρος και χρόνος έχουν αντικειμενική ύπαρξη, είναι ένα είδος φυσικής πραγματικότητας, ωστόσο δεν υπάρχει κάποια αλληλεξάρτηση μεταξύ τους, όπως και με τις έννοιες της ύλης και της κίνησης. Το 1686 δημοσίευσε στο Λονδίνο το τρίτομο έργο του “Ρhilοsοphiae naturalis Ρrincipia Μathematica” (Μαθηματικές αρχές της φυσικής φιλοσοφίας), στο οποίο αναπτύσσει τη θεωρία της παγκόσμιας έλξης.
Οι θεωρίες του για το νόμο της βαρύτητας ήταν κιόλας γνωστές. Στο παραπάνω έργο του, που για συντομία αναφέρεται και είναι γνωστό ως “Ρrincipia” (Πριντσίπια = Αρχές) ο Ν. θέτει τις έννοιες του απόλυτου χώρου και χρόνου και της απόλυτης κίνησης, της απόλυτης ηρεμίας και του προνομιούχου συστήματος αναφοράς. Οι παραδοχές αυτές οδήγησαν την επιστήμη σε δυσκολίες και αντιφάσεις, που ο ίδιος ο Ισαάκ Νεύτων όπως φαίνεται μέσα στο ίδιο έργο, το “Ρrincipia”, συνειδητοποίησε πόσο δύσκολο ήταν να επαληθευτούν.
Η “ύπαρξη” του απόλυτου χώρου και του αιθέρα εκτοπίστηκαν οριστικά από την περιοχή της επιστήμης ύστερα από δύο περίπου αιώνες, από τον Α. Αϊνστάιν. Στο ίδιο έργο ο Νεύτων αναφέρεται και σ` άλλους κλάδους της φυσικής, όπως στις κινήσεις των ρευστών, στους νόμους της κρούσης, στη λίκνιση της Σελήνης, στις πλατύνσεις των τροχιών των πλανητών κ.λ.π. Ακόμα στο “Ρrincipia” ο Νεύτων έχει ορίσει τους γενικούς κανόνες με βάση τους οποίους έπρεπε να διατυπωθούν οι νόμοι της φύσης. Οι κανόνες αυτοί δείχνουν την αντίληψη που είχε ο Ν. για το πρόβλημα της αιτιότητας.
Ο Ν. ολοκλήρωσε τη γενίκευση των αρχών της κίνησης με δύο ακόμα αξιώματα, σύμφωνα με τα οποία δύο σώματα ενεργούν το ένα στο άλλο με δυνάμεις που είναι ίσες κατά το μέτρο και αντίθετης φοράς, και ότι οι δυνάμεις προσθέτονται σύμφωνα με τον κανόνα του παραλληλόγραμμου.
Η μελέτη του προβλήματος της βαρύτητας άρχισε από το Ν. το 1679 περίπου και δημοσιεύτηκε όπως προηγουμένως αναφέρθηκε το 1686, χρειάστηκαν δηλ. περίπου είκοσι χρόνια δουλειάς. Το 1703 εκλέχτηκε πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας στην οποία ήταν μέλος από το 1672. Από το 1668, όταν ανέλαβε την έδρα στο Κέμπριτζ, ασχολούνταν με προβλήματα της οπτικής.
Στην εποχή του είχε ξεσπάσει μεγάλη διαμάχη για τη φύση του φωτός. Στα 1704 συγκέντρωσε τις μελέτες του πάνω στην οπτική στο έργο του “Οptics” (Οπτική), όπου υποστήριζε ότι το φως αποτελείται από μικρότατα σωμάτια που εκπέμπονται από τη φωτεινή πηγή, αντίθετα από το Χόιγκενς που στο έργο του “Πραγματεία για το φως” το 1690 υποστήριζε ότι το φως έχει κυματική φύση.
Το 1707 δημοσίευσε το έργο του “Παγκόσμια Αριθμητική” και ταυτόχρονα έθεσε τις βάσεις του ολοκληρωτικού λογισμού. Το έργο του Ν. είναι πολύπλευρο. Εκτός από τα καθαρά επιστημονικά συγγράμματά του έγραψε και μελέτες ιστορικού και θεολογικού περιεχομένου. Πέθανε στις 20 Μαρτίου του 1727.
Το έργο του Ν. είχε κολοσσιαία επίδραση στην κατοπινή εξέλιξη της επιστήμης. Επί δύο σχεδόν αιώνες, μέχρι την εμφάνιση της θεωρίας της σχετικότητας και της θεωρίας των κβάντα, όλη η φυσική στηριζόταν στα θεμέλια που έθεσε ο Ν.
Μονάδα μέτρησης Ν (Νewtοn). Είναι μονάδα μέτρησης δυνάμεων. Δύναμη 1Ν ισούται με δύναμη που δίνει επιτάχυνση 1m/sec2 σ` ένα σώμα μάζας 1 Κgr. 1Ν=105 dynes.
Δίσκος του Νεύτωνα. Είναι ένας κυκλικός δίσκος που αποτελείται από διαδοχικούς έγχρωμους τομείς. Τα χρώματα των τομέων είναι τα ίδια με τα χρώματα που προκύπτουν από την ανάλυση του λευκού φωτός, δηλ. είναι το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το πράσινο, το γαλάζιο, το βαθύ γαλάζιο και το ιώδες. Περιστρέφοντας γρήγορα το δίσκο γύρω από άξονα κάθετο ως προς το επίπεδό του που διέρχεται από το κέντρο του, βλέπει κανείς μόνο λευκό χρώμα. Η εξήγηση είναι ότι γίνεται σύνθεση όλων μαζί των χρωμάτων στον αμφιβληστροειδή.
