Ίσως είμαστε κοντά στην αποσύνθεση των πλαστικών σκουπιδιών με μύκητα, ένα πολυσύνθετο πρόβλημα που αρκετοί επιστήμονες ψάχνουν να βρουν την λύση εδώ και δεκαετίες.
Πολλοί τόνοι πλαστικών απορριμμάτων παράγονται καθημερινά και σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ScienceMag, δημιουργούνται παγκοσμίως σε καθημερινή βάση 6,3 δισεκατομμύρια τόνοι σκουπιδιών που οφείλονται αποκλειστικά στην ανευθυνότητα των ανθρώπων
Γνωρίζουμε ότι το πλαστικό είναι ένας σημαντικός ρύπος, σκληρός για να αποσυντεθεί οργανικά, δημιουργώντας τοξικές αναθυμιάσεις.
Με τη μελέτη να προβλέπει ότι τα πλαστικά απόβλητα πρόκειται να αυξηθούν στο μέλλον, είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθεί ένας τρόπος για την ασφαλή απόρριψη αυτών των αθανάτων πολυμερών.
Με την πάροδο του χρόνου έχουν καταβληθεί τεράστιες προσπάθειες για να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Οι άνθρωποι συνήθως καταφεύγουν σε ταφή μεγάλων ποσοτήτων πλαστικών σε χώρους υγειονομικής ταφής, καίγοντας τους με σωρούς σκουπιδιών ή την ανακύκλωσή τους. Ωστόσο, δεν υπήρξε τρόπος να απαλλαγούμε από πλαστικά απόβλητα με έναν ακίνδυνο τρόπο.
Τώρα, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε από επιστήμονες από το Πακιστάν και την Κίνα από το Παγκόσμιο Κέντρο Αγροφυλακής και το Ινστιτούτο Βοτανικής του Κunming, στην Κίνα, στο περιοδικό Environmental Pollution, θα μπορούσε να δοθεί λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Τα δείγματα που εξήχθησαν από ένα χωματόδρομο έξω από το Ισλαμαμπάντ στο Πακιστάν έδειξαν ότι το έδαφος έχει εμποτιστεί ολοσχερώς από μύκητες λόγω των πλαστικών σκουπιδιών, σύμφωνα με την έρευνα.
Ο δρ Sehroon Khan, επικεφαλής της μελέτης με τίτλο “Biodegradation of Polyester Polyurethane by Aspergillus tubingensis”, δήλωσε σε ανακοίνωση της World Agroforestry, “Θέλαμε να εντοπίσουμε λύσεις που ήδη υπήρχαν στη φύση, αλλά η εύρεση μικροοργανισμών που μπορούν να κάνουν τη δουλειά δεν είναι εύκολος.”
Ωστόσο, η ομάδα βρέθηκε μπροστά σε μία ευχάριστη έκπληξη με ένα δείγμα που είχαν πάρει από το χωματερή σκουπιδιών στην πακιστανική πρωτεύουσα.
Ο μύκητας που ονομάζεται Aspergillus tubingensis, ο οποίος ζει στο έδαφος, βρέθηκε επίσης να αναπτύσσεται σε πλαστικό και να εκκρίνει ένα ένζυμο που διασπά τα πολυμερή μόρια.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο μύκητας χρησιμοποίησε τη δύναμη των μυκηλίων – το δίκτυο των ριζών που μοιάζουν με νημάτια που καλλιεργούνται από μύκητες – για να βοηθήσουν στη διάσπαση των πολυμερών. Ακόμη και τα πλαστικά που διαφορετικά θα παρέμεναν στο περιβάλλον για χρόνια, μπορούν να διαλυθούν από τον μύκητα σε λίγες εβδομάδες, λένε οι επιστήμονες.
Ο μύκητας δοκιμάστηκε με πλαστικό και στις τρεις καταστάσεις – στερεό, υγρό και αέριο και έδωσε σπουδαία αποτελέσματα.
Ωστόσο, η απόδοση του μύκητα επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των επιπέδων ρΗ, της θερμοκρασίας και του τύπου του χρησιμοποιούμενου μέσου καλλιέργειας. Η ομάδα πιστεύει ότι ο υπολογισμός αυτών των παραγόντων θα μπορούσε να αποτελέσει το κλειδί για την ευρεία χρήση του μύκητα για την επεξεργασία πλαστικών απορριμμάτων.
Η μελέτη του μύκητα εξακολουθεί να είναι ένας αυξανόμενος τομέας, και οι ερευνητές λένε ότι ένας αριθμός μυκήτων δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί. Η κατανόηση των μυκήτων και η αξιοποίησή τους θα μπορούσε να είναι μια οργανική διέξοδος σε πολλά από τα προβλήματα του κόσμου, σημειώνει η ομάδα.
“Ο επόμενος στόχος της ομάδας μας είναι να καθορίσουμε τις ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των μυκήτων και την πλαστική υποβάθμιση, εξετάζοντας παράγοντες όπως το pH, η θερμοκρασία και τα μέσα καλλιέργειας”, δήλωσε ο Δρ. Χαν. “Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για τη χρήση του μύκητα σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας αποβλήτων ή ακόμα και σε εδάφη που έχουν μολυνθεί από πλαστικά απόβλητα”.
