Είμαι σίγουρος πως από την αρχή της στήλης με τα αφιερώματα και τις βιογραφίες έχει φανεί πως έχω μια αδυναμία σε εκείνες τις προσωπικότητες που διακατέχονται από λίγο λοξά. Όλα αυτά τα τερτίπια ανέκαθεν μου τραβούσαν το ενδιαφέρον, όπως και τα τυπάκια που ασχολήθηκαν “σοβαρά” με πράγματα που συνήθως ήταν περίεργα για τον περισσότερο κόσμο.
Ομολογουμένως με όσους έχουμε ασχοληθεί μέχρι τώρα, ο ένας ήταν πιο ακραία περίπτωση από τον άλλον, και δη αυτοί που έτυχε να βρεθούν για κάποιο λόγο κοντά στον θείο Aleister. Δεν ξέρω πως ακριβώς συνέβαινε αυτό, αλλά ο Aleister μάζευε τριγύρω του ιδιαίτερες και συχνά βαρεμένες περιπτώσεις ατόμων. Έναν τέτοιο τύπο λέω να δούμε σήμερα.
Το όνομα αυτού John Whiteside Parsons, είναι ευρέως γνωστός και ως Jack Parsons (ελληνικά: Τζακ Πάρσονς) — σημείωσε πως υπάρχουν και άλλοι τρεις αναγνωρίσιμοι “Jack Parsons” εκεί έξω, γιατί αν πας να ψάξεις τον δικό μας με αυτό το όνομα παίζει να μπερδέψεις τα μπούτια σου.
Ο Jack Parsons λοιπόν, ήταν καταρχάς μηχανικός πυραύλων και φλέρταρε με την, ανήλικη τότε, αστροναυτική. Σε αυτό το επιστημονικό background βέβαια πήγε και έχωσε την μεταφυσική. Και την έχωσε βαθιά. Δεν μπορούμε να πούμε πως με αυτό το χώσιμο έλυσε το πρόβλημα συμβίωσης / συμφιλίωσης επιστήμης και αποκρυφισμού, αλλά η προσπάθεια του είχε ενδιαφέρον και αξίζει να την δούμε. Πάρε τα κιάλια σου και πάμε για μπανιστήρι!
Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1914 στο Los Angeles. Το πραγματικό του όνομα ήταν Marvel, το John δεν ξέρουμε πότε προέκυψε. Παρόλο που οι γονείς του ήταν αξιοσέβαστα λεφτάδες, ο μικρός John πέρασε μια μοναχική και προβληματισμένη παιδική ηλικία εξαιτίας του ότι οι δικοί του διέλυσαν από νωρίς τον γάμο τους.
Συνήθως σκότωνε τον χρόνο του διαβάζοντας και ονειροπολώντας, ενώ από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό. Σε ένα ημερολόγιο του μάλιστα ισχυριζόταν πως στα 13 του είχε καλέσει τον Σατανά και αυτός παρουσιάστηκε μπροστά του. Πες μου, με τέτοιες μαλακίες που πετάνε οι αποκρυφιστούλιδες δεν είναι για να τους πάρεις αγκαλίτσα; Συν τοις άλλοις ήταν πνεύμα αντιλογίας. Κάθε είδος δεσποτισμού και εξουσίας τον έκανε να βγάζει καντήλες.
Αυτός ο πιτσιρίκος που λες, μεγαλώνοντας άρχισε να τη βρίσκει και με τις θετικές επιστήμες, με αποτέλεσμα να περάσει την εφηβεία του αυνανιζόμενος πάνω από τύπους φυσικής και χημείας και εν τέλει να μπει στο Pasadena Junior College και μετέπειτα στο University of Southern California από το οποίο ποτέ δεν αξιώθηκε να πάρει το πτυχίο του.
Όμως ο John δεν χρειαζόταν πτυχίο για να πάει μπροστά, είχε την καύλα του. Το 1935 παντρεύτηκε την Helen Northrup και το 1936 τον πήρανε στο Gunggenheim Aeronautical Laboratory του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνιας. Τότε ήταν μόλις 22 χρονών τρυφερούδι, αλλά έβαζε στην θέση του κάθε ακαδημαϊκό παπάρι με τις γνώσεις που κουβαλούσε, κυρίως πάνω στην χημεία. Θα μπορούσε να κάνει υπέροχη παρέα με τον Στέλιο τώρα που το σκέφτομαι.
Ας τον παινέψουμε λίγο παραπάνω για τα ευρήματα του. Ο John πειραματίστηκε πρώτος με την χρήση στερεών προωθητικών καυσίμων στους πυραύλους, τα οποία ακόμα χρησιμοποιεί η NASA. Επίσης έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην εφεύρεση του συστήματος JATO (Jet-Fueled Assisted Take Off) και πρωτοχρησιμοποίησε άσφαλτο και υπερχλωρικό κάλιο αντί για μπαρούτι για να βάλει μπρος τα πυραυλάκια του. Συν τοις άλλοις ήταν συνιδρυτής του JPL (Jet Propulsion Laboratory).
Σκέψου επίσης πως ο Theodore Von Karman, το μεγάλο κεφάλι του Guggenheim, παραδέχτηκε πως ο Parsons ήταν αυτός που έβαλε τις βάσεις για την εξερεύνηση του διαστήματος. Πάνω κάτω τα ίδια εύσημα έδωσε στον Parsons και ο Wernher Von Braun.
Ο Braun βέβαια ήταν πρώην ναζής και οι ναζίδες είναι του διαβόλου, αλλά σκέψου τι είναι να σε παραδέχονται σε τέτοιο βαθμό δυο μεγάλα μυαλά της αστροναυτικής. Μάλλον είσαι πάρα πολύ καλός σε αυτό που κάνεις.
Καλή φάση όλο αυτό με την ερευνητική δραστηριότητα του John, αλλά ας περάσουμε λίγο και στα αποκρυφιστικά του ταχταρίσματα που έχουν πολύ περισσότερο τζέρτζελο: πρώτη φορά ήρθε σε επαφή με το Ordo Templis Orientis και το Astrum Argentium – τα έχουμε ξαναπεί, τάγματα αυτών των κακών των αποκρυφιστών είναι δαύτα – το 1938.
Τον επόμενο χρόνο έγινε μέλος του O.T.O. μαζί με την γυναίκα του, στο Agape Lodge της California το οποίο βρισκόταν υπό την αρχηγεία του Wilfred Talbot Smith. Ο Smith είχε κατενθουσιαστεί με την αφεντιά του Parsons, τόσο πολύ που σε γράμμα του στον Θηρίο ανέφερε το εξής:
«Νομίζω πως επιτέλους έχω έναν πραγματικά εξαίρετο άντρα, τον John Parsons. Από την επόμενη Τρίτη ξεκινάει μια σειρά ομιλιών με σκοπό να διευρύνει το πεδίο δράσης μας. Έχει εξαιρετικό μυαλό με πολύ καλύτερη διανόηση από την δική μου… Ο John Parsons θα φανεί πολύτιμος».
Περιττό να σου πω πως ένα χρόνο μετά ο John πήρε, ανεπίσημα, τα ηνία του Agape Lodge καθ’ εντολή του μπαρμπα Crowley. Λίγο καιρό πριν από αυτό το συμβάν είχαν αρχίσει ήδη να υπάρχουν κάποια μπερδέματα. Νιώσε ωραίο σκηνικό: ο John και η Helen φιλοξενούσαν την ετεροθαλή αδερφή της Helen, την Sara.
O Parsons και η Sara άρχισαν να έχουν σεξουαλικά τραβήγματα και η Helen τους πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα ανοίγοντας κατ’ εξακολούθησην τα πόδια της στον Smith. Το 1943 του έκανε και νινί μάλιστα. Εκείνη την χρονιά ο Crowley έδωσε στον Smith επίσημα πόδι από το τάγμα για να πάει να βρει “τον εσώτερο του εαυτό” — έλα άρχισε να φωνάζεις “Σατανισταί! Σατανισταί και όργιλοι!” γουστάρω να σε ακούω.
Και αυτά δεν ήταν τίποτα. Ο Parsons γύρω στο 1945, είχε αρχίσει να σχεδιάζει το πως θα βάλει μπρος το Babalon Working.
“Τι στην ευχή είναι τούτο;” σε ακούω να ρωτάς. Με πολύ απλά λογάκια ήθελε να ενσαρκώσει τη δύναμη της Babalon στον κόσμο μας, φέρνοντας στον κόσμο το λεγόμενο Moonchild. Άλλοι λένε πως θα ήταν ένα φυσικό τέκνο με σάρκα και οστά, άλλοι πως θα ήταν μια πνευματική / αστρική οντότητα.
Γιατί να το κάνει αυτό; Θεωρούσε πως με αυτό τον τρόπο θα έφερνε στον κόσμο ένα είδος “Διονυσιακής αγάπης και ελευθερίας”. Βοηθός του σε αυτό τον πειραματισμό ήταν ο Ronald Lafayette Hubbard, το κλαπαρχίδι που ευθύνεται για αυτήν εδώ την σαχλαμάρα. Τότε βέβαια κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο “Frater H“.
Για να ξεκινήσει όμως ο Parsons την τελετή καλέσματος / ενσάρκωσης της Babalon, ήθελε μια σεξουαλική σύντροφο που να τον εμπνέει, αλλά αυτή την έμπνευση δεν την έβρισκε στην Sara.
Έτσι αποφάσισε να καλέσει ένα “Στοιχειακό”(Elemantal) ενσαρκωμένο στο σώμα μιας γυναίκας για να κάνει την δουλειά του. Έκανε τις τελετές του και μετά ως διά μαγείας γύρισε σπίτι του και βρήκε μια γκόμενα, την Marjorie Cameron να τον περιμένει έξω από το σπίτι του, ισχυριζόμενη πως είναι αυτό το “στοιχειακό”
Ο δικός μας ήταν τόσο ξεμυαλισμένος με αυτό το “μαγικό project” που έχαψε την παραμύθα αμάσητη. Αυτό το αποκαΐδι, την Cameron, την είχε στείλει ο γλυκούλης μας ο Hubbard (ήταν γνωστή του από το ναυτικό), λογικά για να “έχει τον έλεγχο” σε όλη την διαδικασία.
Κουκουνάρια μπλε. Ξεκίνησε ο Parsons να ξεσκίζεται με την άλλη τη χαζεμένη, μήπως και κατέβει η Babalon επί γης. Για το όλο “project” μπορείς να βρεις εδώ, σε κείμενο γραμμένο διά χειρός του Parsons. Αν βγάλεις άκρη σφύρα μου.
Μπλεγμένος με τέτοιους μαλάκες σαν τον Hubbard και την Cameron, το μυαλό του Parsons άρχισε να λασκάρει λίγο και να καίγεται με το φιάσκο του Babalon Working. Μέχρι και ο Crowley που ήταν στα τελευταία του, έκραζε τον Parsons για τις μαλακίες που έκανε. Είπαμε, “Do What Thou Wilt” αλλά εσύ το έχεσες, καλύτερα να πετάξεις κάναν πύραυλο. Το 1946 του έδωσε πόδι από την αρχηγεία του Agape Lodge. Ο Parsons Πάντως δεν τα έσπασε τελείως με το O.T.O.. Μέχρι τέλους κράτησε φιλικές σχέσεις, κακές παρέες έκανε, δεν ήταν εξ’ ολοκλήρου μαλάκας.
Τέλος πάντων, ας αφήσουμε λίγο το “Babalon Working” στην άκρη. Ξέχασα να σου αναφέρω για το σπίτι που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του στην Pasadena.
Σε εκείνο το σπίτι φιλοξενούσε όποιο κοινωνικό απόκληρο έβρισκε εύκαιρο. Και φρίκαρε όλους τους νεόπλουτους γείτονες που ζούσαν το Αμερικάνικο Όνειρό τους. Οι τρομολαγνικές φήμες για αυτό το σπίτι έδιναν και έπαιρναν: όργια! Ναρκωτικά! Μαύρη Μαγεία! Γκαστρωμένες γκόμενες που χορεύουν γυμνές γύρω από φωτιές! Τελετουργικοί βιασμοί ανηλίκων! Ω, υπέροχα σκηνικά! Αλλά όπως σου είπα ήταν όλα φήμες. Ποτέ δεν εξακριβώθηκε τίποτα από τις αρχές, που κάναν συχνά πυκνά ντου στο παρσονόσπιτο, για να δουν τι παίζει.
Και μετά από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα, ας επιστρέψουμε στο Babalon Working.
Ο Parsons είχε παθιαστεί τόσο πολύ με αυτή του την προσπάθεια να φέρει την Babalon και την “Διονυσιακή Αγάπη” επί γης, που όπως σου είπα έκαψε φλάντζα.
Μετά τον παράτησε και ο Hubbard μαζί με 50.000 δολάρια και την Sara. Πάρε φρίκη ο Θαύμας. Άρχισε να αποκαλεί τον εαυτό του Αντίχριστο και να συγχέει την Cameron με την περίφημη Scarlet Woman. Οι συνωμοσιολόγοι λένε πως εκείνη την περίοδο το FBI του έδινε έναν παχυλό μισθό για το project του πάνω στην έλευση του Αντιχρίστου. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό, γιατί δεν είμαι συνωμοσιολόγα.
Για να μην στα πολυλογώ, αυτή η μαλακία περί Αντιχρίστου και Babalon συνέχισε μέχρι το 1952. Εκείνη την χρονιά στις 17 Ιουνίου, ο Parsons έπαιζε με τα χημικά του στο σπίτι του στην Pasadena και λέγεται πως του έπεσε από τα χέρια ένα δοχείο γεμάτο κροτικό υδράργυρο. ΚΑΜΠΟΥΜ! Ναι αυτή η μαλακία ήταν εκρηκτική και ο δικός μας δεν είχε τις κατάλληλες προφυλάξεις οπότε έγινε καινούριος.
Δεν πέθανε ακαριαία αλλά μερικές ώρες μετά την έκρηξη, από τα πολλαπλά εγκαύματα που υποστεί. Άουτς. Μετά τον θάνατο του αυτοκτόνησε και η μάνα του. Άουτς δεύτερο.
Αν ήμουν καμιά μουστακιοφόρα του κατηχητικού θα έλεγα να μην μπλέκεις με χημείες και αποκρυφισμούς, γιατί είναι του Σατανά και θα σε καταστρέψουν. Όμως επειδή δεν είμαι, απλά θα πω πως ο Parsons παραήταν εύπιστος και αφελής και αυτή ήταν η αιτία που έχασε την μπάλα.
Μπορεί να ασχολούνταν με ότι ήθελε, να φύτευε ψάρια ή να έφτιαχνε λαμπατέρ σε σχήμα κώλου, δεν είναι το ζήτημα με το τι ασχολήθηκε όμως. Η μεγάλη του μαλακία ήταν πως άφησε τον Hubbard και την ζουλαμένη Marjorie να τον πιάσουν κότσο. Δική του μαλακία, τι να πεις.
Άσε που μετά τον θάνατο του η άλλη η ζουλή άρχισε να ισχυρίζεται πως ενώθηκε σεξουαλικά με το πνεύμα του Parsons και γέννησε δύο φεγγαρόπαιδα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι στο αστρικό επίπεδο. Μετά την μάζεψε ο Kenneth Anger, την έβαλε να κάνει την ηθοποιά και ηρέμησε.
Αυτά για τον Parsons, ο οποίος είναι ξεκάθαρο παράδειγμα πως όσο μορφωμένος και ευφυής και αν είσαι, πως μπορείς άνετα να εξαπατηθείς από μαλάκες. Την τυφλή εμπιστοσύνη και πίστη πολλοί εμίσησαν. Ή μήπως όχι;
Μη βιάζεσαι να φύγεις. Δεν Τελειώσαμε, σου έχω λίγες ακόμη παραπάνω πληροφορίες για αυτήν την περίεργη προσωπικότητα.
- O Parsons ήταν υπέρμαχος του νεοφιλελευθερισμού. Επίσης φλέρταρε με τον σοσιαλισμό,τον κομμουνισμό και τον μαρξισμό,αν και θεωρούσε ότι δεν αυτά τα τρία δεν “δούλευαν” και πολύ καλά. Μπορεί να ειπωθεί πως ήταν επηρεασμένος από την όλη φιλοσοφία του “Θελήματος”, γι’ αυτό τον έξυνε το κωλί του περί ατομικής ελευθερίας και λοιπών ελευθεριακών ιστοριών. Περί πολιτικών και λοιπών πεποιθήσεων του Parsons μπορείς να βρεις στο “Freedom is a Two Edged Sword”.
- Μετά θάνατον, μπορεί η περσόνα του να χάθηκε σε μια σχετική αφάνεια, αλλά οι μπαρμπάδες του κλάδου του φρόντισαν να τον τιμήσουν. Πρώτον έστησαν άγαλμα προς τιμήν του στο JPL. Δεύτερον υπάρχει ένας κρατήρας στην σκοτεινή μεριά του φεγγαριού, ο Parsons Crater που ονομάστηκε έτσι επίσης προς τιμήν του και επειδή οι ερευνητές μάλλον έχουν ωραίο χιούμορ. Parsons- “Σκοτεινή Πλευρά” – Φεγγάρι, make the connection.
Τέλος πάντων, τα λέμε από βδομάδα.
){kind=link}