Ένα ωραίο σούρουπο, εκεί που έτρωγα την κοτόσουπα μου και έβλεπα τα ομοφυλόφιλα παπαγαλάκια μου να απαυτώνονται, αναρωτούμενος για το αν μπορούσαν να γίνουν και αυτά σούπα σε περιόδους πείνας, άκουσα να μια φωνή από το Υπερπέραν να μου λέει: “Θέλω να κηρύξεις τον λόγο μου και να μην ξαναπάρεις τα ψυχοφάρμακα σου.” Από το μήλο που προσγειώθηκε μετέπειτα στο κεφάλι μου, συμπέρανα πως η εν λόγω εγκεφαλική παρεμβολή ήταν τερτίπι της Έριδας.
“Μα εγώ, καρδιά μου όμορφη, έτσι και αλλιώς δεν τα παίρνω τα ψυχόχαπα μου. Επίσης το θρησκευτικό κήρυγμα είναι αρμοδιότητα του Πατέρα“. Τότε όμως μου ήρθε στην μύτη η ευωδία από το περιοδόαιμα της και κατάλαβα πως για κανέναν λόγο δεν έπρεπε να της φέρω αντίρρηση. Ξέρετε πως αντιδρούν οι γκόμενες με περίοδο. Αναγάγετε αυτή την αντίδραση στα σταθμά μιας χαοτικής θεότητας. Ας μας φυλάει ο Ασταρώθ από τέτοιες κακοτοπιές.
Τέλος πάντων, κατάπια μια κουταλιά από την σούπα μου και συνέχισα: “Μπορώ όμως να γράψω για κάποιον από τους Επισκόπους σου, τι λες;“
“Πολύ καλά” απάντησε εκείνη, “θα σου πρότεινα τον Lord Omar. Τα internets έχουν επαρκείς πληροφορίες για την αφεντιά του.” Και μετά από αυτά τα λόγια, η σύνδεση με το Υπερπέραν κόπηκε, η μυρωδιά της περιόδου υποχώρησε και το μήλο έβγαλε ποδαράκια και απέδρασε δια μέσου της χέστρας, πριν προλάβω να το φάω.
“Τέλεια” σκέφτηκα κατεβάζοντας την τελευταία κουταλιά της σούπας μου και χαζεύοντας τα ψόφια παπαγαλάκια μου που μόλις είχαν αλληλοαποκεφαλιστεί από το πολύ πίτσι-πίτσι, “ας χτυπήσουμε τον κυρ-Omar στον γούγλη να δούμε τι θα μας πει”. Ο γούγλης έδωσε στεγνά και ασάλιωτα τα αποτελέσματα που ήθελα, τα μαγείρεψα με μπαχαρικά της αρεσκείας μου και έγραψα την πρώτη μου, επίσημα εριστική, βιογραφία.
Ναι, το ξέρω οι περισσότεροι από εσάς αδιαφορείτε παντελώς, αλλά ευελπιστώ πως οι 5 από τους 23 Έλληνες Ντισκορντιανούς που μας διαβάζουν, θα τρίψουν τις ρώγες τους με ηδονή.
Ο Lord Omar λοιπόν ή επίσημα Omar Khayyam Ravenhurst ή στη γλώσσα του βαρετού ανεριστικού ληξιαρχείου Kerry Wendell Thornley (ελληνικά: Κέρρυ Ουέντελ Θόρνλεϊ), ήταν ένας από τους δύο μεγάλους Επισκόπους του Ντισκορντιανισμού (αγγλικά: Discordianism).
“Τι είναι τούτο;” θα ρωτήσει ως συνήθως, καθυστερημένα, ο μέσος αναγνώστης μας. Ο Ντισκορντιανισμός καναρινάκι μου είναι μια θρησκεία – παρωδία. Μάλλον όπως έχει τεθεί πιο όμορφα είναι “μια θρησκεία μεταμφιεσμένη σε αστείο και αντιστρόφως ανάλογα ένα κωμωδία μεταμφιεσμένη σε θρησκεία“. Το προηγούμενο link θα σου δώσει περισσότερες απαντήσεις, αλλά καλό υα ήταν πρώτα να σου πω απλά πως ο Ντισκορντιανισμός επευφημεί το Χάος και την αταξία, δεν παίρνει τίποτα στα σοβαρά και σου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα.
Και τώρα περνάμε ξανά στον γλυκύτατο Lord Omar. Ας τον φωνάζουμε Kerry για ευκολία, δεν νομίζω να τον πειράζει. Ο Kerry λοιπόν γεννήθηκε στις 17 Απριλίου του 1938 στην Καλιφόρνια. Οι γονείς του ήταν Μορμόνοι και έχουμε ξαναπεί τι συμβαίνει συχνά με τα τέκνα των θρησκόληπτων.
Στα 18 του πήγε στα μαρίνια ως έφεδρος, τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε τις σπουδές του στο University of Southern California και μετά την πρώτη χρονιά των σπουδών του, εν έτη 1958 τον κάλεσαν για να κάνει την κανονική του θητεία.
Την ίδια χρονιά έτυχε να βρεθεί, σε μια αίθουσα bowling, με τον παιδικό του φίλο Greg Hill (ή όπως είναι γνωστός στον κύκλο των Ντισκορντιανών, Malaclypse the Younger), εκεί ο Kerry με τον Greg άρχισαν να αμπελοφιλοσοφούν περί Χάους, αταξίας και “τι στον διάτανο πάει στραβά με αυτόν τον κόσμο;“. Σε εκείνη τη φάση, άρχισε να τους πετάει μήλα η Έριδα, κάνοντας τους να οραματίζονται έναν κόσμο όπου θα επικρατούσε μια όμορφη, χαρούμενη αταξία. Εκείνο το βράδυ ήταν που εμπνεύστηκαν και το Ιερό Κάο (αγγλικά: Sacred Chao) — να το πάλι το “τι είναι αυτό;“
Το Ιερό Κάο είναι ένα σύμβολο, παρεμφερές του Yin-Yang, για την ακρίβεια κατά τους (μη) προφήτες μας, οι Κινέζοι τσίμπησαν το Ιερό Κάο (γνωστό και ως Hodge-Podge) και το έκαναν γνωστό μέσω του Ταοϊσμού.
Στη μια πλευρά του το Ιερό Κάο έχει το πεντάγωνο που συμβολίζει την Ανεριστική Αρχή της Τάξης, ενώ από την άλλη έχει το χρυσό μήλο που συμβολίζει την Εριστική Αρχή της Αταξίας. Αυτό το Κάο που λες, είναι η απόδειξη πως τίποτα δεν είναι σίγουρο και απόλυτο (ούτε η προηγούμενη πρόταση. Ή μήπως είναι; Ή μήπως όχι; Δε βαριέσε…). Συν τοις άλλοις συμβολίζει οτιδήποτε χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει και παράλληλα οτιδήποτε δεν αξίζει να γνωρίζει κάποιος. Δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου αυτά, τα παλουκάρια με πρόλαβαν.
Στην συνέχεια, μετά από 5 μέρες, οι λεβέντες μας, λένε πως είδαν σε ένα αποκαλυπτικό όνειρο, την Έριδα σε όλο της το μεγαλείο, να τους λέει “είστε ελεύθεροι“, και μετά από μερικούς μήνες μελέτης, συνειδητοποίησαν ότι “ρε συ, οι άνθρωποι έχουν καταλάβει τα πάντα από την ανάποδη” και αποφάσισαν να αποτυπώσουν τα πάρε-δώσε τους με την Θεά σε ένα βιβλίο και να σκορπίσουν την αταξία.
Έτσι έχουμε το “Principia Discordia, or How I Found Goddess And What I Did To Her When I Found Her” Πάρ’ το και διάβασε το, για το καλό της Ανθρωπότητας — θαρρώ ότι αυτό λέγεται “προσηλυτισμός” ή κάπως έτσι τέλος πάντων.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως πίσω στον Kerry. Την άνοιξη του 1959, ήταν χειριστής ραντάρ παρέα με τον Lee Harvey Oswald (ο τυπάς που αργότερα άνοιξε το κεφάλι του Kennedy με το sniper του, περίεργη ιστορία, θα στην διηγηθώ άλλη μέρα). Εκεί πάνω από τα ραντάρια λοιπόν, ο Kerry και ο Lee άρχισαν να ανταλλάζουν απόψεις επί παντός επιστητού και γρήγορα έγιναν φίλοι. Βέβαια λίγο καιρό αργότερα, ο στρατός έστειλε τον Kerry στην Ιαπωνία (ταξιδάκι ρουτίνας των μαρινιών στην Ασία, τίποτα το ιδιαίτερο) οπότε αυτό το όμορφο ντουέτο “έσπασε”. Το 1960, αφού είχε υπηρετήσει τη “Μαμά Πατρίδα”, έγινε μόνιμος κάτοικος της Νέας Ορλεάνης μαζί με τον φίλο του τον Greg
Γύρω στο 1962 γράφει ένα βιβλίο με τίτλο “Idle Warriors” όπου ο πρωταγωνιστής ήταν βασισμένος στον Oswald (και αυτό είναι το μοναδικό βιβλίο γραμμένο για τον Oswald πριν δολοφονήσει τον Kennedy και γίνει φίρμα). Που να του περάσει από το μυαλό όμως, ότι μετά από δύο χρόνια, εν έτη 1964, θα τον έσερναν για ανακρίσεις εξαιτίας αυτού του βιβλίου; Και όμως αυτό έγινε. Μπορείς να διαβάσεις την μαρτυρία του Kerry εδώ και να διασκεδάσεις με τον λοβοτομημένο ανακριτή του.
Εκτός από τα τρεχάματα με τις ανακρίσεις, συναντιόταν και με κάτι άλλους περίεργους τύπους, τον Gary Kirstein και τον Slim Brooks. Αυτοί εν τέλη αποδείχθηκε πως ήταν κουμασάκια. Ο ένας ήταν πράκτορας της CIA και ο άλλος ήταν μέλος των “The Minutemen”. Τα πραγματικά τους ονόματα είναι E. Howard Hunt (τι λέλουδο και αυτός) και Jerry Milton Brooks, αντίστοιχα.
Ένα χρόνο μετά απ’ όλο αυτό το όμορφο σκηνικό, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “Oswald“, υπερασπιζόμενος γενικά την εκδοχή που λέει πως ο Lee την έκανε μονάχος τη “δουλειά” — τα θέλει ο κώλος του, θα πεις. Τρολλ ήταν τι περίμενες; Βέβαια όταν μπλέκεσαι με τέτοιες “περίεργες” καταστάσεις, δεν θέλει πολύ για να σου μείνει η ρετσινιά, από τα σοβαρά ανεριστικά media.
Το παλικάρι βέβαια, όπως είπαμε, ήταν απλώς ένα τρολλ, ένας παρανοϊκός σάτυρος, που κατάφερε να φρικάρει τον κόσμο και να τον κάνει να παραληρεί, ενώ αυτός είχε πασιφανέστατα την γλώσσα του κρεμασμένη έξω και έκανε “νια-νια-νια-νια-νια“.
Το κακό ήταν πως μετέπειτα άρχισε να παρανοεί και αυτός και να μιλάει περί πειραμάτων με LSD πάνω του, με αγάπη από την CIA. Και πάλι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι σε ποια σημεία όντως παραληρούσε και σε ποια μας τρολλάρει ανελέητα. Βλέπεις, ο Kerry ήταν ο βασιλιάς της προβοκάτσιας και της αντί-κουλτούρας, ένα από τα πιο παρανοϊκά παιδιά της Έριδας. Έκανε τις αρχές να ψάχνονται και κορόιδευε στα μούτρα όλους τους σοβαρούς δολοπλόκους και δολοφόνους, αφού αυτός ήταν στο spotlight χωρίς να έχει κάνει τίποτα και το διασκέδαζε.
Υπέροχο παράδειγμα παραληρήματος του μπορείς να βρεις εδώ. Ο Λιακόπουλος θα τον ζήλευε για την ικανότητα του να συνδυάζει τα πάντα μέσα σε ένα πλαίσιο συνωμοσίας — εσύ το ήξερες πουλάκι μου πως ο Hitler ήταν τσιράκι του Superman; O Kerry στο αποκαλύπτει στεγνά!
Επίσης εν έτη 1991 εξέδωσε υπό το όνομα Ho Chi Zen, ένα βιβλίο με τίτλο “Zenarchy“. Σύμφωνα με τον Kerry, Zenarchy είναι η κοινωνική αρχή που ξεπηδάει μέσα από τον διαλογισμό. Ναι, ο Kerry γούσταρε βουδισμό, και τον ενέταξε στο δικό του χαοτικό πλαίσιο.
Να σου ψιθυρίσω πρόστυχα και ένα άλλο κατόρθωμα του Kerry; Ο καράκαφρος βγήκε το 1992 στην τηλεόραση και εξομολογήθηκε πως ήταν και αυτός μέρος της συνωμοσίας για την δολοφονία του Kennedy. Φυσικά όλοι ψάρωσαν και τον πήραν στα σοβαρά, ενώ αυτός έκανε το κομμάτι του, σπέρνοντας τον πανικό και απολαμβάνοντας τον.
Ορίστε και τα δύο μέρη της συνέντευξης του. Δυστυχώς έχουν χείριστη ποιότητα ήχου, αλλά απλά κόψε τις κινήσεις και τις αντιδράσεις του τρελάκια. Απολαυστικότατος!
(Τα σχόλια κάτω από τα βίντεο έχουν επίσης πολύ ζουμί.)
Τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε στο Little Five Points στην Ατλάντα, είχε στενές επαφές με την Church of the Subgenius, έγραφε από εδώ και από εκεί σε διάφορες underground εφημερίδες και σκόρπιζε το “Out of Order” στους δρόμους της Ατλάντα (δαύτο ήταν μια σειρά από flyers, στα οποία ο Kerry έλεγε τα δικά του).
Συνάντηση με τον Χάρο είχε στις 28 Νοεμβρίου του 1998, σε ηλικία 60 ετών, από ανακοπή καρδιάς, μετά από μια άσχημη περίοδο αρρώστιας. Η κηδεία του έγινε, με βουδιστικά τυπικά, σε ένα κρεματόριο στο Cobb Country, και την παρακολούθησαν 23 άτομα (το 23 είναι ο ιερός αριθμός των Ντισκορντιανών). Οι στάχτες του σκορπίστηκαν στην ακτή Sonoma και σε έναν Ντισκορντιανό καταρράκτη στον οποίο σύχναζε εκείνα τα τελευταία χρόνια της ζωής του, θεωρώντας το δεύτερό του σπίτι — βγάλε άκρη…
Ήταν εφ’ όρου “πράκτορας του Χάους”, διασκέδαζε με τον κόσμο που τον έπαιρνε στα σοβαρά, ενώ αυτός τον κορόιδευε και όπως κάθε χαοτική ψυχή, έκανε το κομμάτι του και προσέφερε απλόχερα την σύγχυση τριγύρω του. Ας τον έχει καλά η Θεά Έριδα, ήταν ένα από τα πιο τρελά παιδιά της.
Πάρε μια ακόμη όμορφη καφρίλα του Kerry που δεν έβρισκα σε πιο σημείο του άρθρου να την χωρέσω. Ο Ivan Stagg από την Church of the Subgenius εξομολογείται σε ένα του κείμενο την ακόλουθη φάση:
Ο Kerry κάποια στιγμή μας έστειλε μια φωτογραφία του, στην οποία ήταν γυμνός και γαμούσε μια καρέκλα. Σοβαρά! Την δημοσίευσα, είναι σε ένα παλιό Stark Fist, παρόλο που η ψωλή του ήταν καλυμμένη (με μια ΜΕΓΑΛΗ μαύρη μπάρα). Όπως και ο “Bob”, ο Kerry είχε στην καρδιά του αγάπη για τα πάντα, ακόμη και για τις καρέκλες.
