Κρόνος (Θεός στην μυθολογία): Πληροφορίες και εγκυκλοπαιδικά στοιχεία

Ο Κρόνος στην αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν γιος του Ουρανού και της Γης. Αδελφοί του ήταν ο Ωκεανός, o Ιαπετός και οι άλλοι Τιτάνες, καθώς και οι Εκατόγχειρες και οι Κύκλωπες.

Επειδή ο αριθμός των παιδιών του αυξανόταν συνεχώς, ο ουρανός φοβήθηκε μήπως του πάρουν το θρόνο και γι’ αυτό τα γκρέμιζε με δύναμη απ’ τα ουράνια στα έγκατα της γης. Τα παιδιά του αυτά, μέσα στα σπλάχνα της μητέρας τους Γης, μετατρέπονταν σε σίδερο. Η Γαία, μην αντέχοντας στη θλίψη για το θάνατο των παιδιών της, αποφάσισε να τα οπλίσει με σιδερένια όπλα και να βάλει να σκοτώσουν τον πατέρα τους. Έφτιαξε λοιπόν ένα σιδερένιο δρεπάνι και το έδωσε στον πιο φιλόδοξο γιο της, τον Κρόνο, που μ’ αυτό πλήγωσε τον πατέρα του και τον ανάγκασε να εγκαταλείψει το θρόνο. Από το αίμα του Ουρανού, που έσταξε στη θάλασσα, γεννήθηκε μέσα στον άσπρο αφρό η Αφροδίτη ενώ απ’ εκείνο που χύθηκε στη γη, γεννήθηκαν οι Ερινύες κι άλλες θεότητες της βίας, του μίσους και της εκδίκησης.

Αμέσως μετά την επιτυχία του ο Κρόνος, αφού εκθρόνισε τον πατέρα του και πήρε αυτός την εξουσία πάνω σ’ όλες τις θεϊκές δυνάμεις και τους ανθρώπους πέταξε το δρεπάνι στη θάλασσα από ένα ακρωτήριο της Αχαΐας που ονομάστηκε από τότε Δρέπανο.

Γεμάτος αγανάκτηση για τη συμφορά και τον εξευτελισμό του ο Ουρανός, καταράστηκε το γιο του να πάθει το ίδιο από τα δικά του παιδιά. Και η Γη, που άκουσε την κατάρα, χρησμοδότησε ότι αυτή θα πραγματοποιηθεί. Έτσι ο Κρόνος αποφάσισε να καταπίνει όλα τα παιδιά του αμέσως μετά την γέννησή τους.

Πράγματι, με τη γυναίκα του Ρέα, που ήταν κι αδελφή του, γέννησε έξι παιδιά, τρία κορίτσια: την Εστία, τη Δήμητρα και την Ήρα και τρία αγόρια, τον Αϊδονέα ή Πλούτωνα, τον Ποσειδώνα και το Δία, που τα κατάπιε όλα, εκτός από τον τελευταίο του γιο. Γιατί η Ρέα μην μπορώντας να υποφέρει την εξαφάνιση των παιδιών της, μόλις γέννησε το Δία τον έκρυψε στο Ιδαίο άντρο της Κρήτης κι έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί μια σπαργανωμένη πέτρα.

Αργότερα, μεγαλώνοντας ο Δίας με τη φροντίδα των Νυμφών του Ιδαίου άντρου, με τη βοήθεια της μητέρας του, έδιωξε τον πατέρα του απ’ το θρόνο, αφού τον ανάγκασε μ’ ένα φάρμακο να βγάλει απ’ τα σπλάχνα του τα παιδιά του που είχε καταπιεί. Κι όχι μόνο τον έδιωξε από το θρόνο, αλλά και τον εξόρισε στο Λάτιο της Ιταλίας, όπου τον φιλοξένησε ο βασιλιάς Ιανός.

Ύστερα από χρόνια ο Κρόνος ξαναγύρισε στο θεϊκό του παλάτι κι έγινε θεός των ωρών, των εποχών και των ετών.

Τον Κρόνο οι αρχαίοι Έλληνες τον τιμούσαν με μεγάλες γιορτές, τα Κρόνια, καθώς και οι Ρωμαίοι, με τα λεγόμενα Σατουρνάλια (γιατί ο Κρόνος λεγόταν λατινικά Saturnus) και τον λάτρευαν σαν θεό της γονιμότητας. Στα Σατουρνάλια ή Σατούρνια, που ήταν μια γιορτή παρόμοια με τη δική μας Αποκριά, οι αφεντάδες άλλαζαν τις θέσεις τους με τους δούλους κι έκαναν χίλια δυο αστεία, για να θυμούνται τα χρόνια που ο Κρόνος βασίλεψε στο Λάτιο.

Λένε πως ο Κρόνος κυβέρνησε με τόση αγαθότητα κι έκανε νόμους τόσο δίκαιους, ώστε τα χρόνια της βασιλείας του χαρακτηρίστηκαν σαν χρυσός αιώνας του Λατίου, μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.