La Antena (2007): Ένα σιωπηλό και ασπρόμαυρο όνειρο

• Σκηνοθέτης: Esteban Sapir
• Ηθοποιοί: Alejandro Urdapilleta, Jonathan Sandor, Julieta Cardinali, Rafael Ferro, Sol Moreno, Valeria Bertuccelli
• Είδος: Δράμα, Φαντασία
• Έτος κυκλοφορίας: 2007

Θετικά: Μαγικό σενάριο, απίστευτη οπτικοποίηση.

Αρνητικά: Κανένα.

Η αξιολόγηση μας: 5/5 – Αριστούργημα

Παρουσίαση του La Antena

Σαφώς, τα παραμύθια δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν μας φλομώνουν ψέματα, μας τραγουδάνε τα Ξύλινα Σπαθιά στο «Παράξενο Τραγούδι» τους. Και αν αυτό δεν είναι μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες, τότε ποιο είναι ρε μάγκα; Όχι, πες μου κάτι διαφορετικό αν διαφωνείς. Θα συμφωνήσεις βέβαια ότι τα παραμύθια που μας λέγανε οι γιαγιάδες και οι μαμάδες μας όταν ήμασταν πιτσιρικάκια μόνο κακό μας κάνανε.

Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τον διαχωρισμό μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και γινόμασταν έρμαια μιας ατέρμονης ανασφάλειας που πήγαζε από τις αντιφάσεις που συναντούσαμε στην καθημερινότητα μας, στην αυλή του σχολείου, στις αλάνες και τις παιδικές χαρές, στον πόνο που μας χαριζότανε…

Και μετά από άπειρες προσγειώσεις στην πραγματικότητα, τα παραμύθια απωθούνταν σε συρτάρια και μπαούλα του μυαλού ξεχασμένα, καθιστώντας κάθε χρήση τους από την φαντασία μας απαγορευμένη (ή απλά αυτό συνέβη στον Αλέξανδρο Προδρόμου!).

Μέχρι που έρχεται μια στιγμή που κοντεύεις να σκάσεις από την πολύ σοβαρότητα και την πίεση των υποχρεώσεων της ζωής και το ξαναρίχνεις στα παραμύθια για να μην αρχίσεις να μοιράζεις αδέσποτες σφαίρες δεξιά και αριστερά (σοβαρά τώρα, ποιος τα κάνει αυτά;).

Καλά, μπορεί και να μην είναι έτσι ακριβώς.

Το θέμα είναι ότι κάποιοι από εμάς επιμένουμε να γουστάρουμε τα παραμύθια ακόμα και σε αυτή την προχωρημένη ηλικία των 22 (ποιος έβηξε;) και ψάχνουμε να βρούμε όμορφους και ψεύτικους κόσμους να μας μαγέψουνε. Ο κόσμος του La Antena έχει όλα τα προαναφερθέντα και με το παραπάνω. Παραμυθιασμένοι όλου του κόσμου, αυτό το φιλμ φτιάχτηκε για εμάς!

Με ασπρόμαυρη φωτογραφία και ελάχιστη ομιλία, αποτίει φόρο τιμής στην εποχή του βωβού κινηματογράφου. Εξπρεσσιονιστικές πινελιές σε ένα σουρεαλιστικό παραμύθι δημιουργούν έναν κόσμο που όμοιος του δεν υπάρχει. Το χιονισμένο τοπίο δημιουργεί τον ιδανικό λευκό καμβά πάνω στον οποίο κινούνται οι σκοτεινές φιγούρες του κακού και οι γκρίζοι ήρωες της ιστορίας μας.

Στην «Πόλη δίχως Φωνή» όλες οι φωνές έχουν κλαπεί και έτσι κανείς δεν μπορεί να επικοινωνήσει φωνητικά. Βρίσκουν λοιπόν άλλους τρόπους επικοινωνίας, τους οποίους δεν μπορώ να περιγράψω — είναι κάτι που πρέπει να δείτε με τα μάτια σας. Επίσης, δεν μπορώ να αποκαλύψω πως και γιατί εκλάπησαν οι αναθεματισμένες οι φωνές. Μπορώ όμως να πω ότι υπάρχει μια μυστηριώδης γυναίκα που έχει φωνή και την χρησιμοποιεί για να τραγουδάει μέσα από τηλεοπτικές μεταδόσεις.

Η αργεντίνικη παραγωγή (ναι, από την Αργεντινή έρχεται τούτο το διαμάντι) προσπαθεί να μιμηθεί ακόμα και τις τεχνικές δυσκολίες και τα σφάλματα που είχαν τα φιλμ των αρχών του 20ου αιώνα, κάτι που την κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερη και αλλόκοτη. Ο σκηνοθέτης της, Esteban Sapir, κατάφερε να οπτικοποιήσει το όνειρο του με μοναδικό τρόπο. Πλήθος μικρών λεπτομερειών ομορφαίνουν κάθε σκηνή και εκπέμπουν συναίσθημα που στοχεύει τις ανυπεράσπιστες καρδιές. Σας προειδοποιώ: θα συγκινηθείτε αρκετά!

Βασικά, δε γίνεται να πω περισσότερα. Η ταινία είναι μια συνεχής έκπληξη, οπότε το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να τρέξετε στο βίντεο κλαμπ της γειτονιάς σας για να την προμηθευτείτε και να παραμυθιαστείτε λιγουλάκι, όμως, επειδή σίγουρα δεν θα βρείτε video club στη γειτονιά ή στην περιοχή σας, μπορείτε κάλλιστα να την νοικιάσετε από κάποια συνδρομητική υπηρεσία τύπου video streaming, όπως το Netflix ή το YouTube movies.

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας: