Τι ευτυχισμένη χώρα να μαλλιοτραβιέται στα social media για ένα ζευγάρι γόβες «λουμπουτέν»! Για να μην είμαστε άδικοι, οι αντικρουόμενοι και εν τέλει αλληλοακυρούμενοι συμβολισμοί τους τροφοδότησαν τα σχόλια, καθώς τα ψηλοτάκουνα – σημαίες της καταναλωτικής θηλυκότητας τα φόρεσε βουλευτίνα του ελληνικού κοινοβουλίου, η οποία σήκωσε παντιέρα υπέρ του χειμαζόμενου ελληνικού λαού. Καμιά αντίρρηση. Προφανώς και δεν συμβαδίζουν οι συμβολισμοί ενός κόσμου της αφασικής ευδαιμονίας με τα καινούργια μηνύματα που αναζητά ο κόσμος της νέας φτώχειας. Αλλά αυτό δεν παύει να εγκλωβίζει την αντίληψή μας σε ένα παρελθόν που, όσο και αν καταγγέλλεται, τις απαντήσεις για το μέλλον δεν τις έχει.
Γιατί αν το πρόβλημα ήταν μόνο η εν λόγω εκλεγμένη κυρία και οι γόβες της θα είχαμε εύκολη τη λύση. Εκλέγουμε μόνο τους σεμνά και ταπεινά ενδεδυμένους και «μαυρίζουμε» πάραυτα τους φέροντες πολυτελή ενδύματα και λοιπά αξεσουάρ. Θα είχαμε την τέλεια Βουλή; Αστείο ακόμη και να το σκεφτούμε.
Την ίδια ώρα εν τω μεταξύ ο κόσμος γύρω και έξω από τη Βουλή των «λουμπουτέν» ασφυκτιά, όχι μόνο από τους φόρους που δεν μπορεί να πληρώσει, όχι μόνο για τα ταμεία που του λένε ότι αδειάζουν και για τις συντάξεις που δεν θα πάρει, όχι μόνο από την ανεργία που μαστίζει τους νέους κυρίως, παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα, ασφυκτιά και τρομάζει γιατί δεν ακούει από πουθενά τίποτε καινούργιο, καμιά πρόταση, καμιά ιδέα. Αλίμονο, ο δημόσιος διάλογος εξακολουθεί να διεξάγεται με τους όρους με τους οποίους διεξαγόταν την εποχή του οργιώδους λάιφ στάιλ.
Γιατί η κυρία με τα λουμπουτέν δεν διαγράφτηκε από το κόμμα της όταν διόριζε «πελατεία»; Ώστε να ανοίξει έτσι μια άλλη, μια κανονική συζήτηση, που θα φέρει ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα; Ώστε να σταματήσουν οι φρούδες υποσχέσεις από πολιτικούς χώρους ότι «εν τη βασιλεία» τους θα μοιράσουν παντεσπάνι. Ώστε να ακυρωθούν επιτέλους και οι νοοτροπίες, που ναι, παραμένουν ανθεκτικές, ότι όσα «χρήματα υπάρχουν» θα συνεχίσουν να μοιράζονται σε κολλητούς, σε «μηχανισμούς» που θα διασφαλίσουν την επανεκλογή εκείνων οι οποίοι επιβιώνουν όσο οι συζητήσεις εγκλωβίζονται σε επιχειρήματα από το παρελθόν.
Την ίδια ώρα στην αγορά -σύμφωνα με έρευνα των “Financial Times” αλλά και την εμπειρία όλων μας- στις χαμηλά αμειβόμενες δουλειές προσλαμβάνονται γυναίκες, γιατί αυτές το δέχονται. Γυναικοκρατούμενοι για τους ίδιους λόγους γίνονται και τομείς όπως η δημοσιογραφία, όσο αυτή εξελίσσεται σε βιομηχανία γραφής-φασόν. Και εκατομμύρια νέων σε όλη την Ευρώπη όχι μόνο δεν έχουν δουλειά, αλλά ούτε ελπίδα ότι θα βρουν. Τα στερεότυπα έχουν ανατραπεί στην πράξη. Όσοι τα επαναφέρουν είναι απλώς ανόητοι.
