Ο ισχυρότερος πολιτικός ανήρ της μεταπολεμικής Ευρώπης φορούσε ταγέρ, και ίσως κατάφερνε να γελάσει αν μάθαινε την αντιπαράθεση που προκλήθηκε μετά το θάνατό της σε μια ξεχασμένη γωνιά της Μεσογείου… Για τη γυναίκα που μισήθηκε πιο παθιασμένα από κάθε άλλο μεταπολεμικό Ευρωπαίο πολιτικό ηγέτη –δίχως να αγαπηθεί με θέρμη ούτε καν από τους ψηφοφόρους της!– το ότι μερικές χιλιάδες άνθρωποι την ημέρα της κηδείας της ξεχύθηκαν στους δρόμους του Λονδίνου τραγουδώντας «The Witch is Dead» φαντάζει σχεδόν χαριτωμένο. Στη διάρκεια της ζωής της είχε ακούσει πολύ χειρότερα. Δίχως πιθανότατα να τα λάβει ποτέ υπόψη της. «Αν δίνεις προσοχή στην κοινή γνώμη και τις δημοσκοπήσεις, δεν κυβερνάς», είχε πει, «απλώς, υπακούς». Κάπως έτσι, εξάλλου, της βγήκε και το «Σιδηρά Κυρία»,
Η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν η κυρία που άλλαξε το νόημα της πολιτικής, όχι μόνο στη χώρα της, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, προφανώς για την στάση που κρατούσε όταν κυβερνούσε με πυγμή την πατρίδα της, χωρίς να λογαριάζει το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος. Αυτό θα πει σπουδαία προσωπικότητα.
«Δεν υπήρξα τυχερή. Δούλεψα και το άξιζα», είχε πει στο δάσκαλο που τη συνεχάρη για το βραβείο της σε μαθητικό διαγωνισμό ποίησης. Με τον ίδιο στεγνό, αποφασιστικό τρόπο, η κόρη του μπακάλη από το Γκράνθαμ –αλλά και πτυχιούχος της Οξφόρδης– πορεύτηκε από την αρχή μέχρι το τέλος της πολιτικής της διαδρομής, επιτυγχάνοντας να γίνει η μακροβιότερη πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας (από το 1979 ώς το 1990) αλλά και να αποχωρήσει δίχως να έχει ηττηθεί σε εκλογές.
«Αν οι σημερινοί αναγνώστες της Guardian ταξίδευαν ώς τα τέλη της δεκαετίας του ’70», σημειώνει ο συγγραφέας Ιαν Μακ Γιούαν σε ένα από τα δεκάδες –ελαφρώς αμήχανα– κείμενα που αποτόλμησαν έναν απολογισμό της ζωής της, «μπορεί να εκνευρίζονταν που θα ανακάλυπταν ότι το αυριανό τηλεοπτικό πρόγραμμα αποτελούσε κρατικό μυστικό που δεν γνώριζαν οι εφημερίδες. Ειδική άδεια είχε μόνον το περιοδικό Radio Times (που, όπως ήταν αναμενόμενο, πουλούσε 7 εκατομμύρια αντίτυπα εβδομαδιαίως). Ηταν παράνομο να βάλεις προέκταση σε τηλεφωνικό καλώδιο. Επρεπε να περιμένεις έξι εβδομάδες για να έρθει μηχανικός. Υπήρχε μόνον ένας αυτόματος τηλεφωνητής που ήταν εγκεκριμένος από το κράτος. Η Θάτσερ ξερίζωσε αυτά τα κρατικά μονοπώλια και μετάλλαξε την καθημερινή ζωή με τρόπο τον οποίο τώρα έχουμε δεδομένο».
Κι αν όλα αυτά κάτι θυμίζουν κι από το δικό μας πολύ πρόσφατο παρελθόν, σε αυτό που σίγουρα δεν έχουμε αλλάξει είναι στο φαιδρό μας ομφαλοσκοπισμό. Η παθιασμένη αντιπαράθεση υποστηρικτών και πολέμιων της Σιδηράς Κυρίας που σάρωσε τα social media στην ημεδαπή ήταν μία ακόμη απόδειξη. Λες και κάποιος νοιάζεται για το τι πιστεύουν για το θατσερισμό σε μια γωνιά της νότιας Ευρώπης…
Θατσερισμός
Αντί σύνοψης των πολιτικών της πιστεύω, παραθέτουμε τη μνημειώδη της φράση: «Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε κοινωνία δεν υπάρχει».
Αρκετοί αναλυτές που μελετούν τα πολιτικά δρώμενα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, εκτιμούν ότι τέτοιου είδους προσωπικότητες έχουν τα εχέγγυα να μετατρέψουν μία κατεστραμμένη χώρα σε μία αυτοκρατορία, και δεν πρόκειται απλά για μία μεμονωμένη άποψη κάποιου θαυμαστή της Μάργκαρετ Θάτσερ, αλλά για μία καθολική ομολογία εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων της σημερινής εποχής.
Μακάρι η Ελλάδα κάποια στιγμή να αποκτήσει μία τέτοια Πρωθυπουργό, μήπως και προοδεύσουμε.
