«Πάντα προσπαθώ να κάνω κάτι διαφορετικό». Με αυτή τη φράση συνοψίζει τη φιλοσοφία πίσω από το έργο του ο Maurizio Cattelan, ένας καλλιτέχνης ο οποίος, σύμφωνα με τους ειδήμονες, είναι τόσο σημαντικός για τη σύγχρονη Τέχνη όσο ο Jeff Koons και ο Damien Hirst, ενώ καλλιεργεί διαρκώς τη διαφορετικότητα του.
Αυτόν τον άνθρωπο, λοιπόν, επέλεξε ο οίκος Berluti (berluti.com) για να πρωταγωνιστήσει στη νέα του καμπάνια για αυτό το καλοκαίρι, την οποία αποτύπωσε ο Γάλλος φωτογράφος μόδας και σκηνοθέτης, Jean-Baptiste Mondino. Πώς βρήκαν σημείο επαφής ο ιστορικός οίκος που από το 1895 κατασκευάζει κλασικά ανδρικά υποδήματα στο Παρίσι και ο avant garde Ιταλός από την Πάντοβα που το 1999 προκάλεσε με το έργο του «La Nona Ora» (Η Ένατη Ώρα) -ένα κέρινο ομοίωμα του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ σε φυσικό μέγεθος την ώρα που τον χτυπά μετεωρίτης; Μα, μέσω του σινεμά και πιο συγκεκριμένα του Buster Keaton!
Η καμπάνια φωτογραφήθηκε σε μια πισίνα -η κολύμβηση είναι το αγαπημένο είδος άθλησης του Cattelan-, κλείνοντας τρυφερά το μάτι σε μια διάσημη κινηματογραφική σκηνή που είχε συμπεριλάβει ο Keaton στην ταινία του «The Cameraman» και εκτυλίσσεται επίσης σε πισίνα. Ο Cattelan κάνει παιχνίδια στο νερό, ενώ τα Berluti αναπαύονται πάνω στη σανίδα καταδύσεων. Μια μάλλον αναπάντεχη εικόνα στυλ που προέκυψε με πηγή έμπνευσης έναν πρωτοπόρο της Έβδομης Τέχνης, τον οποίο ο Cattelan θαυμάζει απεριόριστα. «Νομίζω ότι θα ήμουν άθλιο μοντέλο, αν το έκανα αυτό στα σοβαρά», λέει.
Όταν τον ρωτούν σχετικά με την επιρροή του στη Σύγχρονη Τέχνη, ο Cattelan δηλώνει ότι ακόμη και τώρα ορισμένες φορές ξαφνιάζεται με την πορεία του. Παιδί μεσοαστικής οικογένειας, έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια. Αρχικά ξεκίνησε να κατασκευάζει ξύλινα έπιπλα για να περάσει σιγά σιγά στα γλυπτά και τα υπόλοιπα έργα τέχνης που τον έκαναν διάσημο. Πλέον, έχει την Καλλιτεχνική Διεύθυνση πρωτοποριακών περιοδικών όπως τα «Permanent Food» και «Toilet Paper», ενώ δηλώνει ότι δεν προσχεδιάζει τα επόμενά του βήματα: «Όταν ξεκίνησα να δημιουργώ για πρώτη φορά, δεν θεώρησα ούτε στιγμή τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Κατά κάποιον τρόπο, το ίδιο ισχύει και σήμερα».
