Η McLaren είναι η δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του θεσμού Formula 1 μετά τη Ferrari. Ο Bruce McLaren, εμπνευστής, δημιουργός, πρόεδρος και οδηγός της ομάδας τα πρώτα χρόνια, σκοτώθηκε δοκιμάζοντας ένα μονοθέσιο το 1970, έχοντας πρώτα δει την ομάδα του να παίρνει την πρώτη της νίκη με τον ίδιο ως οδηγό. Αυτό και μόνο δείχνει το πνεύμα μαχητικότητας που υπάρχει ως κληρονομιά στην ομάδα. Άφησε πίσω του μια ομάδα με πνεύμα πρωταθλητή.
Ο Teddy Mayer και ο Phil Kerr οδηγούσαν πλέον την ομάδα και τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του Bruce Mclaren η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα κατασκευαστών και οδηγών, με τον Emerson Fittipaldi και κινητήρες από την Ford. Η συνεργασία με την Ford έφερε άλλο ένα πρωτάθλημα το 1976 με τον James Hunt.
Μια από τις πιο σημαντικές καμπές στην ιστορία της ομάδας ήταν το 1980 όταν η Mclaren, ύστερα και από τις συμβουλές της Philip Morris, συγχωνεύτηκε με την αγωνιστική ομάδα του Ron Dennis από την Formula 2.
Την ίδια χρόνια έτρεξε και σαν οδηγός ο Alain Prost αλλά δεν ήταν μέχρι μερικά χρόνια αργότερα που θα ξαναγύριζε να δοξάσει (και να δοξαστεί με) την ομάδα. Η επιστροφή του έγινε το 1984 ως ο δεύτερος οδηγός όταν κι έχασε το πρωτάθλημα τον ομόσταυλό του, Niki Lauda, μόλις με μισό βαθμό διαφορά.
Η Mclaren έτριξε τα δόντια στον ανταγωνισμό με έναν κινητήτα διαμάντι, τον V6 TAG Porche Turbo και ένα πολύ καλό και κυρίως πρωτοποριακό σασί από ανθρακονήματα. Εκείνη τη χρονιά, ξεκίνησε μια εποχή παντοδυναμίας με τους πραγματικά ικανότατους οδηγούς να αφήνουν μόνο ένα πρωτάθλημα οδηγών και δυο κατασκευαστών που δεν κατέκτησαν από το 1984 μέχρι το 1991.
Το 1987, τη χρόνια που χάθηκε το πρωτάθλημα, ήταν και η τελευταία των κινητήρων TAG και πλέον τους κινητήρες τους έδινε η Honda. Σε αυτή την 8ετια πέρασαν από την ομάδα τρεις από τους κορυφαίους οδηγούς στην ιστορία του αθλήματος, Lauda, Prost, Senna. Κανείς μάλιστα δεν πρόκειται να ξεχάσει το 1988 που ο Senna και ο Prost μάχονταν μόνοι τους και έφεραν συνολικά 199 βαθμούς και 15 νίκες (στους 16 αγώνες) σε μια χρόνια.
Όπως είναι φυσικό όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες πέφτουν. Η Honda αποσύρθηκε και κάθε χρόνο και ένας κινητήρας ερχόταν μέχρι να δέσει με το σασί είχαν φύγει, μέχρι που ήρθαν οι V10 της Mercedes-Benz.
Οι επόμενοι οδηγοί που θα έκαναν την διαφορά ήταν οι Mika Hakkinen και David Coulthard. Άρχισε μια ανοδική πορεία και το 1998 η MP4/13 και ο Mika Hakkinen έφεραν το double σε πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών και το 1999 με την MP4/14 ο Mika πήρε το πρωτάθλημα οδηγών.
Aυτή όμως ήταν και η τελευταία επιτυχία. Βέβαια πάντα μέχρι σήμερα η ομάδα ακολουθούσε μέχρι 3η στην κατάταξη αλλά αυτό ποτέ δεν είναι αρκετό για τη Mclaren.
To 2003 ο Kimi Raikonnen έχασε το πρωτάθλημα μόλις για 2 βαθμούς δείχνοντας ότι η ομάδα επανήλθε, νιώθοντας όμως και την ανάσα του ανταγωνισμού, αλλά το 2004, η αποτυχία της ομάδας να εμφανίσει την πρωτοποριακή κατά τα λεγόμενα πολλών MP4/18 ήταν το μεγάλο αγκάθι στην ομάδα. Η κακοδαιμονία του 2003 συνεχίστηκε και αυξήθηκε μέσα στο 2004. Τίποτα δεν δούλευε σωστά. Τα μοτέρ έσκαγαν, μέχρι και το σασί παρουσίαζε προβλήματα. Αυτά όλα μέχρι την εμφάνιση του Β μονοθεσίου. Από κει και πέρα η ομάδα πραγματικά βρέθηκε σε ανοδική πορεία, αλλά φυσικά ήταν πλέον αργά.
Το 2005, βρήκε τη McLaren να μάχεται για τον τίτλο με τη Renault και τον Alonso. Η ομάδα παρουσίασε το ταχύτερο μονοθέσιο στις πίστες, όμως η αξιοπιστία του ήταν για γέλια ή κλάματα. Ο Montoya δεν προσαρμόστηκε όπως θα ήθελαν, ο Kimi ήταν εκνευρισμένος κι απασχολημένος με τη μεταγραφή του στο Μαρανέλλο (όταν πλέον είχε χαθεί ο τίτλος των οδηγών) και πλέον όλοι κοιτούσαν το 2006. Όμως, το 2006 τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Ούτε μισή νίκη, κάτι που είχε να συμβεί 10 ολόκληρα χρόνια! Κι όμως η ομάδα έχει και πάλι στραμμένα πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας.
Ο Alonso έφερε για το 2007 το Νο1 στην ομάδα και μαζί τις ελπίδες ότι θα τη βοηθήσει να πάρει και πάλι ένα τίτλο, σχεδόν 10 χρόνια μετά τον τελευταίο! Η αλλαγή στο κλίμα της ομάδας είναι εμφανής, ήδη από την παρουσίαση κι ο Ισπανός είναι ίσως ο οδηγός που έλειπε. Ασχολείται με τα πάντα, προσπαθεί να μάθει όλο τον κόσμο κι έχει κατακτήσει με το χαρακτήρα του μηχανικούς και διοίκηση. Μαζί του θα έχει τον Hamilton τον πρώτο έγχρωμο οδηγό στην ιστορία της F1.
Ο Hamilton είχε από χρόνια την υποστήριξη της McLaren και της Mercedes κι ήρθε η ώρα να αποδείξει αν μπορεί να τα βάλει με τις μεγάλες δυνάμεις του χώρου.
