Ο σημαντικότερος εν ζωή ηθοποιός της Αγγλίας ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές του Λονδίνου μια πορεία η οποία του χάρισε δύο Όσκαρ, μια ζηλευτή καριέρα στο Χόλιγουντ, πρωταγωνιστικούς ρόλους σε κορυφαίες ταινίες των τελευταίων δεκαετιών, σταθερή παρουσία στο σινεμά και (πιο πρόσφατα) τον αξιοσέβαστο τίτλο του σερ. Έχει τη φήμη του εγωκεντρικού, όμως η συζήτηση μαζί του απέδειξε το εντελώς αντίθετο.
Γίνατε ηθοποιός χωρίς να έχετε κάνει σπουδές και δίχως την παραμικρή εμπειρία. Γιατί;
Μα γιατί προερχόμουν από ένα φτωχικό κοινωνικό υπόβαθρο που δεν ήξερε τι σημαίνει δραματική σχολή. Ξεκίνησα ερασιτεχνικά την ενασχόλησή μου με την υποκριτική στο Λονδίνο, μόλις επέστρεψα από τον στρατό. Οι πρώτες μου δουλειές ήταν σε συνοικιακά θέατρα και σε πολύ μικρούς ρόλους. Ήμουν μεγαλόσωμος, ψηλός και σχετικά εμφανίσιμος, οπότε αυτό βοήθησε κάπως να βγάζω το χαρτζιλίκι μου. Είχα επιπλέον την τύχη να τρυπώσω σε έναν θίασο τον οποίον αποτελούσαν εφτά γκέι και εφτά νυμφομανείς γυναίκες. Σκεφτείτε τι παράδεισος ήταν αυτός για έναν πρώην στρατιώτη (γέλια)! Οπότε αποφάσισα να μείνω.
Από τη στιγμή που πατήσατε πρώτη φορά το πόδι σας στο Χόλιγουντ μέχρι σήμερα καταφέρατε να μην υιοθετήσετε ούτε τον τρόπο ζωής του ούτε τη μεγαλομανία του… Πράγματι.
Το Χόλιγουντ είναι ένα κουκούλι μέσα στο οποίο μπορείς να παγιδευτείς. Δεν ήθελα να εγκλωβιστώ έτσι και δεν με εντυπωσίασε ποτέ αυτός ο τρόπος ζωής. Σε εμποδίζει να σκέφτεσαι λογικά. Σε μένα έπαιξε μεγάλο ρόλο και κάτι άλλο: η οικογένεια. Η γυναίκα και τα παιδιά μου, το σπιτικό μου υπήρξαν ανέκαθεν περισσότερο σημαντικά από όλη αυτή την ανοησία που ονομάζεται σταρ σίστεμ. Οι περισσότεροι σταρ δεν έχουν πραγματική οικογένεια. Το στενό περιβάλλον τους απαρτίζεται από ανθρώπους τους οποίους πληρώνεις για να σου λένε ότι είσαι υπέροχος. Εγώ είχα πάντοτε τη γυναίκα μου να μου λέει πόσο φρικτός είμαι. Μου έφτανε αυτό (γέλια).
Μπήκατε ποτέ σε πειρασμό να συμπεριφερθείτε με τον τρόπο που αρμόζει σε έναν μεγάλο σταρ;
H δική μου περίπτωση υπήρξε λίγο ιδιόρρυθμη: Στην καριέρα μου πρώτα έγινα σταρ και μετά έγινα ηθοποιός. Το «Zulu» και το «Άλφι» με έκαναν διάσημο και υπολογίσιμο όνομα στα sixties. Ηθοποιός έγινα πολύ πιο μετά. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι ότι ένας σταρ κοιτάζει το σενάριο που του δίνεις και λέει «Α, ο Μάικλ Κέιν δεν θα έκανε / έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο». Και μετά είναι δουλειά του σεναριογράφου να φέρει το σενάριο στα μέτρα του πρωταγωνιστή του. Ενώ ο ηθοποιός κοιτάζει το σενάριο και λέει «Τι αλλαγές πρέπει να κάνω σε μένα ώστε να υπηρετήσω καλύτερα το υλικό που έχω μπροστά μου;». Στην καριέρα μου υπήρξα και τα δύο. Προτιμώ το δεύτερο.
Έχετε παραδεχθεί σε συνέντευξή σας ότι γυρίσατε πολλές ταινίες όταν ήσασταν νεώτερος επειδή χρειαζόσασταν τα λεφτά.
Ναι. Ήμουν άφραγκος μέχρι τα 30 μου. Δεν είχα άλλη επιλογή. Κι όταν άρχισαν να μου προσφέρουν επιτέλους αρκετές ταινίες δεχόμουν να τις κάνω όλες γιατί είχα πείσει τον εαυτό μου ότι, αν αρνιόμουν, δεν θα μου δινόταν η δυνατότητα να κάνω περισσότερες. Και εκπλησσόμουν κάθε φορά που μου πρόσφεραν κάποια νέα ταινία. Ενέδιδα, συνεπώς, και σε πράγματα που υπό ψύχραιμη σκέψη δεν θα είχα κάνει. Την ίδια ώρα, βέβαια, κέρδιζα ένα σωρό χρήματα. Αγόρασα σε κάθε μέλος της οικογένειάς μου από ένα σπίτι. Για καιρό έκανα ταινίες για να μπορώ να αγοράζω σπίτια. Και κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου, «σταμάτα το πια αυτό».
Σας έχει περάσει από το μυαλό να αποσυρθείτε;
Όχι. Αυτή η δουλειά σε αποσύρει μόνη της. Κάποια στιγμή θα το κάνει και με μένα. Εκτός κι αν έχεις προλάβει να τα τινάξεις πριν συμβεί. Εγώ βέβαια δεν κάθομαι να περιμένω. Βρίσκομαι ήδη στην επόμενη ταινία μου.
Σας έχει πτοήσει το ότι μεγαλώνετε;
Όχι, αν και χρειάστηκε να συνειδητοποιήσω κάποια στγμή το εξής: Μου έστειλαν κάποτε ένα σενάριο και όταν το διάβασα το επέστρεψα στον παραγωγό γιατί μου φάνηκε πως ο ρόλος μου ήταν μικρός. «Μα δεν θα παίξεις τον εραστή της ηρωίδας», μου διευκρίνισε εκείνος. «Τον πατέρα της είναι να παίξεις». Σε εκείνο το σημείο κατάλαβα ότι η καριέρα μου είχε πλέον αλλάξει λόγω ηλικίας. Η μόνη εναλλακτική στο να ερμηνεύεις ηλικιωμένους ανθρώπους είναι να ερμηνεύεις πεθαμένους ανθρώπους. Μου φάνηκε καλύτερη ιδέα να παίζω τους ηλικιωμένους. (γέλια)
