Moonrise Kingdom (2012): Ο έρωτας του φεγγαριού

Σύνοψη ταινίας: Moonrise Kingdom (2012)

• Σκηνοθέτης: Wes Anderson
• Ηθοποιοί: Bill Murray, Bruce Willis, Edward Norton, Frances McDormand, Jared Gilman, Jason Schwartzman, Kara Hayward, Tilda Swinton
• Είδος: Teens, Δράμα, Κωμωδία, Ρομαντική
• Έτος κυκλοφορίας: 2012

Θετικά: Νοσταλγική διάθεση, χορταστικό σενάριο, υπέροχη φωτογραφία

Αρνητικά: Κανένα.

Η αξιολόγηση μου: 5 / 5 – Αριστούργημα.

Σε αυτό το σημείο να σημειωθεί πως ο ελληνικός τίτλος είναι «Ο έρωτας του φεγγαριού».

Εντάξει, είμαι απαράδεκτος! Χρησιμοποιώ το δημόσιο βήμα μου για να προωθήσω τον αγαπημένο μου σύγχρονο σκηνοθέτη και το κάνω τελείως απροκάλυπτα (και καλά για να τον μάθουν όσοι τον αγνοούν ακόμα).

Στις 250 προτάσεις (περίπου) που έχω κάνει μέσα από τις Μικρές Αποδράσεις, αυτό είναι το έκτο φιλμ του Wes Anderson που βρίσκει την θέση του στην ελίτ ταινιών που πρέπει να δει κάποιος. Όχι, για κανέναν άλλο σκηνοθέτη δεν έχω κάνει κάτι τέτοιο (ακόμα). Τον λόγο που τρέφω αυτή την αδυναμία στον μοναδικό Wes είναι το επώδυνα λεπτομερές σύμπαν που καταφέρνει να δημιουργεί σε κάθε δουλειά του. Μια μικρή απόπειρα ανάλυσης των χαρακτηριστικών συστατικών που έχουν συνήθως αυτές οι ιστορίες υπάρχει στην παρουσίασή μου για το Rushmore (μη λέω τα ίδια πάλι).

Η αναμονή 5 χρόνων για την επόμενη ταινία ζωντανής δράσης που μεσολάβησαν ανάμεσα στο The Darjeeling Limited και το Moonrise Kingdom (το Fantastic Mr Fox ήταν απολαυστικό, αλλά δεν παύει να είναι animation — τελείως διαφορετικές ανάγκες καλύπτονται από αυτό) έκανε το κοινό να έχει μεγάλες απαιτήσεις, οι οποίες όχι μόνο δεν διαψεύστηκαν, αλλά ανέβασαν τον πήχη ποιότητας ακόμα πιο ψηλά (προς όφελος μας).

Πιστός στο φλερτάρισμα της νοσταλγίας και της μελαγχολίας, ισορροπώντας ανάμεσα στο δράμα και το γέλιο, δημιουργώντας καταστάσεις ακραίες μα και πραγματικές, ο Anderson επιστρέφει στα χρόνια της εφηβείας και μας παρουσιάζει την ιδανική και αξεπέραστη πάντα, πρώτη αγάπη του καθενός μας. Διακοσμημένη με άνθη αγνότητας και απαλλαγμένη από πληγές του παρελθόντος, η πρώτη φορά που ερωτευόμαστε είναι κάτι που αφήνει το σημάδι του βαθιά και μας αφήνει μια γλυκιά ή πικρή γεύση που ποτέ δεν χάνεται, ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί (ή δεν ευδοκιμήσει ποτέ). Ένας ολόκληρος θίασος από πρωτοκλασάτα ονόματα δρα ως υποστηρικτικό καστ σε ένα φιλμ όπου ο καθαρός έρωτας δύο παιδιών είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής.

Ο Σαμ και η Σούζυ μιλάνε ένα χρόνο τώρα μέσω αλληλογραφίας και νοιώθουν αυτή την μαγική έλξη. Αποφασίζουν ότι πρέπει να ζήσουν μαζί. Στην ηλικία τους όμως, τίποτα τέτοιο δεν τους επιτρέπεται. Αρκούν 12 χρόνια ζωής για να νοιώσει κανείς την δύναμη της αγάπης;

Οι δύο μικροί πρωταγωνιστές πιστεύουν πως “ναι“. Η απόφαση είναι να το σκάσουν μαζί. Ο Σαμ είναι πρόσκοπος και γνωρίζει πολλά για να οργανώσει την διαφυγή τους από το μικρό νησάκι της Νέας Αγγλίας. Όταν γίνει αντιληπτό το τι συνέβη, ένας πλήθος παράξενων χαρακτήρων θα αναλάβει να τους βρει. Τα δυο παιδιά τρέχουν να γλιτώσουν την αγάπη τους. Κανείς δε θα τους χωρίσει.

Αυτό το κυνηγητό, που οποιοσδήποτε άλλος δημιουργός θα μετέτρεπε σε ταινία, ο Wes το ονομάζει “1η πράξη”. Στο δράμα αυτό υπάρχει συνέχεια. Είμαστε αιχμάλωτοι της χρονομηχανής που μας πήγε στο τελείωμα του καλοκαιριού του 1965 και η εξέλιξη της ζωής των ηρώων είναι το μόνο που μας απασχολεί. Καθώς αρχίζουν τα πρωτοβρόχια και το νησί περικυκλώνεται από άγρια κύματα, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να σωθεί αυτή η αγάπη. Γιατί έχει γίνει ένα σύμβολο που δίνει ελπίδα σε όσους στερήθηκαν την ζεστασιά ενός γυμνού κορμιού…

Η εξαιρετική φωτογραφία με την παιχνιδιάρικη διάθεση στους συνδυασμούς χρωμάτων, οι πανταχού παρούσες λεπτομέρειες του σκηνοθέτη που δίνουν πληροφορίες με έμμεσο τρόπο, οι αξιαγάπητοι χαρακτήρες που τυραννιόνται από τα λάθη τους, όλα αυτά μαζί συνθέτουν την πιο πλούσια και όμορφα δομημένη παραγωγή του Wes Anderson μέχρι σήμερα. Το κοινό καθηλωμένο ζει την ιστορία, όπως οι πρόσκοποι αμίλητοι ακούνε την Σούζυ να διαβάζει τα αλλόκοτα βιβλία της.

Στην περίπτωση που δεν τον λατρέψατε ακόμα, μετά από τους πέντε τίτλους που σας πρότεινα να δείτε, τότε μην κάνετε τον κόπο να δείτε το Moonrise Kingdom. Υποθέτω πως η επιτροπή που βγάζει τις υποψηφιότητες για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών δεν ξέρει τι της γίνεται, σωστά;

Τους υπόλοιπους σας φιλώ γλυκά!