Superbad (2007): Τεστοστερόνη, αλκοόλ και ακμή…

Σύνοψη ταινίας: Superbad (2007)

• Σκηνοθέτης: Greg Mottola
• Ηθοποιοί: Aviva, Bill Hader, Christopher Mintz-Plasse, Emma Stone, Jonah Hill, Martha MacIsaac, Michael Cera, Seth Rogen
• Είδος: Teens, Κωμωδία
• Έτος κυκλοφορίας: 2007

Θετικά: Σενάριο και διάλογοι που τα σπάνε!

Αρνητικά: Έχει κάποια αστεία που αγγίζουν την καφρίλα (αρνητικό μόνο για τα κορίτσια).

Η αξιολόγηση μου: 5 / 5 – Αριστούργημα.

Ένας από τους λόγους που πολλές φορές θα αναγκαστώ να πάω σε μια κινηματογραφική αίθουσα μονάχος, είναι η ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ που έχω (ή που δεν έχω, όπως λένε συνήθως οι στενότεροι μου φίλοι και ο Μάκης) και ως συνέπεια αυτού, οι περίεργες επιλογές μου σε κωμωδίες. Και ήρθε ένα βράδυ στο σινεμά όπου παρακολούθησα πρώτη φορά το τρέιλερ μιας ταινίας για την οποία δεν είχα την παραμικρή ιδέα.

Μετά το τρέιλερ είπα μέσα μου “αγόρι μου, αυτή είναι η ταινία που θα σου τινάξει τα μυαλά!“. Και όντως ήταν καταπληκτική. Και το αναπάντεχο της όλης φάσης (κωμωδία που να με κάνει να λιώσω στο γέλιο εκεί που δεν το περίμενα) το κάνει ακόμα πιο χορταστικό!

Δεν τρέφω αυταπάτες, οι περισσότεροι από εσάς δε θα κάνετε καν τον κόπο να δείτε το φιλμ, και όσοι το δείτε θα πείτε μάλλον ότι ήταν μια μαύρη σελίδα στο βιβλίο του κινηματογράφου. Το γεγονός όμως παραμένει, ότι εδώ και τρία χρόνια που δηλώνω κάτοχος του DVD το έχω δει υπερβολικά πολλές φορές (συν μία στο σινεμά), αναγκάζοντας και άλλους να το δουν (my house, my rules!).

Μόνο σε ένα άτομο άρεσε αληθινά και στον βαθμό που άρεσε και σε μένα και έτσι δεν μπορώ παρά να του το αφιερώσω (παρόλο που μάλλον δε θα διαβάσει το άρθρο).

Επί της ουσίας, πρόκειται για μια ταινία του είδους των teen movies, είδος που μετά την δεκαετία του 1980 δεν είχε βγάλει κάτι αξιόλογο (όχι ότι όλα όσα κυκλοφόρησαν τότε ήταν αριστουργήματα). Το Superbad είναι βγαλμένο από εκείνη την καλή εποχή, χωρίς να επαναλαμβάνει γνωστά κλισέ.

Προφανώς και το κυνήγι των κοριτσιών από τελειόφοιτους δεν είναι νέα ιδέα, όμως ο τρόπος που αυτό υλοποιείται κάνει την διαφορά. Μια επικίνδυνη ισορροπία ανάμεσα στην καφρίλα και την ευαισθησία είναι το κλειδί. Τις δύο αυτές αντιφατικές και ακραίες καταστάσεις εκφράζουν οι δύο πρωταγωνιστές, ο Σεθ (Jonah Hill) και ο Έβαν (Michael Cera).

Γύρω τους πλέκεται ένα γαϊτανάκι από απίθανα συμβάντα που τους οδηγούν σε άγνωστα νερά. Από μια ληστεία σε κάβα σε ένα πάρτυ μαστούρηδων απρόσκλητοι, και από μια παρ’ολίγον σύλληψη από την αστυνομία στο κρεβάτι με το γκομενάκι που γούσταρε (δε λέω ποιος από όλους). Η ταινία έχει το σωστό ρυθμό ώστε να μην χάνεσαι στην πληροφορία αλλά και να μη βαριέσαι.

Για μένα προσωπικά, είναι η καλύτερη κωμωδία της δεκαετίας του 2000. Ασυζητητί! Ωστόσο για να μην υπάρξουν παρερμηνείες από τους αναγνώστες που διαβάζουν ετούτο το άρθρο, είναι επιτακτική ανάγκη να επισημάνω πως η ποσότητα του γέλιου που βγάζει μια ταινία είναι κάτι τελείως υποκειμενικό και πολύ πιθανόν να μην αρέσει σε όλους, αλλά σε γενικές γραμμές όταν γνωρίζει τεράστια απήχηση από το ευρύ κοινό, δηλαδή από τους περισσότερους, τότε σημαίνει ότι είναι ένας θετικός δείκτης επιτυχίας.