Δε γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, αλλά σ’ αυτήν επιμένω να αγαπώ και να ζω. Και όλα αυτά τα χρόνια επιθυμώ και ονειρεύομαι τις κρυμμένες και φανερές ομορφιές που έχει αυτή η πόλη να μπορέσει να τις αναδείξει και να τις εκπέμψει πέρα από τα δικά της όρια, σ’ ένα διεθνές κοινό. Να βρει τις αξίες, τις απλές, τις καθημερινές, το καλό φαγητό, το τυχαίο συναπάντημα στα στέκια της, τη χαρά της ζωής και την τέχνη του ευ ζην που κατέχει, και να τα κάνει κοινό κτήμα, όνειρο και κοινωνία για τον επισκέπτη της.
Είναι ανάγκη η πόλη να πατήσει στο παρελθόν της, που είναι πράγματι πολύχρονο, ένδοξο, πολυπολιτισμικό, όχι όμως με μια συντηρητική διάθεση που τείνει να την καταθλίψει όταν την κυριεύει, αλλά για να προβάλλει τη μορφή της στο μέλλον, να αναμετρηθεί μ’ αυτό. Να αθροίσει κάθε ιδιαίτερο στοιχείο της ιστορίας και των μνημείων της, του θαλάσσιου μετώπου και των κάστρων της, κι αυτήν την ιδιοσυστασία του ιστορικού αμαλγάματος που τη χαρακτηρίζει να την κάνει ελκυστική εικόνα και λειτουργία, συγκριτικό πλεονέκτημα και εξαγώγιμη λάμψη.
Η Θεσσαλονίκη έχει δυνάμεις, έχει ένα νεανικό, καλλιτεχνικό και επιστημονικό δυναμικό, που πάλλεται, δημιουργεί και αναζητά νέες δυνατότητες, ευκαιρίες για να αναπτύξει τις δυνάμεις του. Έχει ένα πανεπιστήμιο που θα μπορούσε να συμβάλλει διαρκώς σε κάθε προχωρημένο χώρο έρευνας και εφαρμογής κάθε νέας ιδέας. Η πόλη έχει πεδία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση συγκερασμού όλων αυτών των δεξιοτήτων και να αναπτυχθούν σε εξωστρεφείς δράσεις.
Τα νέα μέσα, το διαδίκτυο, προσφέρουν τις δυνατότητες να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες, όπου οι επαγγελματικές ευκαιρίες βρίσκονται και εξυπηρετούνται σ’ ένα διεθνές πεδίο, χωρίς την απομάκρυνση των ατόμων, των ομάδων, των εταιρειών από τον τόπο τους.
Ο πολιτισμός, η ιστορία, ο τουρισμός, η επιστημονική έρευνα, τα προϊόντα του πρωτογενούς τομέα και η τυποποίηση, προβολή και διάθεσή τους προσφέρουν ευκαιρίες και δυνατότητες σ’ ένα ευρύ φάσμα. Αρκεί οι προσπάθειες να έχουν συνέχεια, αλληλοσύνδεση, συνέργειες πάνω σε ιδέες που θα καλλιεργούνται με συνέπεια και σε βάθος χρόνου, για να έχουν αποτελέσματα.
Δεν θα έρθουν ξανά οι εύκολες εποχές του χρήματος από τις εξαγωγές μιας φασόν μεταποιητικής δραστηριότητας. Η Θεσσαλονίκη δεν μπορεί όμως πλέον να περιμένει και από το αθηναϊκό κέντρο τη συμβολή του στη δική της ανάπτυξη.
Αντίθετα, πρέπει να αναζητήσει την εξωστρέφεια, τις σχέσεις με τις όμορες περιοχές και πόλεις, το άνοιγμα σ’ ένα διεθνές περιβάλλον, όπου μπορεί να διεκδικήσει και να κατακτήσει την ύπαρξή της με τη δική της προσπάθεια και ταυτότητα.
