Η Νορβηγία είναι Ευρωπαϊκό κράτος, και παράλληλα βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Σκανδιναβικής χερσονήσου, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή των Σκανδιναβικών Άλπεων.
Η Νορβηγία έχει έκταση 324.219 τετραγωνικά χιλιόμετρα (6η στην Ευρώπη) και πληθυσμό 5.336.494 κατοίκους σύμφωνα πάντα με εκτιμήσεις της τοπικής στατιστικής υπηρεσίας. Βρέχεται από το βόρειο Παγωμένο ωκεανό, από τη Νορβηγική και από τη Βόρεια θάλασσα. Συνορεύει ανατολικά με τη Σουηδία, τη Φινλανδία και τη Ρωσία. Στη Νορβηγία ανήκουν και τα νησιά Σπίτσμπεργκ.
Η Νορβηγία είναι χώρα πολική. Στα δυτικά εκτείνεται η οροσειρά των Σκανδιναβικών Άλπεων. Στο νοτιοανατολικό άκρο υπάρχει το μόνο πεδινό τμήμα της χώρας. Η βόρεια Νορβηγία καλύπτεται σχεδόν συνέχεια με χιόνια και πάγους. Εκεί ζει ο τάρανδος.
Το κλίμα της Νορβηγίας ποικίλλει ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος και είναι αρκτικού τύπου στα βόρεια και σχετικό ήπιο στα νότια. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Νορβηγίας είναι τα πολλά φιόρδ των ακτών της, βαθιά ανοίγματα της θάλασσας μέσα στη στεριά. Αυτός ο θαλάσσιος διαμελισμός βοηθά την αλιεία.
Το έδαφος της Νορβηγίας αν και είναι ακατάλληλο, καλλιεργείται λίγο (σιτάρι, βρώμη, πατάτες, κριθάρι). Υπάρχει επίσης αναπτυγμένη κτηνοτροφία. Όμως ο πραγματικός πλούτος της Νορβηγίας είναι τα δάση της που καλύπτουν το 25% του εδάφους. Αποτελούνται κυρίως από έλατα, οξιές, βαλανιδιές, ιτιές κλπ. και δίνουν εξαιρετική οικοδομική ξυλεία και ξυλεία για την παρασκευή χαρτοπολτού και κυτταρίνης. Η εκμετάλλευση των δασών είναι συστηματική κι οργανωμένη.
Η Νορβηγία είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο στην αλιεία (ρέγκα, μπακαλιάρος, σολομός). Ψαρεύονται επίσης φώκιες και φάλαινες, και χρησιμοποιούνται σωστά πλωτά φαλαινοθηρικά εργοστάσια.
Αξιόλογος είναι ορυκτός πλούτος της χώρας (σίδηρος, ψευδάργυρος, μόλυβδος), δεν υπάρχουν όμως γαιάνθρακες. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας οφείλεται στην τεράστια ηλεκτροπαραγωγή που είναι κατά το 99% υδροηλεκτρική. Υπάρχουν εργοστάσια κατεργασίας ξύλου, χαρτοποιίας, παρασκευής διατηρημένων τροφών, υφαντουργίας, υαλουργίας, φαρμακευτικών και χημικών προϊόντων: Πολύ αναπτυγμένη επίσης είναι η ναυπηγική βιομηχανία, γιατί η Νορβηγία είναι μεγάλη ναυτική εμπορική δύναμη.
Η συγκοινωνία στο εσωτερικό της Νορβηγίας είναι σε άριστη κατάσταση κι οι περισσότεροι σιδηρόδρομοι είναι ηλεκτρικοί. Για τις μεγάλες αποστάσεις χρησιμοποιείται ιδιαίτερα και το αεροπλάνο.
Οι Νορβηγοί είναι απόγονοι των Βίκινγκς και είναι σήμερα χριστιανοί διαμαρτυρόμενοι. Στα βόρεια της χώρας ζουν και 20.000 περίπου Λάπωνες (φυλή που μοιάζει με τους Εσκιμώους). Πρωτεύουσα της Νορβηγίας είναι το Όσλο με 460.00Ο κατ. το πολίτευμα της Νορβηγίας είναι βασιλευομένη δημοκρατία.
Ιστορία
Τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες η Νορβηγία καταλήφθηκε από γερμανικούς πληθυσμούς. Από το 750 ως το 1000 οι πληθυσμοί αυτοί (Βίκινγκς και Νορμανδοί) έκαναν επιδρομές στη Γαλλία και στην Ισλανδία από τη Βαλτική θάλασσα και τη Μ. Βρετανία. Τον 9ο αιώνα κυριαρχεί η δυναστεία Ύνγκλινερ.
Πρώτη αξιομνημόνευτη μορφή ήταν ο Χάλβνταν Σβάρτε, ο οποίος πέτυχε κάποια πολιτική ενότητα. Αργότερα ο Όλαφ ο Άγιος επέκτεινε την κυριαρχία του κατά μήκος όλης της χώρας προσηλυτίζοντας το λαό στο Χριστιανισμό (1016). Ακολούθησε μία σειρά δυναστικών αγώνων. Στο τέλος ο θρόνος σταθεροποιήθηκε από το Χάκωνα Δ’ και από τον Μάγκνους ΣΤ’ το νομοθέτη. Τότε αναπτύχθηκαν πολλά αστικά κέντρα με σπουδαιότερο το Μπέργκεν.
Το 1397 πραγματοποιήθηκε η Ένωση της Κάλμαρ, η οποία συνέδεσε τη Νορβηγία με τη Δανία και τη Σουηδία. Το 1448 η Σουηδία αποχώρησε από την Ένωση, ενώ οι άλλες δύο χώρες, Δανία και Νορβηγία παρέμειναν ενωμένες υπό την ηγεσία του Χριστιανού Α’ του Ολδεμβούργου. Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του Χριστιανού Γ’ η Νορβηγία δέχθηκε το λουθηρανισμό.
Στο τέλος του 18ου αιώνα η ένωση των δύο χωρών άρχισε να κλονίζεται, διότι αναπτύχθηκε οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ τους. Το 1814 με την υπογραφή της Ειρήνης του Κιέλου η Νορβηγία ενώθηκε με τη Σουηδία, ενώ η Δανία συμμάχησε με τη Μεγάλη Βρετανία.
Το 1905 διαλύθηκε και πάλι η ένωση και βασιλιάς της Νορβηγίας ανακηρύχθηκε ο Κάρολος της Δανίας που μετονομάστηκε σε Χάκων Ζ’. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής η κυβέρνηση Κουίσλινγκ συνεργαζόταν με τους Γερμανούς. Μετά την απελευθέρωση το 1949 προσχώρησε στην Ατλαντική Συμμαχία. Ως το 1965 οι εργατικοί είχαν τη διακυβέρνηση του κράτους και κατόπιν με συνασπισμό κεντρώων κομμάτων, ο οποίος το 1971 αποδείχθηκε ασταθής.
