Δεν πάει πολύς καιρός που οι αλυσίδες ηλεκτρικών ειδών ανακοίνωσαν, η μια μετά την άλλη, ότι σταματούν να πωλούν video players. Ούτως ή άλλως η παραγωγή κασετών είχε σταματήσει και η ληξιαρχική πράξη θανάτου μιας ολόκληρης εποχής είχε ήδη υπογραφεί. Αρχικά, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι κανείς δεν βγήκε να υπερασπιστεί την κασέτα. Όπως έγινε (και συνεχίζει να γίνεται) με το βινύλιο, κι όλοι βιάζονταν να ξεφορτωθούν το στοκ από τις αποθήκες τους. Η εμφάνιση του CD είχε μετατρέψει το βινύλιο σε φετίχ, ενώ η εμφάνιση του DVD ωθούσε την βιντεοκασέτα στο σκοτάδι ενός άβολου και πληκτικού παρελθόντος.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, η έννοια «βιντεοκασέτα» συνδέθηκε με την υπερβολή μιας μανίας που απλώθηκε ταχύτατα στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Τα βιντεοκλάμπ ήταν τότε περισσότερα και από τα ψιλικατζίδικα και για να νοικιάσεις μια ταινία αντιμετώπιζες ουρές φανατικών που έφευγαν με παραφουσκωμένες σακούλες. Και ξαφνικά τα ράφια γέμισαν με ελληνικά βιντεοσκουπίδια. Εγχώριοι Εντ Γουντ σκηνοθετούσαν (τρόπος του λέγειν) ταινίες ασύλληπτης ανοησίας πάνω σε σενάρια γραμμένα από αυτόματους πιλότους. Κανείς δεν είναι σε θέση να καταγράψει με ακρίβεια πόσες βιντεοταινίες γυρίστηκαν τότε και ποιοι δημιουργοί τις υπέγραφαν. Οι περισσότεροι από αυτούς είδαν την έκρηξη ως ευκαιρία για εμπορική αρπαχτή, κάποιοι όμως πίστεψαν (κι ίσως ακόμη πιστεύουν) ότι γύριζαν κανονικές ταινίες.
Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία τους δικαίωσε και τα βιντεοσκουπίδια αναδείχτηκαν σε κανονικές ταινίες ? όσο κανονική είναι και το «Plan 9 From Outer Space» του Εντ Γουντ. Για άλλη μια φορά στην Ιστορία «το μέσο είχε καθορίσει το μήνυμα», είχε δημιουργηθεί μια συγκεκριμένη φόρμα για να εκφράσει την εποχή της.
Τώρα που η βιντεοκασέτα είναι πλέον νεκρή (αιωνία της η μνήμη) οι ελληνικές βιντεοκασέτες της δεκαετίας του 1980 είναι ο πιο ταιριαστός καθρέφτης μιας αμήχανης μεταβατικής δεκαετίας που απενοχοποίησε το χαβαλέ και κήρυξε πόλεμο στο «καλό» γούστο. Τις ανακαλύπτουμε, τις νοσταλγούμε και τις μελετάμε ως αρχαιολογικά ευρήματα ? ή μάλλον ως πολύτιμα αρχαιολογικά σκουπίδια- που μετέτρεψαν σε καλτ ένα μέσο (την κασέτα) που από μόνο του δεν κατάφερε ποτέ να γίνει καλτ.
