ΑρχικήΑπόψειςΟ Κυβερνοχώρος του Πολιτισμού περνά μέσα από λεωφόρους εικονικούς

Ο Κυβερνοχώρος του Πολιτισμού περνά μέσα από λεωφόρους εικονικούς

Ο Κυβερνοχώρος του Πολιτισμού. Η νέα μορφή της τέχνης περνά μέσα από λεωφόρους εικονικούς

Η τέχνη του click είναι εδώ ζωντανή! Μας φέρνει νέες δυνατότητες και εφαρμογές που σίγουρα την κάνουν όλο και πιο γρήγορα, εύκολα και άνετα προσβάσιμη. Όχι δεν ανήκουμε στους οπαδούς του τυφλού τεχνολογικού ντετερμινισμού, αλλά ούτε και στους μανιώδεις πολέμιους της εξέλιξης σε ένα τέτοιο ευαίσθητο τομέα όπως αυτός της πολιτιστικής παραγωγής. Κυνηγούμε μια φιλοσοφία που να θυμίζει κάτι από την απόλυτη αρμονία που χαρακτηρίζει όλες τις τυχαίες εκφάνσεις της παντοδύναμης Φύσης.

Εάν ξεκινήσατε να διαβάζετε αυτό το κείμενο με μια κρυφή αγωνία να έρθετε αντιμέτωποι με πληθώρα στοιχείων, αποτελέσματα εμπεριστατωμένων μελετών, απόψεις μεγάλων ερευνητών, τότε μάλλον δεν θα σας ικανοποιήσουμε! Τουναντίον, πιστεύουμε πως μιας και ένα κείμενο που γράφεται στον υπολογιστή για να δημοσιευθεί στο δίκτυο είναι εκ προοιμίου πιο “χαλαρό”, χωρίς να παύει να είναι αρκούντως ενημερωτικό, καλό θα ήταν να ακολουθεί κάποιους κανόνες πιο “εύπεπτης” γραφής. Μάλλον αυτή είναι και λογική που διέπει όλους τους επίδοξους διαδικτυακούς καλλιτέχνες, τουλάχιστον αυτούς των οποίων το Α και το Ω είναι ο Παγκόσμιος Ιστός.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σαφώς ο Tim Berners Lee δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποια στιγμή ένα παρακλάδι του Web που ο ίδιος άρχισε να υφαίνει θα ονομαζόταν Napster και θα γινόταν αντικείμενο πολυσχιδούς μελέτης και αφορμή για αλλαγές στις διατάξεις των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας και δικαιωμάτων εκμετάλλευσης παγκοσμίως. Μια πραγματική επανάσταση δηλαδή! Μέσα σε λίγο καιρό – εκτός από τους καταξιωμένους και γνωστούς καλλιτέχνες που έπρατταν ακριβώς το αντίθετο – ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός νέων συγκροτημάτων και καλλιτεχνών από το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα διάλεγαν τις εικονικές λεωφόρους του κυβερνοχώρου για να προωθήσουν τα δημιουργήματά τους, αποφεύγοντας την όχι και τόσο ευχάριστη εμπειρία της προσέγγισης ενός μονίμως δύσπιστου κολοσσού του παγκόσμιου δισκογραφικού γίγνεσθαι.

Μπορεί βεβαίως το Napster να μετατρέπεται πλέον σε ένα πορνογραφικό site, αυτό όμως δεν είναι ικανό να διαγράψει την πρόσφατη ιστορία του ως το εφαλτήριο της επανάστασης των μουσικόφιλων περιηγητών του Κυβερνοχώρου. Τα όπλα εκείνη την εποχή ήταν αρκετά εξελιγμένα και είχαν το κωδικό όνομα Mp3! To ζήτημα δεν είναι τόσο το αν καταφέρθηκε ένα ουσιαστικό πλήγμα στα θεμέλια της δισκογραφικής κερδοσκοπίας των εταιριών εκμετάλλευσης της έμπνευσης και της όρεξης για δημιουργία των καλλιτεχνών, όσο η εδραίωση μιας νέας τεχνολογίας που θα δώσει με τη σειρά της καινούρια υποπροϊόντα με χίλιες δυο εφαρμογές. Η ζήτηση στο θέμα του format διάδοσης μουσικής αναμφίβολα δημιούργησε την προσφορά και έτσι έχουμε νέες συσκευές και πολλά να περιμένουμε για το όχι και τόσο μακρινό μέλλον.

Η τέχνη ολόκληρη γνωρίζει νέα πεδία και γίνεται ο γνωστός της διπλανής πόρτας, ή για να είμαστε περισσότερο ακριβείς του διπλανού παραθύρου που έχουμε ανοιχτό στο πρόγραμμα πλοήγησης του Παγκόσμιου Ιστού που χρησιμοποιούμε. Δεν είναι και λίγο να δουλεύουμε κάθε μέρα μπροστά από μια οθόνη, της οποίας η επιφάνεια εργασίας να έχει ως φόντο έργα μεγάλων ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, ή για να κάνουμε ένα διάλειμμα από την αγχωτική μας καθημερινότητα να επισκεπτόμαστε μια Διαδικτυακή γκαλερί που φιλοξενεί τα έργα κάποιου πολλά υποσχόμενου νέου καλλιτέχνη. Ούτε μπορεί κανείς να σταθεί αδιάφορα απέναντι στην απαράμιλλη δυνατότητα των σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών να αποθηκεύουν ουκ ολίγα έργα τέχνης τα οποία εμείς μπορούμε να βλέπουμε λες και είναι δικά μας με μια απλή κίνηση του ποντικιού…

Και οι εφτά μορφές της τέχνης λοιπόν είναι εδώ και απ’ ότι φαίνεται θα μείνουν ενσωματωμένες σε αυτό το φαινομενικά άχαρο κουτί που συνοδεύεται από μια οθόνη – παράθυρο σε έναν εναλλακτικό και μαγικό κόσμο και ένα πληκτρολόγιο – υπηρέτη όλων των επιθυμιών μας. Η συνταγή φαντάζει ιδανική, απολύτως επιτυχημένη και το σχέδιο τόσο μεγαλοφυές που καλύπτει όλες τις ανάγκες για πνευματική τέρψη του χρήστη – “netizen” (πολίτη του Κυβερνοχώρου). Θα έλεγε κανείς πως έχουμε φτάσει σε ένα απόγειο καλλιτεχνικής προσφοράς τέτοιο που ποτέ άλλοτε δεν είχε απολαύσει η ανθρωπότητα.

Και όμως, ο χρυσός κανόνας στον κόσμο της τεχνολογικής καινοτομίας είναι η διαρκής εξέλιξη και η αδιάκοπη προσπάθεια για ποικίλους νεωτερισμούς. Το δόγμα αυτό δείχνει να συμμερίζεται και η σύγχρονη τέχνη στο σύνολό της. Στο φετινό 43ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στα άλλα πολλά και ενδιαφέροντα που παρακολουθήσαμε , γίναμε και κοινωνοί του E – magic event μεταξύ 12 και 16 Νοεμβρίου. Στο Λιμάνι και στο Ξυλουργείο του Μύλου είδαμε την τέχνη να συναντά τον ορθολογισμό, την εξέλιξη να μαθαίνει από την ιστορία και από αυτή τη σειρά των αλλόκοτων γάμων να μην προκύπτουν τερατουργήματα, όπως φοβούνταν πολλοί σκεπτικιστές, αλλά έργα και δημιουργήματα που θέτουν τις βάσεις για την εδραίωση της επονομαζόμενης 8ης τέχνης.

Η εμφάνιση των μετα – μέσων στην αρχή ξένισε τους περισσότερους, σταδιακά όμως αυτά άρχισαν να αποκτούν οπαδούς με γεωμετρική πρόοδο, ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις εκείνες όπου η νέα μορφή τέχνης παρουσιαζόταν ως τόσο διαδραστική που επέτρεπε στον θεατή να γίνεται ο ίδιος δημιουργός, καθώς το έργο δεν είναι ποτέ συγκεκριμένο και στατικό. Η περίπτωση του Αυστραλού Stelarc, ο οποίος αρέσκεται στο να συνδέει το σώμα του με τον υπολογιστή και να δίνει φαντασμαγορικά shows όπου χρήστες από κάθε γωνιά της γης, πατώντας τα κατάλληλα πλήκτρα, τον αναγκάζουν να κάνει διάφορες κινήσεις χωρίς τη θέλησή του προκάλεσε αίσθηση!

Η κινηματογραφική και η βίντεο δημιουργία, τα πολυμέσα και η ίδια η αντίληψη του τόπου και του χρόνου μέσα από αυτά αποκτούν νέο όνομα, καινούριους ορισμούς και σίγουρα άλλα διαφορετικά σημεία αναφοράς. Γίνεται λόγος για την τέταρτη διάσταση της εικόνας και του ήχου που τρέχει ήδη στις λεωφόρους των πληροφοριών με όχημα τα Internet Media. Ξεκινά, λοιπόν, η νέα εποχή για την τέχνη που τα αλλάζει και τα αναθεωρεί όλα: τη δημιουργία, τη διανομή και την ίδια τη σχέση του έργου με τον θεατή που γίνεται διαδραστική, ανοιχτή. Και όλα αυτά, ενόψει μιας ακόμα επανάστασης που δεν είναι άλλη από την ευρεία χρήση των οπτικών ινών και των ευρυζωνικών δικτύων, που θα αυξήσουν ακόμα περισσότερο τις δυνατότητες και τις επιλογές.

Ένας θαυμαστός καινούριος κόσμος βρίσκεται στην αυγή του και αλίμονο αν στο μέλλον αρχίσει να μοιάζει με αυτόν που είχε περιγράψει ο Aldous Huxley στο κλασικό πια ομώνυμο βιβλίο του. Ένας κυκεώνας εξελίξεων θα βρεθεί εντός ολίγου ενώπιόν μας και εμείς θα κληθούμε να προσαρμοστούμε ή να μείνουμε σε ένα δυσθεώρητο περιθώριο. Ίσως η τεχνολογία της τέχνης, ή ο πολιτισμός του Κυβερνοχώρου, αν προτιμάτε, να είναι η καλύτερη δυνατή εισαγωγή μας στο νέο κοινωνικό γίγνεσθαι του άμεσου μέλλοντός μας. Ο ψηφιακός κόσμος του 21ου αιώνα ας είναι καλύτερος και πιο όμορφος απ΄ όλους τους προηγούμενος. Keep on clicking!

Στέλιος Θεοδωρίδης
Στέλιος Θεοδωρίδης
Ο ήρωας μου είναι ο γάτος μου ο Τσάρλι και ακροάζομαι μόνο Psychedelic Trance
RELATED ARTICLES

Αφήστε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Πρόσφατα άρθρα

Tηλέφωνα έκτακτης ανάγκης

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: 11188
Ελληνική Αστυνομία: 100
Χαμόγελο του Παιδιού: 210 3306140
Πυροσβεστική Υπηρεσία: 199
ΕΚΑΒ 166