Το νησί Andros (Άνδρος) στις Μπαχάμες κρύβει ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο που οι ντόπιοι αναφέρουν ως οι «μπλε τρύπες». Διαμορφωμένες κατά τη διάρκεια των παγετώνων πριν πολλά εκατομμύρια είναι κάτι μοναδικό, εντυπωσιακό αλλά και μυστηριώδες. Οι σύγχρονοι ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι αυτές οι μπλε τρύπες είναι ένα απέραντο και δαιδαλώδες σύστημα υποβρύχιων σπηλαίων, μέσω του οποίου συνδέονται οι μικρές λίμνες γλυκού νερού του νησιού με τον Ατλαντικό ωκεανό. Η ύπαρξη αυτού του υπόγειου υδάτινου συστήματος έχει συνδεθεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια με ένα μύθο (;) που υπάρχει στις Μπαχάμες. Το Lusca. Ένα ανθρωποφάγο τέρας που επιτίθεται ξαφνικά και θανατώνει ακαριαία τους άτυχους κατοίκους που θα βρίσκονταν στη διάβα του.
Το Lusca, που τόσα χρόνια έχει εμπνεύσει τον φόβο και τον τρόμο στις καρδιές των ψαράδων στις Μπαχάμες περιγράφεται σαν ένα γιγαντιαίο υδρόβιο πλάσμα που συνθέτει την απίστευτη ταχύτητα και τα σαρκοφάγα σαγόνια ενός καρχαρία με την μοναδική εκτίναξη, δύναμη και επιδεξιότητα ενός χταποδιού. Θα μπορούσε να είναι ένα άγριο πλάσμα του γλυκού νερού των λιμνών και των υπόγειων σπηλαίων που μπορεί όμως να ζει και να κινείται ελεύθερα και στον ωκεανό.
Αν και είναι λίγοι οι μάρτυρες που έχουν επιζήσει από επίθεση του Lusca, φαίνεται όλοι τους να συμφωνούν ότι η παραπάνω περιγραφή είναι ακριβής. Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες περιγραφές που θέλουν το πλάσμα να ενσωματώνει περισσότερο έναν συνδυασμό καλαμαριού – χελιού. Όλες όμως οι περιγραφές αναφέρονται σε ένα αδηφάγο αρπακτικό ζώο που ακόμα και η εμφάνιση του μόνο προκαλεί μπορεί και τέτοιο φόβο όπως θα προκαλούσε και η όποια επιθετική του ενέργεια.
Ό μύθος λέει ότι η επαφή του ανθρώπου μαζί του καταλήγει πάντα σε θάνατο ειδικά για όσους έχουν την ατυχία να βρεθούν κοντά στην υδάτινη φωλιά του. Αυτό επεκτείνεται όχι μόνο στους απτόητους δύτες που θαρραλέα έχουν βουτήξει στα δαιδαλώδη βάθη των μπλε τρυπών, αλλά και σε εκείνες τις απρόσεκτες ψυχές που στέκονται κοντά στην ακτή. Χρησιμοποιώντας τα δυνατά πλοκάμια του, αρπάζει τα θύματά του ξαφνικά από την ακτή και τα σέρνει στους υδάτινους τάφους τους.
Υπήρξαν θεατές που είδαν σοκαρισμένοι ολόκληρες βάρκες ψαράδων να τραβιούνται ξαφνικά από την επιφάνεια των μπλε τρυπών προς τα κάτω, και στη συνέχεια να αναδύονται σπασμένα κομμάτια ξύλου, διαλυμένα εργαλεία και εμπορεύματα. Δεν είδαν όμως να αναδύεται ούτε ένας από τους επιβαίνοντες.
Οι τελευταίες αυτές περιγραφές έχουν οδηγήσει πολλούς ωκεανογράφους να υποστηρίζουν ότι οι μάρτυρες βλέπουν πίσω από όλα αυτά τη αδηφάγο όρεξη του θρυλικού πλάσματος. Όμως στην πραγματικότητα ίσως πρόκειται για ένα φυσικό, ωκεάνιο φαινόμενο που προκαλείται από τις γρήγορες παλιρροιακές αλλαγές που απορροφούν το νερό πίσω στον ωκεανό μέσω τον μπλε τρυπών, με συνέπεια μια αυθόρμητη δίνη. Αυτές οι δίνες είναι ξαφνικές, απίστευτα έντονες που ανακατεύουν τα νερά δημιουργώντας τοπική τρικυμία , οδηγώντας τους απρόσεκτους κολυμβητές αλλά και τους μη προνοητικούς ψαράδες μαζί με τις βάρκες τους στο βυθό.
Όταν τα ρεύματα αντιστρέφονται, τότε ψυχρά νεφελώδες κύματα νερού ξεπηδούν σαν υδάτινα μανιτάρια μέσα στις λίμνες φέρνοντας πολλές φορές τα συντρίμμια από τις βάρκες στην επιφάνεια. Αν και η προηγούμενη θεωρία ερμηνεύει κάποιες από τις εξαφανίσεις στις μπλε τρύπες, εν τούτοις είναι αδύναμη να ερμηνεύσει τα τεράστια πλοκάμια και τα σαγόνια καρχαρία που έχουν περιγράψει πάρα πολλοί μάρτυρες.