Η εξαγωγή υδάτινου πάγου από τη Σελήνη είναι μια ελκυστική ιδέα για όσους ελπίζουν να δημιουργήσουν ένα διαστημικό σταθμό ή ένα κανονικό οικισμό με ανθρώπους που θα διαμένουν μόνιμα στην σεληνιακή επιφάνεια. Εάν προσδιοριστεί η ποσότητα του νερού και παράλληλα είναι αρκετό, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πόσιμο νερό ή και για το πότισμα των φυτών. Το νερό μπορεί επίσης να χωριστεί στα βασικά του συστατικά, δηλαδή υδρογόνο και οξυγόνο, και να μετατραπεί σε καύσιμο πυραύλων. Χρειάζεται πολλή ενέργεια, χρόνος και χρήματα για την αποστολή προμηθειών στη Σελήνη, οπότε αν οι αστροναύτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν το υπάρχον νερό από εκεί, αυτό θα μειώσει τις αποστολές από τη Γη, οι οποίες είναι ιδιαίτερα πανάκριβες και χρονοβόρες
Τα τελευταία δύο χρόνια, η NASA επικεντρώθηκε στην αποστολή ανθρώπων στη Σελήνη μέσω του προγράμματος Artemis. Προς υποστήριξη αυτής της αποστολής, η NASA είναι διατεθειμένη να προβεί σε εξόρυξη οποιουδήποτε πάγου νερού που υπάρχει στη Σελήνη. Ενώ μάλιστα, ο διοικητής της NASA, Jim Bridenstine ισχυρίζεται ότι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια τόνοι πάγου νερού στην επιφάνεια της Σελήνης, κάτι που τυπικά αν ισχύει, τότε αλλάζει τα δεδομένα γύρω από το όλο θέμα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πραγματικά ποιες είναι οι ακριβείς ποσότητες νερού στο φυσικό δορυφόρο της γης. Το μόνο που έχουμε είναι εκτιμήσεις που βασίζονται σε μερικές ανιχνεύσεις τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Η πρώτη μεγάλη επιβεβαίωση του νερού ήρθε το 2008, όταν δεδομένα από το διαστημικό σκάφος Chandrayaan-1 της Ινδίας έδειξαν σημάδια μορίων νερού στο σεληνιακό νότιο πόλο. Στη συνέχεια, η NASA έστειλε ένα διαστημικό σκάφος που ονομάζεται LCROSS το οποίο προσεδαφίστηκε στη Σελήνη το 2009, συλλέγοντας υλικό και επιβεβαιώνοντας ότι υπήρχε νερό σε κάποια μορφή. Ενώ το 2018, ερευνητές που χρησιμοποίησαν δεδομένα από το ίδιο διαστημικό σκάφος βρήκαν άμεσες ενδείξεις πάγου νερού στους πόλους. Αλλά τελικά, έχουμε απλώς κάποιες γενικές ιδέες για το πόσο νερό μπορεί να βρίσκεται εκεί, και τίποτα συγκεκριμένο. Επίσης δεν ξέρουμε πως μοιάζει και σε τι μορφή είναι ο πάγος. Δηλαδή διασκορπίζεται ομοιόμορφα σε όλο το σεληνιακό έδαφος ή συγκεντρώνεται σε μεγάλα κομμάτια σε κάποια μεμονωμένα μέρη;
Αυτές οι νέες μελέτες δεν μας δίνουν καμία συγκεκριμένη απάντηση, αλλά υπαινίσσονται απλά ότι υπάρχει νερό σε περιοχές που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να παραμένουν μόνιμα εκεί. Για να βρεθεί αυτό το νερό, η Casey Honniball (συνεργάτης στο Goddard Space Flight Center της NASA) και η ομάδα της εκτόξευσαν το κινητό παρατηρητήριο SOFIA της NASA, ένα Boeing 747 εξοπλισμένο με τηλεσκόπια και όργανα για να μελετήσει αντικείμενα σε όλο το Σύμπαν. Τα δεδομένα της SOFIA βοήθησαν την Honniball να βρει πραγματικό μοριακό νερό σε ηλιόλουστες επιφάνειες της Σελήνης. Η ύπαρξή του νέρου αποτέλεσε έκπληξη για όλους τους ερευνητές που συμμετείχαν σε αυτήν τη φιλόδοξη έρευνα. «Δεν γνωρίζαμε ότι το νερό θα μπορούσε να επιβιώσει στην επιφάνεια της Σελήνης όταν φωτίζεται», λέει η Honniball, επίσης εικάζει ότι τα μόρια του νερού είναι ενσωματωμένα πάνω σε σεληνιακού κόκκους που βρίσκονται στην επιφάνεια της Σελήνης.
Η δεύτερη μελέτη δεν ανίχνευσε άμεσα το νερό, αλλά διαπιστώνει ότι υπάρχουν ουσιαστικά μίνι κρατήρες ή μικροσκοπικές σκιασμένες περιοχές που διασχίζουν την επιφάνεια της Σελήνης. Αφού αναλύθηκαν στενά αυτές οι περιοχές χρησιμοποιώντας εικόνες που τραβήχτηκαν από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA, οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτές οι μικρές περιοχές είναι αρκετά κρύες για να αποθηκεύσουν παγωμένο πάγο. Σε αντίθεση με τους γιγαντιαίους κρατήρες στο νότιο πόλο που είναι πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθούν, αυτοί είναι μικροί και πιο εύκολα προσβάσιμοι, για έναν αστροναύτη. «Υπάρχουν δισεκατομμύρια τέτοιοι κρατήρες που σημαίνει ότι θα μπορούσατε να προσγειωθείτε σε μια περιοχή που φωτίζεται από τον Ήλιο και στη συνέχεια να σκύψετε και με τα χέρια σας να εξαγάγετε μικροποσότητες νερού από αυτές τις παγωμένες παγίδες», λέει ο Paul Hayne (επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο). Εκείνος και οι συνάδελφοί του εκτιμούν ότι 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (περίπου 15.400 τετραγωνικά μίλια) της Σελήνης είναι ικανά να παγιδεύουν νερό με αυτόν τον τρόπο.
Η NASA και κάποιες ιδιωτικές εταιρείες που συνεργάζονται μαζί της, εργάζονται σκληρά για να συλλέξουν πιο κατατοπιστικές πληροφορίες από την επιφάνεια της Σελήνης. Στα τέλη του 2023, η NASA σκοπεύει να στείλει ένα rover στη Σελήνη που ονομάζεται Viper, το οποίο θα χαρτογραφήσει πού βρίσκεται ο πάγος νερού στην επιφάνεια και θα συλλέξει δείγματα. Πριν συμβεί κάτι τέτοιο, μια ιδιωτική εταιρεία που ονομάζεται Intuitive Machines σχεδιάζει να στείλει ένα ρομποτικό εκσκαφέα στην σεληνιακή επιφάνεια το 2022, εξοπλισμένο με το ίδιο τρυπάνι που θα χρησιμοποιήσει το Viper. Αυτή η αποστολή, που πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με τη NASA, πρέπει να αποδείξει εάν το τρυπάνι είναι σε θέση να λειτουργήσει και να συγκεντρώσει μέρος αυτού του πάγου νερού.
