Με μία άνευ προηγουμένου ευκολία που δεν την περίμεναν ούτε οι πιο σκληροπυρηνικοί ψηφοφόροι, η νέα κυβέρνηση της χώρας βρίσκεται πλέον επί το έργο και έχει δημιουργήσει (ηθελημένα και μη) πρωτόγνωρες προσδοκίες, ελπίδες και αισιοδοξία.
Δεν είμαι βέβαιος το πόσες από αυτές είναι δικαιολογημένες, αλλά ξέρετε κάτι; Πλέον, δεν με νοιάζει ιδιαίτερα! Έχω πραγματικά κουραστεί να βλέπω τόση κατήφεια και τόση απαισιοδοξία γύρω μου, που αποφάσισα να ανήκω πλέον στους αισιόδοξους, ακόμη και αν αυτή η αισιοδοξία αποδειχθεί μάταια και φρούδα. Σε τελική ανάλυση, προτιμώ να δω θετικά τα πράγματα με τον κίνδυνο να απογοητευτώ (ακόμη και σκληρά), παρά να βυθιστώ εξ αρχής και προκαταβολικά στην απογοήτευση. Με αυτήν τη θετική διάθεση, λοιπόν, βλέπω και τα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης, αναγνωρίζοντας φυσικά ότι είναι ακόμα πολύ νωρίς για συμπεράσματα, είτε αρνητικά είτε θετικά.
Είπαμε, όμως. Έσο αισιόδοξος. Προσωπικά, δεν πολυπίστευα τις εξαγγελίες περί ανοικτής κυβέρνησης, οπότε πραγματικά εξεπλάγην όταν είδα πως λίγες μόλις ημέρες μετά τις εκλογές το https://www.opengov.gr βρισκόταν ήδη στον αέρα και πως ο οποιοσδήποτε μπορούσε να δηλώσει συμμετοχή αλλά και να προτείνει (είδα κι έπαθα να καταλάβω τι σημαίνει “ετεροπρόταση”) κάποιον τρίτο.
Δεν υπολογίζω, βέβαια, ότι ένας άνθρωπος σαν κι εμένα θα είναι ο επόμενος γενικός γραμματέας σε οποιοδήποτε υπουργείο, αλλά από κάπου πρέπει να γίνει μία αρχή, έτσι δεν είναι; Παράλληλα, το opengov.gr ήταν απλό, με γρήγορες και σαφείς διαδικασίες για την υποβολή συμμετοχής, άσε που έτρεχε και σε php, που -όσο και να το κάνουμε- κάτι σημαίνει και για εμάς τους αθεράπευτα ρομαντικούς της τεχνολογίας (έδωσα, βλέπετε, δωρεάν τον πηγαίο κώδικα του πρώτου προγράμματός μου όταν ήμουν ακόμη 13 ετών). Α
Αυτή την ευχάριστη έκπληξη ήρθε να διαδεχθεί ακόμη μία, αυτή του πρώτου “συμμετοχικού προϋπολογισμού”, μίας συζήτησης που κινήθηκε σε δύο επίπεδα: από τη μία μεριά οι οικονομολόγοι που ανέλυαν την αγορά και από την άλλη οι τεχνοκράτες, που θα πρέπει να σκεφτούν τρόπους, ώστε να δώσουν πρόσβαση σε κάθε πολίτη στους δείκτες της ελληνικής οικονομίας και τις κρατικές δαπάνες.
Ασχέτως με το αν όλα αυτά γίνονται με πραγματική πρόθεση εκσυγχρονισμού και διαφάνειας ή κυρίως για λόγους μάρκετινγκ, ένα είναι σίγουρο: μόνο η χρήση της τεχνολογίας μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε από τη δύσκολη θέση στην οποία βρισκόμαστε. Σίγουρα θα υπάρξουν επιτήδειοι που θα κοιτάξουν να επωφεληθούν από αυτήν την κατάσταση (και πότε δεν υπήρχαν άραγε;), αλλά η διαφάνεια και η αξιοκρατία έχουν πολλά να κερδίσουν ακόμη και από ένα απλό web site. Θέλετε να μειωθεί η φοροδιαφυγή;
Η απάντηση βρίσκεται στην τεχνολογία. Διατηρήστε μία κοινή βάση και αφήστε το σύστημα να τρέχει αυτόματα ελέγχους και διασταυρώσεις. Δεν θα βρει όλα τα χαμένα μας ευρώ, θα βρει όμως τα περισσότερα. Θέλετε να μειωθούν τα λούσα και οι αλόγιστες δαπάνες σε κρατικούς φορείς και υπηρεσίες; Βάλτε τα όλα online και αφήστε τον κόσμο να τα κρίνει καθημερινά. Πόσοι άραγε θα τολμήσουν να χρεώσουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι; Για όλα αυτά, βέβαια, χρειαζόμαστε μία κεντρική αρχή, που θα συντονίζει και θα οργανώνει κάθε τεχνολογική ενέργεια. Που θα παρακολουθεί την αγορά και θα επεμβαίνει με δράσεις, επιδοτήσεις και προγράμματα που θα έχουν άμεσο αντίκτυπο και δεν θα είναι απλές αρπαχτές για όλους μας. Αυτή η κεντρική αρχή δεν μπορεί παρά να είναι ένα υπουργείο. Ένα πραγματικό, πλήρες και αυτόνομο
Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Ένα υπουργείο που διοικείται από ανθρώπους που αγαπούν την τεχνολογία και θέλουν να τη βάλουν να δουλέψει προς όφελος όλων μας και όχι από καρεκλοκράτορες που θεωρούν το κουμπιούτερ και το Ιντερνέτ έργα του Διαβόλου.
Φτιάξτε το, κύριε Πρωθυπουργέ, και εμείς θα βοηθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Εννοείται πως δωρεάν και χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Έτσι για να ξεχωρίζουμε τα σώβρακα με τις γραβάτες.
