Το Πανεπιστήμιο του Γέιλ παρουσίασε μία νέα μέθοδο κατασκευής μοριακών υπολογιστών, οι οποίοι χρησιμοποιούν μόρια αντί του πυριτίου για τη δημιουργία κυκλωμάτων και τσιπ για υπολογιστές, και γενικά για κάθε είδους ηλεκτρονική συσκευή.
Μια ομάδα ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ ισχυρίζεται ότι έχει κατασκευάσει ένα ηλεκτρίτη (ένα διηλεκτρικό υλικό που έχει σχεδόν μόνιμο ηλεκτρικό φορτίο ή πόλωση διπόλου) με ένα μόνο μόριο και έτσι παρουσίασε τη δυνατότητα δημιουργίας μοριακών υπολογιστών στο μακρινό μέλλον.
Εκτός από την έρευνα σε κβαντικούς υπολογιστές, η έρευνα για εναλλακτικά υλικά έναντι του πυριτίου για την κατασκευή παραδοσιακών υπολογιστών συνεχίζεται σε διάφορους τομείς. Ένας από τους πιθανούς τρόπους είναι αυτός των λεγόμενων μοριακών υπολογιστών ή υπολογιστών που εκμεταλλεύονται τις ιδιότητες συγκεκριμένων μορίων για να δημιουργήσουν κυκλώματα που φέρουν ιδιότητες παρόμοιες με αυτές που γίνονται σήμερα με πυρίτιο.
Η έρευνα του Πανεπιστημίου Γέιλ πραγματοποιήθηκε γύρω από το γαδολίνιο, ένα μέταλλο της ομάδας σπάνιων γαιών με συγκεκριμένες μαγνητικές και παραμαγνητικές ιδιότητες που το καθιστούν, για παράδειγμα, ιδανικό για χρήση ως μέσο αντίθεσης στην τομογραφία μαγνητικού συντονισμού.
Οι ερευνητές εισήγαγαν ένα άτομο γαδολίνιου σε ένα άνθρακα στο οποίο εφαρμόστηκε ένα ηλεκτρικό πεδίο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι αυτή η μονάδα συμπεριφερόταν σαν ηλεκτρίτης, που είναι ηλεκτρικό υλικό με ημι-μόνιμο ηλεκτρικό φορτίο. Η μονάδα φαίνεται να έχει δύο καταστάσεις πόλωσης, δείχνοντας έτσι ότι μπορούν να γίνουν μοριακά κυκλώματα.
Το κύριο πλεονέκτημα των μοριακών υπολογιστών βρίσκεται στο μικρότερο μέγεθος των κυκλωμάτων και το τσιπ τους σε σύγκριση με εκείνους των σημερινών υπολογιστών. Ένα από τα κύρια προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η βιομηχανία ημιαγωγών είναι ακριβώς αυτό της μικροποίησης, η οποία θα συγκρουστεί σε λίγα χρόνια με τα φυσικά όρια που επιβάλλονται, μεταξύ άλλων, από το νόμο του Joule.
Είναι αδύνατο να μην επισημάνουμε πως οι πραγματικοί μοριακοί υπολογιστές είναι ακόμα πολύ μακριά. Η ανακάλυψη του Πανεπιστημίου Yale είναι μόνο ένα πρώτο, δειλό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση, το οποίο θα διαρκέσει αρκετά χρόνια για να υλοποιηθεί (αν όχι δεκαετίες!) Για να οδηγήσει σε λειτουργικούς υπολογιστές που μπορούν να αντικαταστήσουν τις συσκευές που βασίζονται σε πυρίτιο που χρησιμοποιούνται κατά κόρον σήμερα.
