Φτάνοντας στην Βενετία, κατεβαίνοντας το Canal Grande και λίγο πριν φτάσεις στην εκκλησία της Santa Maria della Salute. προσπερνάς στα δεξιά ένα ασυνήθιστα χαμηλό palazzo: το Palazzo Venier dei Leoni. Πρόκειται για ένα ημιτελές κτίριο του 18ου αιώνα (σχεδιασμένο από τον Βενετσιάνο αρχιτέκτονα Lorenzo Boschetti) που για 30 χρόνια ήταν το σπίτι της Peggy Guggenheim και σήμερα στεγάζει την συλλογή της.
Η Guggenheim, συλλέκτης, μποέμ, κοσμική και πλούσια κληρονόμος συχνά έλεγε πως ήταν καθήκον της να προστατέψει την Τέχνη της εποχής της και αυτό έγινε το έργο της θυελλώδους ζωής της.
Η Marguerite “Peggy” Guggenheim γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1898. Αν και γόνος της γνωστής οικογενείας, η οικονομική της επιφάνεια δεν ήταν ποτέ ανάλογη με εκείνη των άλλων μελών, αφού ο πατέρας της (που πνίγηκε σε ηλικία 47 ετών στο ναυάγιο του Τιτανικού) της κληροδότησε μόλις 2.5 εκατομμύρια δολάρια, εξασφαλίζοντας της ένα ετήσιο εισόδημα $22,500.
Σε ηλικία 22 ετών, αναζητώντας εργασία αλλά και διέξοδο από τον κοινωνικό κύκλο των πλούσιων κληρονόμων, βρέθηκε να εργάζεται στο “Sunwise Turn” ένα avant-garde βιβλιοπωλείο του Manhattan.
Την επαφή έκανε ο συγγενής της Harold Loeb, ζωγράφος, συγγραφέας και μέλος της “χαμένης γενιάς” Αμερικανών στο Παρίσι, όπως περιέγραψε ο Hemingway. Στην γκαλερί του, το αμερικανικό κοινό -και ανάμεσά τους και η Peggy Guggenheim- ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τα έργα των Cezanne, Picasso, Matisse, O’Keeffe και άλλων. Μέσω του Loeb ωστόσο, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει πολλά μέλη της καλλιτεχνικής κοινότητας του Παρισιού, όπως τον Scott Fitzgerald, τον Alfred Steiglitz, αλλά και μέλη της κοινότητας του Greenwich Village, όπως τον dada γλύπτη και συγγραφέα Laurence Vail.
Το 1920 ταξίδεψε στην Ευρώπη και όταν ανακάλυψε το Boheme Παρίσι, αποφάσισε να μείνει εκεί.
Το 1922 παντρεύτηκε τον Vail. Το ζευγάρι, που απέκτησε δύο παιδιά και χώρισε το 1928, κινούνταν στους καλλιτεχνικούς κύκλους της πόλης γνωρίζοντας προσωπικότητες όπως τη συγγραφέα Djuna Barnes, τον TS Eliot, τον γλύπτη Constantin Brancusi και τον Marcel Duchamp.
Η επαγγελματική της ενασχόληση με την τέχνη όμως δεν ξεκίνησε παρά το 1938. Εμπνεόμενη από την απρόσμενα επιτυχημένη απότο κοινό έκθεση σουρεαλιστών που φιλοξενήθηκε στο Λονδίνο το 1936 και ακολουθώντας το παράδειγμα του θείου της Solomon R Guggenheim που είχε ήδη συγκεντρώσει μια ανεκτίμητη συλλογή με έργα των μεγάλων ζωγράφων του 18ου και 19ου αιώνα, αποφάσισε να ανοίξει την γκαλερί “Guggenheim Jeune” στο Λονδίνο.
Είχε ήδη γνωρίσει πλήθος καλλιτεχνών από τον Vail και με την βοήθεια και παρακίνηση των Samuel Beckett και Marcel Duchamp, αποφάσισε να επικεντρωθεί στη μοντέρνα τέχνη.
Η πρώτη έκθεση που παρουσίασε στα εγκαίνιά της, στις 24 Ιανουαρίου του 1938, ήταν μια σειρά 30 σχεδίων του Jean Cocteau, ενώ αργότερα ακολούθησε η πρώτη έκθεση του Wassily Kandinsky στο Λονδίνο αλλά και εκθέσεις με έργα των Henry Moore, Hans Arp, Brancusi, Alexander Calder και Anton Pevsner.
Παρόλο που το εγχείρημα ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο, η Guggenheim γρήγορα κουράστηκε να παρουσιάζει περιοδικές εκθέσεις και άρχισε να οραματίζεται την ίδρυση ενός μουσείου μοντέρνας τέχνης στο Λονδίνο. Ζήτησε την βοήθεια του τεχνοκριτικού Herbert Read για να συντάξει τον κατάλογο των κινημάτων και καλλιτεχνών που θα παρουσίαζε και ξεκίνησε (ενώ η Ευρώπη ήταν στα πρόθυρα του πολέμου) να συλλέγει με τρομερή ταχύτητα έργα των Dali, Braque, Picasso, Mondrian, Fernand Léger, Miro και Max Ernst – τον οποίο παντρεύτηκε και τελικά χώρισε δυο χρόνια μετά.
Η εισβολή των Γερμανικών στρατευμάτων στη Γαλλία την ανάγκασαν να φύγει για τη Νέα Υόρκη. Εκεί, το 1942 άνοιξε την νέα γκαλερί της “Art of This Century” στο Manhattan όπου παρουσίαζε τα νέα αποκτήματα της συλλογής της.
Η “Art of This Century” φιλοξενούσε την αιχμή της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής σκηνής, μαζί με νέους, άγνωστους ακόμα Αμερικανούς καλλιτέχνες όπως ο Motherwell, ο Rothko, η Sobel, ο Still και φυσικά ο Jackson Pollock, που ουσιαστικά ανακάλυψε και προώθησε η ίδια.
Μετά το τέλος του πολέμου, η Peggy Guggenheim ανακάλυψε την Βενετία, όταν το 1948 η συλλογή της παρουσιάστηκε στην εκεί Biennale, με τα έργα των Pollock και Rothko να εκτίθενται για πρώτη φορά στην Ευρώπη.
Ένα μόλις χρόνο μετά αγόρασε το “Palazzo Venier dei Leoni” και φιλοξένησε μια υπαίθρια έκθεση των γλυπτών της στον κήπο. Η ολοένα αυξανόμενη συλλογή της ταξίδεψε και παρουσιάστηκε σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις τα επόμενα χρόνια, μέχρι που βρήκε μόνιμη στέγη στην Βενετία, όπου από το 1951 μέχρι τον θάνατο της, τους καλοκαιρινούς μήνες το σπίτι ήταν διαθέσιμο στο κοινό.
Η Peggy Guggenheim πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου 1979. Το κτίριο και η συλλογή της παραχωρήθηκαν στο Solomon Guggenheim Foundation από την ίδια μερικά χρόνια πριν τον θάνατό της και οι στάχτες της είναι ενταφιασμένες στον κήπο του.
Από το 1985, η Αμερικανική κυβέρνηση έχει αναθέσει στο Guggenheim Foundation τη λειτουργία του Αμερικανικού περιπτέρου στη Biennale της Βενετίας.
