Είναι απορίας άξιον, πώς τρεις από τους πιο σέξι, δοκιμασμένους και νέους στην ηλικία ηθοποιούς (Σαμ Γουέρθιγκτον, Ράϊαν Κουαντέν [True Blood] και ένας κακοβαμμένος ξανθός Τζιμ Στάρτζες) μαζί μ’ έναν παλαίμαχο Οσκαρικό (Άντονι Χόπκινς) έδωσαν μια τόσο βαρετή και ανούσια ταινία. Γιατί «Η απαγωγή του Κου Χάϊνικε», σε σκηνοθεσία του Σουηδού Ντάνιελ Άλφρεντσον, λειτουργεί κάπως μόνο στο πρώτο και μικρότερο μέρος της, που αφορά την σύλληψη της ιδέας, τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της απαγωγής. Από κει και μετά το χάος, ή καλύτερα μια απίστευτη συσσώρευση κλισέ με αποκορύφωμα την τελευταία ενότητα της Γαλλίας.
Τι κι αν τα γεγονότα ήταν αληθινά. Καμιά θέση, καμιά άποψη. Μόνο κοινοτοπίες. Τόσο που η αντίστοιχη Ολλανδική ταινία του 2011, με τον Ρούντιγκερ Χάουερ σαν Φρέντι Χάϊνεκε, που θεωρήθηκε τότε μέτρια, να φαντάζει σαν αριστούργημα μπροστά της. Προς αποφυγήν.
«Ματωμένος Γάμος» είναι ο τίτλος θεατρικού έργου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. (ισπ. Bodas de Sangre). Ο Λόρκα εμπνεύστηκε από ένα άρθρο εφημερίδας που ανέφερε ένα έγκλημα στην ανδαλουσιανή πόλη Níjar. Ο «Ματωμένος Γάμος» (1933) είναι ένα από τα τρία τραγικά θεατρικά έργα της “ισπανικής υπαίθρου” του συγγραφέα. Τα άλλα δυο είναι η “Γέρμα” και “Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα”. Και τα τρία έργα υπογραμμίζουν την πειθήνια υποταγή των γυναικών που αποζητούν ελευθερία στην παραδοσιακή κοινωνία της ισπανικής υπαίθρου, η οποία τους αρνείται την κοινωνική ή ερωτική ισότητα.
Στην Ελλάδα πρωτοπαρουσιάστηκε, στις 8 Απριλίου 1948 από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, μετάφραση Νίκου Γκάτσου, σκηνικά του Γιάννη Τσαρούχη και μουσική και τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Τη Νύφη ερμήνευσε η Έλλη Λαμπέτη και το Λεονάρντο ο Βασίλης Διαμαντόπουλος. Στα ρεαλιστικά κύρια πρόσωπα του έργου-Μάνα, (Γιος) Γαμπρός, Νύφη, Πατέρας της Νύφης, Λεονάρντο (πρώην αρραβωνιαστικός της Νύφης, που παντρεύτηκε εντωμεταξύ την Ξαδέλφη της κι έχει και παιδί) και λοιπούς-,ο Λόρκα αντιπαραθέτει και δυο προσωποποιημένα μεταφυσικά – το Φεγγάρι και τον Θάνατο- κι έναν Χορό από τρεις Ξυλοκόπους.
Έτσι το έργο αποκτά την διάσταση ενός ρέκβιεμ γα τον ανεκπλήρωτο παθιασμένο έρωτα. Δοθέντος και του ποιητικού λόγου, το έργο απομακρύνεται συστηματικά από τον ρεαλισμό και την στείρα ηθογραφία. Ενώ τα δυο μικρά μαχαίρια που χωρούν σε μια χούφτα και θα μπήξουν ο Γαμπρός και ο Λεονάρντο, ο ένας στον άλλο, θα μπορούσαν να αποκτήσουν έναν φαλλικό συμβολισμό. Η δραστήρια Καλλιτεχνική Ομάδα Πεύκων «Θεάτρου Δρώμενα» ανέβασε πρόσφατα το έργο, σε Σκηνοθεσία και Εικαστική Επιμέλεια Μαριλένας Μπιντεβίνου και Σκηνικά Σωτήρη Αγγέλου, χρησιμοποιώντας τη Μουσική του Μάνου Χατζιδάκη σε Διασκευή-Ενοχήστρωση και Διδασκαλία Τραγουδιών Άκη Γεροντάκη.
Ο 20μελής θίασος επέδειξε σεβασμό ως προς το κείμενο (χρησιμοποιήθηκε το μεταφρασμένο κείμενο του Γκάτσου) και, η σκηνοθεσία τονίζοντας και ενδυματολογικά τα μεταφυσικά στοιχεία, συνεπικουρούσης και της μουσικής έδωσε μια χροιά φανταιζίστικου ονειροδράματος στο όλο εγχείρημα, που απάλυνε κατά πολύ την σκληρότητα των αιχμών του. Ενδιαφέρουσα πρόταση που όσοι θα θέλατε μπορείτε να παρακολουθήσετε αυτήν την Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9 μμ. στο θέατρο του 1ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκων.
Το Θέατρο του Θερμαϊκού παρουσιάζει στο Θέατρο Αυλαία, για 5 παραστάσεις, το έργο του Γιώργου Χατζόπουλου «Βγερού γλυκά φανού» σε σκηνοθεσία Κορίνας Βασιλειάδου. Αντιπαράθεση δυο γυναικών και ο αγώνας τους να συμφιλιωθούν με την προσωπική τους τραυματική «μνήμη». Η μια σύγχρονη (επιβλητική η Μελίνα Αποστολίδου) που πρέπει ν’ αντιμετωπίσει έναν γάμο και την οικογένειά της να διαλύεται.
Η άλλη, η Βγερού ή Βέρα του τίτλου (εξαιρετική η Ελευθερία Τέτουλα, στην λιτότητά της) έχει ζήσει τη Σφαγή της Χίου επί Τουρκοκρατίας, έγινε εμμονοληπτικό αντικείμενο πόθου Τούρκου Αγά που την μετέφερε στην Σμύρνη και πέρασε δια πυρός και σιδήρου μέχρι να βρει την προσωπική της ισορροπία. Σ’ ένα εξαιρετικά σχεδιασμένο και διηρημένο στη μέση σκηνικό, κινήθηκαν οι δυο ηρωίδες του έργου για να καταλήξουν στην αλληλεπίδραση, που κυριολεκτικά απογείωσε το έργο δραματουργικά, σκηνοθετικά και ερμηνευτικά προσδίδοντάς του μια μεταφυσική χροιά, συγγενική του Café de Flore του Ζαν Μαρκ Βαλλέ (φωτό).
Έργο πολύτιμο σαν Ιστορική μνήμη, ίσως θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου, να υπονομεύσει περισσότερο το «δράμα» της σύγχρονης παντρεμένης γυναίκας που ωχριά μπροστά στο τι πέρασε η Βγερού, μέχρι να βρει την προσωπική της λύτρωση. Η μουσική του Κώστα Βόμβολου απόλυτα εναρμονισμένη με το περιεχόμενο του έργου, που τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Χίου. Πριν την έναρξη προσφέρεται λικέρ και λουκούμι με άρωμα μαστίχας Χίου. Γυναικείο έργο, γραμμένο με πολύ ευαισθησία από έναν άντρα. Μέχρι και την Κυριακή των Βαΐων, 5/4.
Ο Γρηγόρης Αποστολόπουλος έχει την δική του ιστορία στα θεατρικά πράγματα της πόλης. Ακραίος στις επιλογές του, ακραίος και στις σκηνοθεσίες του, με το σχήμα του με το σημαδιακό όνομα DadaArt, θα λέγαμε πως ανήκει στην αβάν γκαρντ. Πρωταρχική σημασία γι’ αυτόν το σεξ και ο έρωτας, αναπόσπαστο μέρος της ύπαρξής μας, ένας τρόπος εξορκισμού του θανάτου. Άρα προκλητικός, αφού το σεξ ακόμα ψιθυρίζεται στην κοινωνία μας, κρυμμένο ασφαλώς κάτω από τον μανδύα της χριστιανικής ηθικής.
Στο νέο του πόνημα «bετόβεν, bαχ και bύρα» κάνει για τα καλά βουτιά στον ηδονιστικό και απενοχοποιημένο κόσμο του Τσαρλς Μπουκόφσκι, που τον ερμηνεύει με ωριμότητα, ασπρόμαυρα κινηματογραφικά ο Πασχάλης Τσαρούχας. Πέντε νεαροί ηθοποιοί καλούνται να ζωντανέψουν επί σκηνής τον κόσμο του.
Και τα καταφέρνουν περίφημα μέσα στο λιτό αλλά λειτουργικό σκηνικό της Εύας Κωνσταντινίδου που μετασχηματίζεται διαρκώς από τους μελετημένους φωτισμούς του Αντώνη Σκορδίτη. Ερμηνείες με κραυγές, πολύ σεξ, ανατροπές, υπεροψία και χιούμορ, στο 1ο Μέρος, με γνήσια μελαγχολία, επίγνωση μοναξιάς και ποιητική διάθεση στο 2ο. Έπαινος και στους πέντε : Τάσος Μπαρνιάς, Τριαντάφυλλος Δελλής, Λίζα Νεοχωρίτη, Λιάνα Παναγιωτίδου και η πρωτοεμφανιζόμενη Βάια Καθιώτου (φωτό).
Η μουσική επένδυση του Αντώνη Κανάκη, γεμάτη ευχάριστες εκπλήξεις. Η πιο πλήρης και με άποψη δουλειά του Σχήματος μέχρι τώρα. Θα επαναληφθεί στο Θέατρο Αριστοτέλειον, μετά τις Γιορτές του Πάσχα. Φαίνεται, λοιπόν, πως τελικά ο Αποστολόπουλος ήθελε τον Μπουκόφσκι του, για να αποδώσει τα μάλα.
Ο Ένκε Φεζολλάρι στο «Επάγγελμα Πόρνη» που είδαμε στο Θέατρο Εγνατία, είχε επίγνωση πως δυο ήταν τα μεγάλα ατού που είχε στα χέρια του : τον υπέροχο χειμαρρώδη λόγο της εμβληματικής Λιλής Ζωγράφου και την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου που θα την ενσάρκωνε επί σκηνής. Έτσι επέβαλε μια λιτή, δωρική θα λέγαμε, σκηνοθεσία και κέρδισε τις εντυπώσεις.
Η Παλαιολόγου πολύ σύντομα ξεπέρασε την αρχική της συστολή και «χάθηκε» μέσα στον ρόλο, δίνοντας ένα συγκλονιστικό Β΄ Μέρος, της εγκλείστου Ζωγράφου στην ψυχιατρική κλινική. Προσωπικά, θα ήθελα τους φωτισμούς της παράστασης πιο μελετημένους. Πολλές φορές το πρόσωπο της πρωταγωνίστριας –ιδιαίτερα σο Α΄ Μέρος- ήταν βυθισμένο στο σκοτάδι. Όμως αυτό το πρόσωπο ήταν ένας λεπτομερειακά δουλεμένος χάρτης συναισθημάτων. Θα έπρεπε να φαίνεται πεντακάθαρα.
Να υπενθυμίσουμε πως Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή θα δοθούν στο Θέατρο Φαργκάνη οι τελευταίες παραστάσεις της σπονδυλωτής μουσικής κωμωδίας «Η περιέργεια σκότωσε τον Ευριπίδη» από το Σχήμα «Εντός, Εκτός και επί τα Αυτά», όπου 16 σκηνές από έργα του Ευριπίδη ζωντανεύουν σε περισσότερες από 40 εκδοχές. Γέλια τρελά. Την Μεγάλη Τρίτη, πάλι, στις 6 μμ., στο Θέατρο Αυλαία, η Φρίντα Ξύστρου σας προσκαλεί στην Ψυχοδραματική Αναπαράσταση «Η Αγάπη Αλλιώς». 11 χορευτές επί σκηνής, σε χορογραφία της Νατάσσας Κωνσταντινίδου και στο τραγούδι η σοπράνο Μαρία Πρέκα που θα την συνοδεύει στο πιάνο η Σοφία Παπαναστασίου.
Τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν για την στήριξη του Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής», Νομού Θεσσαλονίκης. Τέλος την Μεγάλη Δευτέρα στις 9.15, στο Πέτρινο της Πυλαίας θα παρουσιαστούν τα «Πασχαλινά Διηγήματα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, με ελεύθερη την είσοδο για το κοινό.
