Ξεκινάμε την παρουσίαση της περίφημης Bρετανικής Psychedelic & Progressive Scene που αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό των 60’s
Αρχικά θα έχουμε τα Βρετανικά groups με σημαντικότατη δισκογραφική παρουσία, με αναφορά στη δραστηριότητα τους μόνο στα 60’s και προς το τέλος της χρονιάς θα παρουσιάσουμε τα άγνωστα groups που κυκλοφόρησαν μόνο singles τα οποία γνωρίσαμε και αγαπήσαμε μέσω των συλλογών όπως “Nuggets”, “The Perfumed Garden”, “Τhe Insane Times” & “Psychedelia at Abbey Road”.
Προσπερνώντας τα super groups της British Invasion το 1964 (Beatles, Stones, Who, Kinks, Yardbirds, Amimals, Them κλπ) έχουμε για πρώτο όνομα σήμερα τους Pink Floyd, παρουσιάζοντας το ξεκίνημα (την περίοδο με τον Syd Barrett) των εξαιρετικά επιτυχημένων ειδικά αργότερα στα 70’s.
To 1965 τρία από τα ιδρυτικά μέλη τους οι Roger Waters (bass vocals), Nick Mason (drums) και Richard Wright (keyboards, +2008), σπουδαστές αρχιτεκτονικής στο London Polytechnic στην Regent Street, έπαιζαν ερασιτεχνικά με άλλους συμφοιτητές τους με ονόματα όπως The Architectural Abdabs ή Τhe Tea Set.
Oνομάστηκαν Pink Floyd, (αναφορά στους blues μουσικούς από την Georgia Pink Andreson & Floyd Council) όταν ήρθε στο group ο παιδικός φίλος του Waters και φοιτητής στο Camberwell College of Art, Syd Barrett (+2006).
Έγιναν αμέσως σημαντικό κομμάτι της Underground σκηνής του Λονδίνου και υπογράφοντας στην ΕΜΙ, αρχές του 1967, κυκλοφορούν το πρώτο περίφημο single τους “Arnold Layne” ( Νο 20 στο Βρετανικό chart).
Pink Floyd – Arnold Layne
Tα τρια πρώτα χρόνια της καριέρας των Pink Floyd 1965-68 με τα οποία θα ασχοληθούμε, κυρίαρχη προσωπικότητα στο συγκρότημα ήταν ο Roger Keith (Syd) Barrett lead κιθαρίστας, τραγουδιστής, συνθέτης τους, αλλά και ζωγράφος που αποχωρώντας το 1968 έγινε σε όλους μας γνωστός αργότερα ως το “τρελό διαμάντι”, στο άλμπουμ τους “Wish You Were Here” του 1975 που αγοράσθηκε κατά κόρον προ 40ετίας περίπου.
Οι Pink Floyd έκαναν το 1967 ιδιαίτερη αίσθηση στις εμφανίσεις τους στο UFO club του West End. Εντυπωσίαζαν με τα φωτιστικά εφφέ, τους ειδικούς φωτισμούς ένα πρωτοπορειακό ηχητικό και οπτικό περιβάλλον γενικότερα, αναμειγνύοντας διαφάνειες από μελάνι, στροβοσκόπια, έξυπνη χρήση σκιών, μαχανές προβολής με insrtumental αυτοσχεδιασμούς και σύντομα φωνητικά ρεφραίν.
Το δεύτερο εξ΄ ίσου περίφημο και κλασικό single τους “See Emily Play” κυκλοφορησε τον Ιούλη του 1967 ανεβαίνοντας ως το Νο 6 στα Βρετανικά chart.
Pink Floyd – See Emily Play (Top of the pops 1967 – Best Source)
To καλύτερο ψυχεδελικό κομμάτι των Pink Floyd το σχεδόν δεκάλεπτο “Ιnterstellar Overdrive”, παρουσιάσθηκε τέλη του 1966 σε ένα party στο οποίο θα έπαιζαν οι Floyd, όπου διοργανώθηκε στο Roundhouse και που μόλις τότε είχε μετατραπεί από αποθήκη των Βρετανικών σιδηροδρόμων σε “Καλλιτεχνικό κέντρο του λαού” από τον θεατρικό συγγραφέα Arnold Wesker και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα.
Το βράδυ εκείνο 2000 καλεσμένοι πήραν παραισθησιογόνα μέσα σε κύβους από ζάχαρη και εκτονώθηκαν ακούγοντας τους Pink Floyd και τους Soft Machine (θα παρουσιασθούν και αυτοί μελλοντικά) ενώ προβάλλονταν φωτεινές δέσμες στους τοίχους.
Ανάμεσα στους διάσημους καλεσμένους ήταν ο Paul Mc Cartney και ο Ιταλός σκηνοθέτης Michaelangelo Antonioni, που βρίσκόταν τότε στο Λονδίνο για την ταινία “Blow Up”.
Οι Pink Floyd εμφανίστηκαν τελευταίοι με αποκορύφωμα στο show τους το κόψιμο του ρεύματος στο μέσον του ‘Interstellar Overdrive”. Eνα συνταρακτικό φινάλε και η σπουδαιότερη εμφάνιση τους μέχρι τότε.
Το “Interstellar Overdrive'” ακούγεται στο καταπληκτικό ντεμπούτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε την 15 Αυγούστου 1967 το “Τhe Piper At The Gates Of Down”.
Nα σημειώσουμε ότι το “Τhe Piper at the Gates of Dawn” ψηφίσθηκε στο Νο 347 στην Rolling Stone magazine’s list of the “500 Greatest Albums of All Time”.
Pink Floyd – Interstellar Overdrive
Μια ακόμα ιστορική εμφάνιση των Pink Floyd ήταν το “Games For May” κονσέρτο τους στο Queen Elizabeth Hall στις 12 Μαίου 1967. Eμφανίστηκαν χωρίς support band και το show τους διαφημίστηκε σαν “μια διαστημικής εποχής χαλάρωση για το απορύφωμα της ανοίξεως, με ηλεκτρονικές συνθέσεις, προβολές χρώματος και εικόνας, με κορίτσια και τους Pink Floyd”. ‘Kάναμε πολλά παράξενα πράγματα’ θυμάται ο Waters. ‘O καθένας στο συγκρότημα έκανε κάτι διαφορετικό. Θυμάμαι ότι πέρασα πολύ ώρα βάζοντας ένα μπουκέτο λουλούδια από βάζο σε βάζο, γιατί δεν είχα τίποτε άλλο να κάνω’.
Η παράσταση περιελάμβανε τους Pink Floyd, ενα μαγνητόφωνο, προβολές, λουλούδια συνδυασμένα, όλα ήρεμα και νωχελικά και χωριζόταν σε δύο μέρη. Το πρώτο ήταν μια καλή παρουσίαση του ήχου τους και του light show τους, ενώ το δεύτερο ήταν ένα παρανοικό ηχητικό κολάζ που το πέτυχαν με έξτρα μεγάφωνα στο πίσω μέρος της αίθουσας και με μια ειδική ηχητική συσκευή που μεταγενέστερα ονομάστηκε “αζιμουθιανός συντονιστής”.
Ένα ακόμα από τα εξαιρετικά πρώτα κομμάτια τους είναι το opening track από το “Τhe Piper At The Gates Of Dawn” L.P τους το “Asrtonomy Domine”.
Pink Floyd – Astronomy Domine
To καλοκαίρι του 1967 είχαμε και δυσάρεστα συμβάντα σε δύο εμφανίσεις των Pink Floyd. Στο Callifornia Ballroom στο Dunstable κάποιοι από τον εξώστη του κλαμπ, άδειασαν κουτιά μπύρας πανω στα κεφάλια τους, που εκτός του ότι τους έκανε μούσκεμα μπορούσε να προκαλέσει και ηλεκτροπληξία.
Στο Feathers club στο Ealing, κάποιος πέταξε ένα νόμισμα στο μέτωπο του Waters, αποτέλεσμα να κοπεί και να γεμίσει το πρόσωπό του με αίμα. Αυτά τα γεγονότα μαζί με τη χρήση βέβαια παραισθησιογόνων, προκάλεσαν τότε τα σοβαρά συμπτώματα ψυχικών διαταραχών του Syd Barrett.
Στις τρεις εμφανίσεις των Pink Floyd στο “Τοp Of The Pops” o Syd εμφανίστηκε στην πρώτη χαρούμενος με καινούργια ρούχα ενός pop αστέρα. Τη δεύτερη όμως φορά παρουσιάστηκε με βρώμικα ρούχα, επιδεικτικά αξύριστος και ακόμα χειρότερα την τρίτη εμφανίστηκε φορώντας κουρελιασμένα ρούχα.
Παράλληλα συμπεριφερόταν εκκεντρικά και δεν επικοινωνούσε με τους υπόλοιπους.
Μερικές φορές δεν μπορούσε να καν να παίξει οπότε τον αναπλήρωνε o Davy O’ List κιθαρίστας των Nice. Η τελευταία εμφάνιση των Pink Floyd με τον Syd Barrett έγινε λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1967 στο Olympia σε ένα γιγάντιο show με τη συμμετοχή ακόμα και των Jimmi Hendrix, Move και Soft Machine.
Μια ακόμα επιλογή μας και ένα από τα καλύτερα κομμάτια στο περίφημο πρώτο LP των Pink Ployd “The Piper At The Gates Of Dawn” είναι το “Lucifer Sam”.
Pink Floyd – Lucifer Sam
Στις 18 Φερβρουαρίου του 1968 ο μουσικός τύπος ανακοίνωσε σαν 5ο μέλος των Pink Floyd τον κιθαρίστα Dave Gilmour. Με πενταμελή μορφή το συγκρότημα δεν εμφανίστηκε ποτέ σε συναυλία, και προτάθηκε στον Syd να παραμείνει ως μέλος, εισπράττοντας από τις πωλήσεις των δίσκων τους και συμμετέχοντας σε ηχογραφήσεις στο στούντιο, αλλά χωρίς να εμφανίζεται στη σκηνή.
Φαινόταν όμως καθαρά ότι αυτό το σχήμα δεν οδηγούσε πουθενά.
Ετσι στις 6 Απριλίου 1968 ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Syd από τους Pink Floyd, που συνέχισαν ως τετράδα τις επόμενες δεκαετίες. Ο Syd Barrett ηχογράφησε 2 LP το 1970 το ‘Βarrett’ & το ‘Madcap Laughs’ εκ των οποίων το πρώτο είναι πολύ αξιόλογο.
Έφυγε από τη ζωή στα 60 του στις 7 Ιουλίου του 2006.
Κλείνουμε την παρουσίαση της περιόδου των Pink Floyd με τη συμμετοχή του σπουδαίου Syd Barrett με ένα ακόμα εξαιρετικό κομμάτι απο το “Τhe Piper At The Gates Of Dawn” LP τους, με τίτλο “Matilda Mother”.
