Η Γερμανία είναι κράτος της κεντρικής Ευρώπης με πρωτεύουσα το Βερολίνο. Ήταν χώρα ενωμένη (από το 1871 έως το 1945) και μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο χωρίστηκε σε Ανατολική και Δυτική Γερμανία, για να ενωθούν ξανά στις 3 Οκτωβρίου 1990. Έχει έκταση 356.755 τετ. χλμ. και πληθυσμό 80.000.000 κατοίκους, ενώ πριν από το 1914 είχε έκταση 540.621 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 79.754.000 κατοίκους, για να περιοριστεί στις 472.034 τετραγωνικά χιλιόμετρα μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Θέση
Συνορεύει στα Βόρεια με την Δανία και από εκείνη την πλευρά Βόρεια από την Βόρεια Θάλασσα και την Βαλτική, Ανατολικά συνορεύει με την Πολωνία και την Τσεχία, Νότια με την Αυστρία και την Ελβετία και Δυτικά με την Γαλλία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο και Ολλανδία.
Δημογραφία
Πρωτεύουσα της χώρας είναι το Βερολίνο (3.390.000 κ.). Άλλες πόλεις Βόννη (542.000 κ.) Αμβούργο (μεγάλο λιμάνι 1.924.000 κ.) Μόναχο (2.000.000 κ.) Κολωνία (1.419.000 κ.) Φραγκφούρτη (650.000 κ.) Έσσεν (658.358 κ.) Ντόρτμουντ (600.000 κ.) Στουτγάρδη (635.000 κ.), Ντίσελντορφ (618.000 κ.) Λειψία (532.000 κ.)
Ιστορία
Μεσαιωνική Εποχή
Η Γερμανία αρχίζει να υπάρχει σαν κράτος μετά τη συνθήκη του Βερντέν, που υπογράφτηκε το 843 μ.Χ. Η συμφωνία αυτή, που διαίρεσε την Φραγκική αυτοκρατορία του Καρλομάγνου, συμπληρώθηκε με τη συνθήκη της Ριμπεμόν το 880 μ.Χ. και οδήγησε στη δημιουργία του κράτους της Γερμανίας, με πρώτο ηγεμόνα το Λουδοβίκο το Γερμανικό (840 – 876 μ.Χ.). Την εποχή αυτή άρχισε να διαδίδεται στους γερμανικούς λαούς ο Χριστιανισμός, ενώ συγχρόνως είχε αρχίσει να επικρατεί η φεουδαρχία. Το νέο γερμανικό κράτος το αποτελούσαν τα παρακάτω φέουδα:
- η Σαξονία,
- η Φραγκονία,
- η Σουηβία,
- η Βαυαρία και
- η Λωρραίνη
Τελικά το φέουδο της Σαξωνίας, σαν το πιο ισχυρό, κατάφερε να επικρατήσει πάνω στα άλλα και να εκλέξει συνέχεια πέντε βασιλείς από το 918 μέχρι το 1025.
Οι βασιλείς αυτοί κατάφεραν να οργανώσουν συστηματικά το κράτος και να το κάνουν μια από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Το γερμανικό κράτος γνώρισε τη μεγαλύτερη δόξα την εποχή εκείνη που στο θρόνο ήταν βασιλιάς ο Όθων Α’ ο Μέγας (936 – 937 μ.Χ.), που υπόταξε ένα πολύ μεγάλο μέρος από την Ευρώπη. Αυτό εξανάγκασε τον πάπα να του παραχωρήσει πολλά προνόμια.
Ως φεουδαρχικό κράτος που ήταν η Γερμανία δεν μπόρεσε να αποφύγει τις προστριβές μεταξύ των διάφορων φεουδαρχών. Αποτέλεσμα ήταν πολλά από τα φέουδα να συμμαχήσουν με τις δυνάμεις που υποστήριζαν τον πάπα και να στραφούν εναντίον του βασιλιά. Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί των φεουδαρχών οδήγησαν τελικά σε πλήρη παρακμή το γερμανικό κράτος, με αποτέλεσμα όταν πέθανε ο Φρειδερίκος Β’, (1212 -1250) να βυθιστεί στο χάος και να διαλυθεί σχεδόν ολοκληρωτικά.
Η διάλυση όμως αυτή έβαζε σε πολλές σκέψεις τους πάπες της Ρώμης, που έβλεπαν την ύπαρξη του γερμανικού κράτους σαν αντίβαρο στη Γαλλία.
Αναγέννηση
Τελικά, ύστερα από πολλές προσπάθειες, κατάφεραν να εκλέξουν βασιλιά το Ροδόλφο των Αψβούργων. Αυτός, πιο έξυπνος από τους προγόνους του, περιορίστηκε στο να δημιουργήσει μια γερή οικογενειακή αυτοκρατορία. Το 1282 προσαρτήθηκε στο γερμανικό κράτος η Αυστρία και η Βοημία το 1310. Το 1356, όταν βασιλιάς ήταν ο Κάρολος Δ’, υπαγόρευσε νέους όρους για την εκλογή του βασιλιά του γερμανικού κράτους. Η εκλογή θα γινόταν με πλειοψηφία και εκλέκτορες ορίστηκαν οι εξής:
- ο βασιλέας της Βοημίας,
- ο δούκας της Σαξονίας,
- ο μαρκήσιος του Βρανδεβούργο,
- ο κόμητας του Παλατινάτου του Ρηνανίας
και τρεις επίσκοποι:
- της Κολωνίας,
- της Μαγεντίας και
- των Τρεβήρων
που εξασφάλιζαν την ευλογία της εκκλησίας.
Το 1437 οι Αψβούργοι κληρονόμησαν τις κτήσεις του βασιλικού οίκου του Λουξεμβούργου, που είχε πια σχεδόν τελείως εξαφανιστεί, ενώ το 1482 κατάλαβαν τις κτήσεις του οίκου της Βουργουνδίας, που είχε και αυτός παρακμάσει και εξαφανιζόταν. Με τη διαφορά ότι τις κτήσεις αυτές του οίκου της Βουργουνδίας τις διεκδικούσαν και οι Γάλλοι για δικό τους λογαριασμό.
Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσουν πόλεμοι μεταξύ των Γερμανών και των Γάλλων που μπορούμε να πούμε ότι συνεχίστηκαν και μέχρι τις ημέρες μας και σταμάτησαν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που οδήγησε στη διαίρεση του κράτους της Γερμανίας.
Παράλληλα με τις συγκρούσεις των διάφορων οικογενειών, υπάρχει και η δράση των διάφορων ταγμάτων που γύρισαν από τους Αγίους Τόπους, όταν τους κατέλαβαν οι Τούρκοι. Για να μη μένουν πολύ καιρό άνεργοι, άρχισαν να επεκτείνουν το γερμανικό κράτος προς τα ανατολικά, στα εδάφη που κατείχαν μέχρι τότε οι Πολωνοί.
Την εποχή αυτή, γύρω στα 1.300, ιδρύθηκαν και νέες πόλεις, μερικές από τις οποίες υπάρχουν μέχρι σήμερα. Τότε δημιουργήθηκε και η Πρωσσία. Ακόμη πιο ανατολικά ίδρυσαν τις πόλεις Ρίγα, Ραβέλ και άλλες, καταλαμβάνοντας τα εδάφη που κατείχαν άλλες κελτικές φυλές.
Αργότερα ο Μαξιμιλιανός Α’ αποφάσισε να ενισχύσει την εξουσία του αυτοκράτορα. Συνάντησε όμως τη μεγάλη αντίδραση των τοπικών ηγεμόνων, που δεν ήθελαν να εξαρτιούνται από καμιά κεντρική εξουσία ούτε ήθελαν να ακολουθούν το γερμανικό σύστημα της διανομής των κτήσεων, αλλά το ρωμαϊκό. Στην αρχή ο Μαξιμιλιανός κατάφερε να έχει μερικές επιτυχίες με τους μικρότερους ηγεμόνες. Μεσολάβησε όμως η μεταρρύθμιση του Λούθηρου που προκάλεσε μεγάλη αναταραχή και ο Μαξιμιλιανός έχασε και αυτά τα λίγα πλεονεκτήματα.
Ο λαός, είτε ακολούθησε τη νέα θρησκεία είτε έμεινε πιστός με τη παλιά, χωρίστηκε σε δυο αντιμαχόμενες μερίδες. Οι πιο πολλοί ηγεμόνες τάχτηκαν με το μέρος της μεταρρύθμισης του Λούθηρου, γιατί έβλεπαν ότι αν καταργηθεί η εξουσία του πάπα, τα τσιφλίκια της εκκλησίας θα μπορούσαν να τα πάρουν αυτοί και όχι να τα μοιράσουν στον κόσμο, όπως διακήρυττε ο Λούθηρος.
Μετά το Μαξιμιλιανό στο θρόνο ανέβηκε ο Κάρολος Ε’. Ο Κάρολος έκανε το λάθος να καταδικάσει τη μεταρρύθμιση του Λούθηρου. Η ενέργεια αυτή του Κάρολου προκάλεσε άμεση αντίδραση τόσο μεταξύ του κόσμου, όσο και μεταξύ πολλών ηγεμόνων που ήδη είχαν πάρει τα κτήματα της παπικής εκκλησίας, με αποτέλεσμα να αρχίσει ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος που κράτησε πάνω από έναν αιώνα.
Το αποκορύφωμα του πολέμου αυτού ήταν ο περίφημος τριακονταετής πόλεμος από 1618 – 1648 στον οποίο πήραν μέρος πολλοί λαοί όπως Γάλλοι, Σουηδοί, Άγγλοι, Δανοί κλπ., με αποτέλεσμα να μετατραπεί σχεδόν σ’ ένα μικρό παγκόσμιο πόλεμο. Ο πόλεμος τέλειωσε με την υπογραφή της συνθήκης της Βεστφαλίας το 1648. Το αποτέλεσμα ήταν η άλλοτε γερμανική αυτοκρατορία να χωριστεί σε πολλά μικρότερα και ανεξάρτητα κράτη, που το καθένα ακολουθούσε την πολιτική που εξυπηρετούσε καλύτερα τα δικά του τοπικά συμφέροντα.
Μετά τη διαίρεση της Γερμανίας σε μικρότερα κράτη, δύο από αυτά η Πρωσσία και η Αυστρία, κατάφεραν να αποκτήσουν αξιόλογη δύναμη και η καθεμιά αποτέλεσε από μια νέα αυτοκρατορία.
Η Πρωσία, που βρίσκεται στην ανατολική Γερμανία, από δουκάτο που ήταν το 1525 και ανήκε στην οικογένεια των Χοεντζόλλερν έγινε το 1701 βασίλειο. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο κέντρα στη Γερμανία, που διέφεραν και θρησκευτικά μεταξύ τους. Στο βορρά δημιουργείται η Πρωσσία, που αποτελεί το κέντρο των προτεσταντών και στο νότο, που είναι καθολικός, το βασίλειο της Αυστρίας.
Νεότερη Εποχή
Στην Αυστρία οι Αψβούργοι επέκτειναν τις κτήσεις τους προς τα ανατολικά, καταλαμβάνοντας ένα μεγάλο μέρος από την Τρανσυλβανία και την Ιταλία. Το 1740 όμως ο Φρειδερίκος ο Β’ της Πρωσίας επιτέθηκε εναντίον της Μαρίας Θηρεσίας, που ήταν βασίλισσα της Αυστρίας. Τελικά ο πόλεμος αυτός κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια και θεωρήθηκε σαν πόλεμος κατά των ξένων, γιατί η Μαρία Θηρεσία είχε συμμαχήσει με τη Γαλλία και τη Ρωσία.
Μετά τη γαλλική επανάσταση, τα εδάφη της Γερμανίας, που ήταν στο αριστερό πλευρό του Ρήνου, τα κατέλαβε η Γαλλία, ενώ με τη συνθήκη ειρήνης που υπέγραψε η Γερμανία με τη Γαλλία το 1801 περιορίστηκε σημαντικά ο αριθμός των κρατιδίων που αποτελούσαν το γερμανικό κράτος.
Όταν στη Γαλλία ανέβηκε ο Ναπολέων, άρχισε να διορίζει τους δούκες και τους βασιλιάδες ανάλογα με την επιθυμία του και δημιούργησε μια ομοσπονδία την οποία ονόμασε ομοσπονδία του Ρήνου, στην οποία όμως δεν ανήκε ούτε η Πρωσία ούτε και η Αυστρία. Την ομοσπονδία αυτή ο Ναπολέοντας την έθεσε κάτω από την προστασία του.
Τελικά, μετά την ήττα του Ναπολέοντα, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν οριστικά. Στην αρχή η Αυστρία κατέλαβε μερικές περιοχές από την Ιταλία, ενώ η Πρωσία εγκατέλειψε ένα μέρος από την Πολωνία και κατέλαβε αντίστοιχα ένα μέρος από τη Ρηνανία. Τόσο όμως στην Πρωσία, όσο και στην Αυστρία, είχε αναπτυχθεί μια κίνηση για την ένωση των δύο γερμανικών κρατών.
Αρχικά προηγήθηκε μια τελωνειακή ένωση που περιέλαβε όλα τα εδάφη της Γερμανίας, εκτός από εκείνα που είχε η Αυστρία. Τελικά την ένωση της Πρωσίας με τη Γερμανία την ανέλαβε ο Βίσμαρκ, ο ονομαζόμενος σιδερένιος καγκελάριος που εκμεταλλεύτηκε την ήττα της Αυστρίας στο 1859 και κατάφερε, αφού στα 1866 νίκησε την Αυστρία, να δημιουργήσει δύο ομοσπονδίες κρατών του Βορρά και του Νότου που ουσιαστικά και οι δύο βρίσκονταν κάτω από την αιγίδα της Πρωσίας.
Σύγχρονη Εποχή
Το 1871 ο Βίσμαρκ πέτυχε να ενώσει τις δύο ομοσπονδίες και να κάνει ομοσπονδιακό κράτος της γερμανικής αυτοκρατορίας με πρώτο αυτοκράτορα το βασιλιά της Πρωσίας, το Γουλιέλμο τον πρώτο, που βασίλευσε μέχρι το 1888. Η δημιουργία της Γερμανικής Ομοσπονδίας δεν ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας φυσιολογικής ένωσης δύο λαών, αλλά ήρθε σαν αποτέλεσμα της ένωσης δύο στρατιωτικών και απολυταρχικών δυνάμεων που με τον τρόπο αυτό ήθελαν να ανακόψουν το δρόμο για τις δημοκρατικές αλλαγές, που, όλο και πιο επιτακτικά, έκαναν την εμφάνισή τους στην Ευρώπη.
Η γερμανική ομοσπονδία από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της είχε έκδηλα το μιλιταριστικό χαρακτήρα, πράγμα που φάνηκε ακόμη πιο καθαρά μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Προσάρτησε την Αλσατία και τη Λωρραίνη που ήταν στην ουσία γαλλικά εδάφη, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την εχθρότητα της Γαλλίας που εκφράστηκε και δυναμικά πολλές φορές μέχρι σήμερα.
Μετά τη δημιουργία της ομοσπονδίας, η γερμανική βιομηχανία και το γερμανικό κεφάλαιο γνωρίζει καινούρια δύναμη και προσπαθεί να εξασφαλίσει όλο και καινούριες αγορές και φτηνές πρώτες ύλες. Πρόκειται για την πολιτική των ζωτικών χώρων. Η δομή που παρουσίαζε το νέο γερμανικό κράτος και που ήταν καθαρά μιλιταριστική ευνοούσε τον επεκτατισμό που προσπαθούσε να επιβάλει σαν επίσημη πολιτική του κράτους το γερμανικό κεφάλαιο.
Οι ενέργειες όμως της Γερμανίας στο διεθνή χώρο δεν άργησαν να προκαλέσουν ένα μεγάλο αντιγερμανικό ρεύμα σε πολλές χώρες, όπως στη Γαλλία (που είχε και εδαφικές διαφορές), στην Αγγλία, που την έβλεπε σαν έναν αντίπαλο στη διεθνή αγορά και την πολιτική σκηνή, στην Ιταλία, με την οποία εξακολουθούσε να έχει εδαφικές διαφορές, ακόμα και στη μακρινή τσαρική Ρωσία.
Τελικά η αφορμή δεν άργησε να δοθεί και να αρχίσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, που τόσο μεγάλες αλλαγές προκάλεσε στην Ευρώπη, και που στοίχισε μερικά εκατομμύρια νεκρούς και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.
Ο πόλεμος τέλειωσε με την υπογραφή της συνθήκης των Βερσαλλιών, που περιείχε πολύ βαρείς για τη Γερμανία όρους. Η Ομοσπονδία διαλύθηκε, η Αυστρία έγινε ανεξάρτητο κράτος, ενώ παράλληλα δημιουργήθηκε σαν κράτος και η Τσεχοσλοβακία.
Η Γερμανία απομονώθηκε από όλη την Ευρώπη και καθώς είχε βγει τελείως καταστραμμένη από τον πόλεμο, γνώρισε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια μεγάλη οικονομική κρίση. Ύστερα από το 1925 άρχισε να ανορθώνεται και πάλι η οικονομία της. Η βιομηχανία της, που σύμφωνα με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, απαγορευόταν να κατασκευάζει όπλα, γνώρισε μια καινούρια ανάπτυξη με την παραγωγή μηχανών κλπ. Το 1929 η νέα οικονομική κρίση (που έπληξε όλο τον κόσμο) έπληξε και τη Γερμανία. Οι διάφοροι Γερμανοί εθνικιστές και μιλιταριστές άρχισαν να βρίσκουν έδαφος για την πολιτική τους.
Έτσι το 1933 πείθουν τον πρόεδρο της Γερμανίας Χίντενμπουργκ να αναθέσει την πρωθυπουργία στο Χίτλερ. Πεθαίνοντας τον επόμενο χρόνο ο Χίντενμπουργκ, πρόεδρος γίνεται ο Χίτλερ που απαγορεύει τη λειτουργία των κομμάτων και εγκαθιδρύει την πιο στυγνή φασιστική δικτατορία. Το 1935 καταργεί τη συμφωνία των Βερσαλλιών και αποφασίζει το σύντομο επανεξοπλισμό της Γερμανίας. Οι πρώην σύμμαχοι δεν αποφασίζουν να αντιδράσουν, όπως ήταν υποχρεωμένοι. Βλέποντας την αδράνεια των συμμάχων, ο Χίτλερ εντατικοποιεί τον εξοπλισμό της Γερμανίας και μετατρέπει τη χώρα σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο και σ’ ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής πολεμικών μέσων.
Το 1938 ζητάει τα μισά εδάφη της Τσεχοσλοβακίας, που ισχυρίζεται ότι είναι γερμανικά. Η Αγγλία και η Γαλλία υποχωρούν, για να σώσουν, όπως είπαν, την ειρήνη και υπογράφουν τη γνωστή συμφωνία του Μονάχου, που τελικά οδήγησε στην κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας.
Το 1939 καταλαμβάνει την Πολωνία, με αποτέλεσμα να αρχίσει παγκόσμιος πόλεμος. Σε λίγο χρονικό διάστημα η Γερμανία κατάφερε να κατακτήσει ολόκληρη την Ευρώπη: Το 1941 κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, ενώ από το Δεκέμβριο του 1941 μπαίνει στον πόλεμο και η Αμερική. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τέλειωσε το 1945, αφού άφησε πάνω από 55 εκατ. νεκρούς και προξένησε ανυπολόγιστες υλικές ζημιές. Η λήξη του πολέμου βρίσκει τη Γερμανία διαιρεμένη σε δύο κράτη: την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και τη Λαϊκή Γερμανική Δημοκρατία. Ο διαχωρισμός των δύο Γερμανιών έπαψε στα 1992.
Σήμερα οι δύο Γερμανίες είναι ξανά ενωμένες.
Τέχνη
Στη διάρκεια των χιλίων χρόνων που υπήρχε το ενιαίο γερμανικό κράτος δημιούργησε και αξιόλογο πολιτισμό. Η αρχή της γερμανικής τέχνης τοποθετείται στην εποχή του Καρλομάγνου. Το 19ο και τον 11ο αιώνα αναπτύσσεται η λεγόμενη σαξονική οθωνική τέχνη με αξιόλογη ανάπτυξη της γλυπτικής. Στη συνέχεια ο γοτθικός ρυθμός, που ήρθε από τη Γαλλία το 13ο αιώνα και διατηρήθηκε μέχρι το 16ο, δημιουργεί πολλά από τα μνημεία που σώζονται μέχρι σήμερα.
Στον τομέα της ζωγραφικής υπάρχουν το 14ο αιώνα δύο αξιόλογες σχολές: της Κολωνίας και της Βιέννης. Το 18ο αιώνα αναπτύσσονται η χρυσοχοϊκή, η επιπλοποιία, ενώ οι βιοτεχνίες της πορσελάνης αποκτούν παγκόσμια φήμη.
Λογοτεχνία
Παράλληλα η λογοτεχνία έχει να επιδείξει σπουδαίους αντιπροσώπους με πολλά αξιόλογα έργα. Από τον 9ο περίπου αιώνα υπάρχουν τα νέα δείγματα της γερμανικής λογοτεχνίας που αφορούν κυρίως θρησκευτικά θέματα.
Στη μετέπειτα ιστορία της έχει να επιδείξει ονόματα παγκόσμιας φήμης. Μέχρι το 17ο αιώνα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε το πρωτότυπο έργο του Χάνς Ζάξ, τη γλωσσική μεταρρύθμιση του Λούθηρου και άλλους.
Μετά το 17ο θα μπορούσαν να αναφερθούν οι Όπιτς, Γικόμπ Μπαίμε, Γκόττσεντ, Γιόχαν Χαϊνρίχ Φος, Λέσινγκ, Βίλαντ, Γκαίτε, Σίλερ, Χόφμαν, Λενάου, Χάινε, Τεοντόρ Φοντάνε, Νίτσε, Τόμας Μαν, Χάινριχ Μαν και από τους τελευταίους, πριν από το 1945, Βίχερτ, Καρόσσα, Έσσε, Μπρεχτ κλπ.
Μουσική
Η μουσική έχει και αυτή να επιδείξει αντιπροσώπους με παγκόσμιο κύρος. Ενδεικτικά μόνο αναφέρονται μερικά ονόματα: Μπαχ, Γκλουκ, Μότσαρτ, Χέντελ, Χάιντν, Μπετόβεν, Βέμπερ, Σούμπερτ, Μέντελσον, Σούμαν, Μπραμς, Βάγκνερ, Στράους και πολλούς άλλους.
Επιστήμη
Αλλά και στις θετικές επιστήμες η Γερμανία έχει να επιδείξει κορυφαία ονόματα στον παγκόσμιο χώρο. Ο Hertz, ο Κοχ, ο Ohm, Ζέππελιν, Rontgen, Planck, Einstein, ο Kepler και άλλοι πολλοί διέπρεψαν στον επιστημονικό τομέα.
Τέχνη και Φασισμός
Μετά την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία η πνευματική κίνηση σταματά. Όσοι από τους πνευματικούς ανθρώπους της Γερμανίας δεν εξοντώθηκαν ή δεν κλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατέφυγαν στο εξωτερικό. Τα βιβλία στη φασιστική Γερμανία καίγονταν στους δρόμους και η χώρα βυθίστηκε σε πνευματικό σκοτάδι.
Είναι πραγματικά λυπηρό που μια τέτοια χώρα, όπως η Γερμανία που γέννησε τόσους και τόσους μεγάλους άνδρες, λογοτέχνες μουσικούς καλλιτέχνες, ποιητές, φιλοσόφους, ανθρωπιστές, γέννησε έναν τόσο απαίσιο φασισμό, που βύθισε στο σκοτάδι ολόκληρο τον κόσμο για ένα μεγάλο διάστημα και που εξόντωσε εκατομμύρια ανθρώπους, γιατί το μόνο τους σφάλμα ήταν ότι δεν ήταν Γερμανοί.
Δυτική Γερμανία
Κράτος που δημιουργήθηκε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τη διαίρεση της παλιάς Γερμανίας σε δύο κράτη, γνωστή και με το όνομα Δυτική Γερμανία. Έχει έκταση 247.956 τετρ. χιλ. και πληθυσμό 60 περίπου εκατομμύρια. Αποτελείται από 10 αυτόνομα κρατίδια, που έχουν μεγάλη διοικητική και πολιτική αυτονομία. Πρωτεύουσα του κράτους ήταν η Βόννη, ενώ τώρα είναι το Βερολίνο.
Η εξουσία ασκείται από τον πρόεδρο του ομοσπονδιακού κράτους. Τα νομοθετικά σώματα είναι δύο: το Μπουντεσράτ, που σημαίνει ομοσπονδιακό συμβούλιο και αποτελείται από 42 μέλη, που αντιπροσωπεύουν και τα 10 αυτόνομα κρατίδια και από τη Μπουντεστάγκ την ομοσπονδιακή βουλή, που αποτελείται από 497 μέλη που εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία.
Υπάρχουν δύο βασικά θρησκευτικά δόγματα: των καθολικών που αντιπροσωπεύει το 45% του πληθυσμού και το δόγμα των διαμαρτυρομένων, που αντιπροσωπεύει το 51%. Το νόμισμα του κράτους είναι το μάρκο.
Η Δυτική Γερμανία στα ανατολικά συνορεύει με τη πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και με την Τσεχοσλοβακία. Στα νότια με την Αυστρία και την Ελβετία, στα δυτικά με τη Γαλλία, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία και στα βόρεια με τη Δανία, ενώ σε μεγάλο μέρος βρέχεται από τη Βόρεια θάλασσα και σε ένα μικρό τμήμα από τη Βαλτική. Το νότιο τμήμα της χώρας είναι ορεινό. Στα Ν.Α. βρίσκεται ο Βοημικός Δρυμός που αποτελεί και τα σύνορα με την Τσεχοσλοβακία, στα νότια είναι οι Άλπεις με το σουηδοβαυαρικό υψίπεδο, που αποτελεί και τα φυσικά σύνορα με τη Γαλλία. Το βόρειο και το βορειοδυτικό τμήμα της χώρας αποτελείται από απέραντες πεδιάδες.
Η Δυτική Γερμανία είναι πλούσια σε ποτάμια από τα οποία σπουδαιότερα είναι ο Ρήνος, που πηγάζει από την περιοχή των Ελβετικών Άλπεων και του Μέλανα Δρυμού και, αφού διασχίσει και την Ολλανδία, χύνεται στη Βόρεια θάλασσα. Ο Ρήνος είναι πλωτός σε μεγάλο μήκος και αποτελεί σπουδαία συγκοινωνιακή αρτηρία ανάμεσα στην Ολλανδία, τη Γερμανία και την Ελβετία. Πιο βόρεια είναι ο Ερνς που χύνεται κοντά στα σύνορα με την Ολλανδία. Βορειότερα ακόμη είναι ο Βέστερ που διασχίζει τη Βρέμη και εκβάλλει στη Βόρεια θάλασσα.
Επίσης ο Έλβας διασχίζει σε ένα μικρό κομμάτι τη Δυτική Γερμανία και εκβάλλει στη Βόρεια θάλασσα κοντά στο Αμβούργο. Ο Έλβας αποτελεί σπουδαία συγκοινωνιακή αρτηρία που συνδέει τη Δυτική Γερμανία με την Ανατολική και την Τσεχοσλοβακία, ενώ με σύστημα διωρύγων συνδέει και την Πολωνία.
Η Δυτική Γερμανία είναι μεγάλη βιομηχανική δύναμη. Βάση για την ανάπτυξη της βιομηχανίας αποτέλεσε το πλούσιο σε κάρβουνο υπέδαφος που εξασφάλισε στη χώρα την απαιτούμενη ενέργεια. Σημαντικά επίσης είναι και τα αποθέματα των σιδηρομεταλλευμάτων, ενώ στην περιοχή του Ανοβέρου και προς τα σύνορα με την Ολλανδία εξάγεται πετρέλαιο.
Τα μεγαλύτερα χαλυβουργεία της χώρας είναι συγκεντρωμένα στην περιοχή του Ρουρ και του Σάαρ. Μεγάλη βιομηχανία αυτοκινήτων είναι αναπτυγμένη στην περιοχή Έσσης, καθώς και σε πολλές άλλες περιοχές. Στις παραλιακές πόλεις είναι αναπτυγμένη η βιομηχανία ναυτιλιακών ειδών και τα ναυπηγεία.
Σημαντικά αναπτυγμένη είναι και η γεωργική παραγωγή παρόλο ότι δε φτάνει να καλύψει τις ανάγκες της χώρας που εισάγει μεγάλες ποσότητες τροφίμων απ’ όλο τον κόσμο.
Αναπτυγμένη είναι και η κτηνοτροφία που καλύπτει τις ανάγκες της χώρας σε μεγάλο βαθμό.
Ανατολική Γερμανία
Πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ή Ανατολική Γερμανία.Είναι το δεύτερο από τα δύο γερμανικά κράτη που δημιουργήθηκαν μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τώρα δεν υφίσταται (μετά την ενοποίηση).
Έχει έκταση 107.870 τετρ. χιλ. με πληθυσμό που ξεπερνάει τα 17 εκατομμύρια.
Αποτελείται από 14 διοικητικές περιφέρειες με πρωτεύουσα το Βερολίνο. Την εξουσία ασκεί ο Πρόεδρος, ενώ τη νομοθετική την ασκούν οι δύο Βουλές: η Φολκσκάμερ, η Λαϊκή Βουλή, που αποτελείται από 400 μέλη και η Λαιντερκάμερ που αποτελείται από 34 μέλη που είναι αντιπρόσωποι της Λαίντερ. Η βασική πολιτική δύναμη της χώρας, που αποτελεί και το βασικό παράγοντα στην άσκηση της εξουσίας είναι το σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Οι διαμαρτυρόμενοι αποτελούν το 80% των πιστών, ενώ οι καθολικοί το 11%. Το νόμισμα της χώρας είναι το μάρκο.
Στα ανατολικά η πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας συνορεύει με την Πολωνία, στα νότια με την Τσεχοσλοβακία και κατά ένα μέρος με τη Δυτική Γερμανία, στα δυτικά με τη Δυτική Γερμανία και στα βόρεια βρέχεται από τη Βαλτική θάλασσα.
Η Ανατολική Γερμανία είναι πεδινή χώρα και μόνο στα νότια υπάρχουν βουνά. Πρόκειται για τα Μεταλλικά όρη που αποτελούν και τα φυσικά σύνορα με την Τσεχοσλοβακία. Από τη συνολική επιφάνεια της χώρας μόνο το 10% έχει ύψος περισσότερο από 300 μέτρα. Το υπόλοιπο έχει λιγότερο από 300 μέτρα.
Το έδαφος της Ανατολικής Γερμανίας διαρρέουν πολλά μικρότερα και μεγαλύτερα ποτάμια που συνδέονται μεταξύ τους με ένα τεράστιο σύστημα διωρύγων. Το μεγαλύτερο είναι ο Έλβας. Ο Έλβας από την πόλη Μαγδεμβούργο συνδέεται με κανάλι με τον παραπόταμο του Βέσερ Έλερ. Με άλλο σύστημα διωρύγων συνδέεται με τη Βαλτική θάλασσα και με τον Όντερ. Άλλο μεγάλο ποτάμι είναι ο Όντερ που αποτελεί και τα φυσικά σύνορα της Ανατολικής Γερμανίας με την Πολωνία. Χύνεται στη Βαλτική θάλασσα κοντά στην Πολωνική πόλη Στετίνο και μέσω του παραπόταμου Σπρέε συνδέεται με τον Έλβα.
Η Ανατολική Γερμανία είναι κυρίως γεωργικο- βιομηχανική χώρα. Τα βασικότερα γεωργικά προϊόντα είναι το σιτάρι, η σίκαλη, το κριθάρι, τα ζαχαρότευτλα και οι πατάτες. Σημαντική είναι και η κτηνοτροφική παραγωγή. Είναι αυτάρκης στα βασικά γεωργικά προϊόντα, ενώ σε πατάτες κάνει και εξαγωγή.
Το υπέδαφός της έχει αρκετά ορυκτά, από τα οποία το σπουδαιότερο είναι ο λιγνίτης, που αποτελεί και τη βάση της ενέργειας που χρειάζεται η χώρα. Σε μικρές ποσότητες παράγονται ακόμη ουράνιο, κάλιο, χαλκός, σίδηρος, ορυκτό αλάτι, μόλυβδος και ψευδάργυρος.
Σημαντικά αναπτυγμένη είναι η μεταλλουργία της, που περιλαμβάνει εργοστάσια παραγωγής χαλκού, αλουμινίου, μόλυβδου, ψευδάργυρου και τα εργοστάσια της χαλυβουργίας. Η βιομηχανία αυτοκινήτων βρίσκεται σε πολλά μέρη με βασικό κέντρο την Καρλμαρξστάτ. Τα εργοστάσια κατασκευής μηχανημάτων ακρίβειας υπάρχουν στην Ιένα που βγάζει και τους περίφημους φακούς, στη Δρέσδη και αλλού, ενώ το Βερολίνο είναι κέντρο της βιομηχανίας ηλεκτρονικών και της βιομηχανίας ένδυσης και υπόδησης.
Σύγχρονη Ιστορία
Το Μάρτιο του 1991 μεταφέρθηκε κρυφά στη Σοβιετική Ένωση από σοβιετικούς στρατιωτικούς ο πρώην ηγέτης της Ανατολικής Γερμανίας Έριχ Χόνεκερ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών. Λίγες μέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε διαδήλωση διαμαρτυρίας από 70.000 άτομα για την οικονομική κρίση που υπήρχε στην πρώην Ανατολική Γερμανία.
Τον Απρίλιο στις εκλογές που έγιναν στο παλατινάτο της Ρηνανίας το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα με επικεφαλής τον Χέλμουτ Κολ ηττήθηκε ενώ το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα κέρδισε. Το Μάιο εκλέχθηκε νέος ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ο Μπγιορν Ένγκχολμ 51 ετών στη θέση του Χανς-Γιόχαν Φόγκελ.
Τον Ιούνιο ορίστηκε το Βερολίνο πρωτεύουσα της Ενωμένης Γερμανίας μετά από 46 ολόκληρα χρόνια.
Όμως η νέα Ενωμένη Γερμανία παρουσιάζει οικονομική δυσπραγία, η οποία προκαλεί λαϊκή αγανάκτηση που εκτονώνεται έντονα μέσα από αύξηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.
Το Σεπτέμβριο επέστρεψε στη Γερμανία ο πρώην αρχηγός της υπηρεσίας της αντικατασκοπίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, Μάρκους Βολφ, ο φημισμένος Μίσα, του οποίου τα βιβλία σημείωσαν ρεκόρ στις πωλήσεις.
Όμως στη νέα μορφή της Ενωμένης Γερμανίας αναφαίνεται ένα μελανό σημείο, η αναγέννηση του νεοναζιστικού κινήματος. Τον Οκτώβριο μάλιστα πραγματοποιήθηκαν πάρα πολλές επιθέσεις νεοναζί εναντίον των ανατολικογερμανών μεταναστών, ενώ η αστυνομία ανακάλυψε σημαντικές ποσότητες όπλων σε κατοικίες νεοναζί.
Το Δεκέμβριο ο Χόνεκερ αρχικά δήλωσε ότι θα επέστρεφε στη Γερμανία μόνο αν οι γερμανικές αρχές αναιρούσαν τις κατηγορίες εναντίον του. Όμως ήδη η Ρωσία του είχε δώσει 48 ώρες προθεσμία για να εγκαταλείψει το ρωσικό έδαφος, διαφορετικά θα τον εξέδιδε στη Γερμανία. Τελικά όμως του δόθηκε για ακόμα μια μέρα άδεια παραμονής και η Βόρεια Κορέα ανακοίνωσε ότι μπορεί να τον δεχτεί προσωρινά χωρίς τη χορήγηση μόνιμου πολιτικού ασύλου.
