Ένας άτυπος κανόνας στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα αναφέρει πως ο δυνατός ορίζει ποιο θα είναι το μέλλον του, ενώ αντίθετα ο αδύνατος περιμένει τους άλλους να διαμορφώσουν το δικό του μετερίζι. Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με την πολεμική βιομηχανία της Κίνας που σε γενικά πλαίσια υποτίθεται πως διαμορφώνει το δικό της πεπρωμένο, και θα εξετάσουμε κατά πόσο έχει τα εχέγγυα να καταστεί μία μέρα στρατιωτική υπερδύναμη, αφού εκ των πραγμάτων ακόμη θεωρείται απλά ένας ισχυρός περιφερειακός στρατιωτικός παίκτης που όντως καταβάλει τεράστια προσπάθεια να προαχθεί στη θέση που του αξίζει, δηλαδή πανίσχυρος μεταξύ γιγάντων.
Θα ξεκινήσω με κάτι ιδιαίτερα σημαντικό κατά την προσωπική μου άποψη, ότι δεν νοείται χώρα που θέλει να συγκαταλέγεται στις υπερδυνάμεις αυτού του πλανήτη και να μην παράγει δικές τις προηγμένες στρατιωτικές τεχνολογίες. Και φυσικά δεν εννοώ να κατασκευάζει πολεμικά τυφέκια, σφαίρες και ούτω καθεξής, αλλά υπερσύγχρονα συστήματα που θα του δίνουν την υπεροχή έναντι οποιονδήποτε αντιπάλων, όπως για παράδειγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Ρωσία, οι οποίοι πρακτικά είναι έτη φωτός μπροστά από όλα τα άλλα κράτη.
Θα επισημάνω κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό, όμως έχει μεγάλη αξία να ειπωθεί, ότι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν κατηγορήσει αρκετές φορές την Κίνα πως της έχει κλέψει στρατιωτική τεχνολογία, όμως όταν δεν μπορείς να αποδείξεις κάτι με αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία, τότε απλά θα παραμένει ως εικασία, και τίποτα περισσότερο.
Shenyang FC-31
Ένα τρανταχτό παράδειγμα που δεν χωράει αμφιβολία ότι εδώ όντως κάτι περίεργο συμβαίνει και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες μεταξύ τους, είναι με την περίπτωση αντιγραφής του πολεμικού μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς F-35 από το Shenyang FC-31 (είναι γνωστό και με άλλα ονόματα όπως J-31 και J-35). Εάν παρατηρήσεις κανείς εξωτερικά αυτά τα δύο αεροσκάφη θα διαπιστώσει πως είναι σχεδόν πανομοιότυπα, και θα έλεγε κάποιος κακοπροαίρετος ότι ενδέχεται να μην είναι καθόλου τυχαίο αυτό το γεγονός.
Τώρα όσον αφορά το μηχανικό σκέλος κατασκευής του Shenyang FC-31 και τα συστήματα που φέρει, δεν είναι και πολλά γνωστά, πέραν των δημοσιοποιημένων γενικών στοιχείων αναφορικά με τις προδιαγραφές του, και αυτό συμβαίνει για λόγους ασφαλείας, ούτως ώστε να μην το αντιγράψει κάποιος εχθρός. Ωστόσο αρκετοί εμπειρογνώμονες στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, είναι σχεδόν πεπεισμένοι πως το κινεζικό μαχητικό είναι μία κακέκτυπη ρέπλικα που αντέγραψε το F-35, που σε θεωρητικό επίπεδο μπορεί να είναι αόρατο στα ραντάρ (αγγλικά stealth), όμως σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται πέμπτης γενιάς, αλλά τέταρτης γενιάς.
Σε τούτο το σημείο να εξηγήσω για τα άτομα που δεν έχουν γνώσεις πάνω σε αυτό το αντικείμενο, ότι ένα πολεμικό μαχητικό αεροσκάφος καθορίζεται ως ποιοτικό αποκλειστικά από τα συστήματα που φέρει, τους αισθητήρες, τα ραντάρ, την χαμηλή δυνατότητα ανίχνευσης του, την ικανότητα να μπορεί να σηκώνει βελτιώσεις στο απώτερο μέλλον και άλλα πολλά, όμως το πιο ουσιώδες είναι ο πιλότος που το κυβερνάει να ξέρει να το πιλοτάρει σε κάθε περίσταση, όπως για παράδειγμα να έχει συμμετάσχει σε αληθινή πολεμική σύρραξη, όπως έχουν κάνει πολλοί πιλότοι των ΗΠΑ, και να μην στέκεται μόνο στους προσομοιωτές πτήσεις και στις υποτιθέμενες εκπαιδευτικές αερομαχίες.
Πολεμική βιομηχανία της Κίνας
Ένα από τα πιο ισχυρά πλεονεκτήματα της αμυντικής βιομηχανίας της Κίνας είναι ότι μπορεί να διαθέτει τεράστια χρηματικά ποσά, τόσο για έρευνα, όσο και για κατασκευή πολεμικών συστημάτων και νέων όπλων. Ενώ, όποτε δεν δύναται να επιτευχθεί στο έπακρο τούτος ο στόχος, τότε εισέρχεται στη διαδικασία να αγοράσει ότι καλύτερο κυκλοφορεί από τη φίλη Ρωσία, ακόμη και να της παράσχει κινητήρες για πολεμικά αεροσκάφη, ή να της δώσει τεχνογνωσία στο βαθμό που κρίνει σκόπιμο.
Το στρατιωτικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του Κινεζικού Στρατού έχει βάθος και σχέδιο, ενώ παράλληλα εξελίσσεται με γνώμονα τις αληθινές ανάγκες που επικρατούν την παρούσα στιγμή στην γεωγραφική της περιοχή, όπως η σοβαρή διένεξη που έχει με την γείτονα Ινδία, που σημαίνει ότι εκεί τυπικά χρειάζεται συγκεκριμένα όπλα, και σαφώς όχι οτιδήποτε γενικό και αόριστο, επειδή τυγχάνει να είναι καλό.
Η διαδικασία εκσυγχρονισμού του κινέζικου στρατού (συμπεριλαμβανομένου και των τριών σωμάτων, αεροπορία, στρατός ξηράς και ναυτικό) ξεκίνησε από τις αρχές του δεκαετίας του 1990 για να αντικαταστήσει τον παρωχημένο εξοπλισμό που ήταν ξεπερασμένος και δεν είχε τη δυνατότητα να πλήξει σοβαρά κάποιο ισχυρό εχθρό. Εν τούτοις ξεκίνησε από το μηδέν να δημιουργεί τα δικά της οπλικά συστήματα και σε αυτό την βοήθησε η τεχνογνωσία που απέκτησε από τις ξένες τεχνολογικές εταιρείες του δυτικού πολιτισμού που μετανάστευσαν σε αυτή τη χώρα, κυρίως λόγω το χαμηλού κόστους στα εργατικά χέρια και τις ευνοϊκές φορολογικές ρυθμίσεις.
Κάπως έτσι, σιγά-σιγά με τα λάθη και τις παραλείψεις, τελικά κατέληξε να φτιάξει σήμερα μέχρι και δικό της αεροπλανοφόρο, και να χαρακτηρίζεται ως επικίνδυνη απειλή για οποιοδήποτε στρατό ανά την υφήλιο.
Για να καταλάβετε το μέγεθος που ξοδεύει η Κίνα για αμυντικές δαπάνες σε ετήσια βάση, θα σας αναφέρω ότι κατά την τελευταία δεκαετία είναι η δεύτερη χώρα με τα περισσότερα χρήματα σε στρατιωτικές δαπάνες, σταθερά πίσω από την πρώτη Αμερική. Μόνο κατά την περσινή χρονιά (2019), ξόδεψε 261 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι ΗΠΑ 790 δισεκατομμύρια δολάρια, η Ινδία 79 δις δολάρια και η Ρωσία 65 δις δολάρια.
Έτσι για την ιστορία να σημειωθεί πως οι βασικοί προμηθευτές στρατιωτικού υλικού προς την Κίνα είναι η Ρωσία, η Ουκρανία και η Γαλλία, και κάποιες άλλες, όμως σε μικρότερο βαθμό.
Έμψυχο δυναμικό και στρατιώτες
Ως γνωστόν η Κίνα είναι η πολυπληθέστερη χώρα της υφηλίου με πληθυσμό που αγγίζει το 1.400.000.000, σύμφωνα με εκτιμήσεις της τοπικής στατιστικής υπηρεσίας για το 2019. Αυτή τη στιγμή έχει 2 εκατομμύρια ενεργούς στρατιώτες ως τακτικό στρατό, ενώ 510 χιλιάδες άτομα βρίσκονται σε επιφυλακή για τυχόν έκτακτη περίσταση. Μάλιστα υπολογίζεται ότι σε περίπτωση πολέμου η Κίνα θα έχει στη διάθεση της το 1/3 του συνολικού πληθυσμού, όπου θα είναι σε θέση να εμπλακεί και να λάβει κανονικά μέρος στον πόλεμο, δηλαδή περίπου 450.000.000 ενεργό προσωπικό. Σε αυτό τον αριθμό δεν υπολογίζονται οι ομογενείς Κινέζοι που κατοικούν σε ξένα κράτη.
Ένα άλλο εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η κομμουνιστική κυβέρνηση (Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας) κατόρθωσε να υψώσει στα ουράνια τον πατριωτισμό των πολιτών της, με διάφορες συντεχνίες και μεθοδεύσεις που για εμάς τους δυτικούς φαντάζει παραλογισμός, αλλά ο σκοπός επιτευχθεί σε σημείο που να προκαλεί εντύπωση, που συνεπάγεται πως με αυτή τη φιλοσοφία έχεις το ηθικό πλεονέκτημα και πρακτικά ο στρατιώτης θα ενεργήσει με περισσότερο ζήλο στη μάχη. Όσοι νομίζουν ότι η συσπείρωση του λάου με εθνικό φρόνημα δεν διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, μάλλον πλανώνται πλάνην οικτρά, και ίσως πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.
Η Κίνα είναι πυρηνική δύναμη
Ο Κίτρινος Δράκος συγκαταλέγεται μεταξύ των 8 χωρών στον πλανήτη που έχει επίσημα στην κατοχή του πυρηνικά όπλα. Η ένατη χώρα που φημολογείται ότι έχει ανεπίσημα είναι το Ισραήλ. Σύμφωνα με διάφορους έγκυρους οργανισμούς, εικάζεται πως η Κίνα διαθέτει περίπου 300 με 330 πυρηνικές κεφαλές, ένας ικανοποιητικός αριθμός που με εξαιρετική ευκολία έχει τις προοπτικές να διαλύσει, σε ένα θεωρητικό πλαίσιο, μία γεωγραφική περιοχή όσο ολόκληρη η Ευρώπη, με την προϋπόθεση πως σε αυτό το σενάριο, χτυπάς τις πυκνοκατοικημένες πόλεις, και όχι τα χωριά ή τις κωμοπόλεις.
Βέβαια αρκετοί έγκυροι αναλυτές υποθέτουν πως ο αριθμός των πυρηνικών κεφαλών ενδέχεται να είναι λίγο παραπάνω, χωρίς φυσικά να γνωρίζει κανείς με ακρίβεια, πέραν της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Κίνας, αφού είναι κρατικό μυστικό. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η χώρα θα μπορούσε να υπερδιπλασιάσει τον αριθμό κεφαλών σε πυραύλους μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2020, αν κριθεί από τους αρμόδιους πως έτσι θα διασφαλιστούν τα νώτα της πατρίδας, λόγω των ρευστών καταστάσεων που επικρατούν σε όλο τον κόσμο, και ιδίως με τις προστριβές που έχει με τις ΗΠΑ που κυριολεκτικά αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εμπορικό πόλεμο με τους φορολογικούς δασμούς που επιβάλλει η μία προς την άλλη μεριά ως αντίποινα για υποτιθέμενες προκλητικές ενέργειες.
Ένα από τα θύματα αυτής της διαμάχης είναι η ιδιωτική εταιρεία Huawei που έχει αποκλειστεί ολοκληρωτικά στην βόρεια Αμερική, γνωρίζοντας τεράστιες οικονομικές ζημιές, όμως η κυβέρνηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ πήγε το ζήτημα ένα βήμα παρακάτω, ζητώντας σχεδόν από όλες τις χώρες της Ευρώπης να μην δεχθούν να κατασκευάσει τα δίκτυα 5G, κάτι που αποδεικνύει το μένος που θρέφει η κυρίαρχη δύναμη του πλανήτη προς την Κίνα.
Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός
Είναι ο εθνικός στρατός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ιδρύθηκε την 1η Αυγούστου 1927 (εορτάζεται ετησίως ως «Ημέρα του Στρατού της Απελευθέρωσης του Λαού»), και χαρακτηρίζεται ως το στρατιωτικό τμήμα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (PCC). Αν και η χώρα διαθέτει υπουργείο Άμυνας, δεν ασκεί καμία διοίκηση στον στρατό. Οι ένοπλες δυνάμεις του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας λειτουργούν ως «de facto» στρατός της χώρας. Το διακριτικό του σήμα αποτελείται από ένα κόκκινο αστέρι που φέρει τους κινέζικους χαρακτήρες οκτώ (八) και ένα (一) για την ημέρα της εξέγερσης (1 Αυγούστου) του έθνους.
Τεχνικά, η στρατιωτική θητεία στο στρατό είναι υποχρεωτική για όλους τους Κινέζους πολίτες άνδρες άνω των 18 ετών. Ωστόσο, στην πράξη είναι απολύτως εθελοντικό, δεδομένου του μεγάλου κινεζικού πληθυσμού και του μεγάλου αριθμού ατόμων που προσφέρονται να ενταχθούν εθελοντικά στις τακτικές ένοπλες δυνάμεις, έτσι οι αρμόδιες αρχές της χώρας δεν χρειάστηκε να επιβάλλουν κάποιο ουσιαστικό πρόγραμμα που να υποχρεώνει να υπηρετήσουν τη θητεία με το ζόρι. Οι γυναίκες εκτελούν συχνά ιατρικές, κτηνιατρικές και άλλες μορφές τεχνικών υπηρεσιών, ωστόσο λόγω του υπερπληθυσμού πρακτικά δεν χρειάζεται να υπηρετήσουν ως τακτικοί στρατιώτες, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο Ισραήλ λόγω έλλειψη προσωπικού.
Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία υπήρξε επίσημα μόνο κατά την ίδρυση της Δημοκρατίας το 1949, όπου τότε όλοι οι Κινέζοι πολίτες υποχρεώθηκαν να υπηρετήσουν κανονικά τη θητεία τους. Επίσης, είναι επιτακτική ανάγκη να σημειωθεί ότι στην παρούσα φάση το στρατιωτικό πρωτόκολλο ορίζει ότι οι πολίτες ηλικίας 18-22 ετών πρέπει να εισέρχονται σε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία 24 μηνών.
Οι στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες έχουν επικεντρώσει τις προσπάθειες τους στη δημιουργία μιας επαγγελματικής στρατιωτικής δύναμης για την εθνική άμυνα, όπου θα έχει τη δυνατότητα να παρέχει ταυτόχρονα παροχή βοήθειας στην τοπική οικονομική ανάπτυξη με διάφορους τρόπους και τη διαχείριση καταστροφών. Κάτι τέτοιο απαιτεί αρχικά την εκπαίδευση εξειδικευμένων αξιωματικών που μπορούν να κατανοήσουν τα σύγχρονα όπλα και να χειριστούν τις συνδυασμένες επιχειρήσεις όλων των σωμάτων.
