Κατερίνα
Για την Κατερίνα δεν γνωρίζω πολλά πράγματα. Είναι ένα αλλόκοτο κορίτσι που ζει στο δικό του προσωπικό μύθο. Στον μύθο αυτό όλα τα όνειρα είναι πραγματοποιήσιμα, η θετική σκέψη είναι η λύση για κάθε πρόβλημα και η αγάπη είναι το βάλσαμο για όλους τους πόνους της καρδίας. Η Κατερίνα είναι από αυτά το κορίτσια που γρήγορα μεγάλωσαν και έβαλαν σκοπό στη ζωή τους να αλλάξουν τον κόσμο των μεγάλων. Το όπλο της σε αυτόν τον αγώνα είναι η συγγραφή. Μέσα από την δημιουργική γραφή ανακαλύπτει τον εαυτό της, ζωντανεύει αναμνήσεις, δίνει φωνή σε κλειστά στόματα…
Ναι, αυτό το κορίτσι είμαι εγώ… Ένα μεγάλο παιδί γεμάτο πίστη στους ανθρώπους, όνειρα για το μέλλον και τρομερή θέληση για ζωή. Μέρα με την μέρα ανακαλύπτω τον εαυτό μου, δουλεύω μαζί του και του μαθαίνω να μένει άνθρωπος μέσα σε μια ρουτίνα που παρασέρνει τον κόσμο στην απανθρωπιά. Αυτή είμαι εγώ, ένα κορίτσι που δεν σταμάτησε ποτέ να λατρεύει το ροζ, αν και σταμάτησε να φοβάται τον θάνατο.
Σήμερα είμαι 22 χρονών, σπουδάζω Φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έχω το πιο μοναχικό όνειρο, να γίνω συγγραφέας. Το βιογραφικό μου το στολίζουν διάφορα πτυχία, ξένες γλώσσες, υπολογιστές, σύντομες επαγγελματικές εμπειρίες. Ωστόσο, όλα αυτά για μένα είναι δευτερεύοντα. Αυτό που με ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους νέους είναι ο ιδιαίτερος χαρακτήρας μου, το διαπεραστικό μου βλέμμα και το ήθος που πάντα κερδίζει.
Δεν φοβάμαι το μέλλον. Δεν φοβάμαι την κρίση. Έχω μάθει και τραυματισμένα, να κρατάω ανοιχτά τα φτερά μου. Το μέλλον αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο καλά κρυμμένο μυστικό που πρέπει να ανακαλύψει ο καθένας μόνος του. Φίλοι, έρωτες και γονείς είναι τα στηρίγματα όταν κουραζόμαστε στον ατελείωτο δρόμο, το μέλλον όμως είναι δικιά μας ευθύνη να το ζήσουμε, να το επιλέξουμε, να το δημιουργήσουμε!
Είναι τύχη να έχεις όνειρα, είναι ευλογία να έχεις ταλέντο, είναι όμως μαγεία να μπορείς να κάνεις πραγματικότητα το όνειρο σου χάρη στο ταλέντο σου. Κοιτάξτε γύρω σας, οι άνθρωποι σήμερα σταμάτησαν να χαμογελούν. Μην βιαστείτε να σκεφτείτε ότι η οικονομική κρίση τους λύγισε. Όχι. Οι άνθρωποι σταμάτησαν να είναι ευτυχισμένοι γιατί ξαφνικά κουράστηκαν να πολεμούν για τα όνειρα τους, παράτησαν το χιούμορ τους σε ξεχασμένα συρτάρια με εκτυπωμένες φωτογραφίες των νιάτων τους. Οι άνθρωποι έπαψαν να είναι συνάνθρωποι, και τότε η μοναξιά άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην κατάθλιψη.
Ακούω συχνά την φράση «Οι νέοι σήμερα χάλασαν, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα, φοράνε τα ακουστικά τους, δυναμώνουν την ένταση και απομονώνονται απ όλους.» Και εγώ είμαι ένας από αυτούς τους νέους που κυκλοφορούν στον δρόμο με ακουστικά στα αφτιά να με προστατεύουν από την μιζέρια των μεγάλων. Αυτό ακριβώς, τα ακουστικά με προστατεύουν από τους μεγάλους που ποτέ δεν χαμογελάνε, που πάντα βρίσκουν λόγους να γκρινιάζουν και προβλήματα να φορτώσουν στους άλλους.
Λατρεύω τη ζωή, είμαι εθισμένη στις εμπειρίες, ο κόσμος στα μάτια μου είναι πάντα πολύχρωμος. Λατρεύω τους ανθρώπους στη ζωή μου. Έχω διαλέξει να κρατήσω κοντά μου αυτούς που αξίζουν, αυτούς που η καρδία τους δεν μαυρίζει από τον φθόνο, αυτούς που η ψυχή τους μένει νέα σε κάθε στιγμή που περνά. Εξάλλου, νέος δεν σταματάς να είσαι όταν οι ρυτίδες αγκαλιάζουν το πρόσωπο, ούτε όταν τα προβλήματα στοιχειώνουν τα όνειρα σου. Παύεις να είσαι νέος όταν το μέλλον φαίνεται σαν μια κλεψύδρα η οποία μετράει αντίστροφα τον χρόνο που απέχει ο θάνατος από την ζωή.
Οι νέοι σήμερα είναι έξυπνοι, αφυπνισμένοι, συνειδητοποιημένοι. Δεν κατεβάζουν το κεφάλι σε στερεότυπα του παρελθόντος, δεν περιορίζουν τους εαυτούς τους με «πρέπει» και «δεν πρέπει». Γνωρίζουν τις απαιτήσεις τις εποχής τους, προσπαθούν να ανταπεξέλθουν σε αυτές, χωρίς όμως να χάνουν την λάμψη στα μάτια τους. Οι νέοι σήμερα είναι δραστήριοι, δημιουργικοί, πολυτάλαντοι. Πιθανόν να πέρασε από το μυαλό σας η σκέψη ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι νέοι σήμερα, ότι όλα αυτά που γράφω είναι ουτοπικά.
Και όμως, αν ακόμα το δικό μου παράδειγμα δεν είναι αρκετό, παρακάτω θα διαβάσετε για δύο πολύ ταλαντούχα παιδία, που με τη ζωή και το ταλέντο τους πρεσβεύουν άξια την νεολαία του τόπου μας.
Νίκος
Τον Νίκο τον συνάντησα λίγο πριν την πρεμιέρα της παράστασης στην οποία συμμετέχει η ‘Όπερα της πεντάρας’ του Μπρεχτ. Ελαφρώς αγχωμένος , με έξυπνο χιούμορ και διάθεση δημιουργίας , ο Νίκος μου αφέθηκε σε μια φιλική κουβέντα περί ανέμων και υδάτων. Όταν τον ρώτησα πως αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική, μία ρομαντική ανάμνηση αναπήδησε στο μυαλό του ‘
Όταν ακόμη ήμουν 5 χρόνων , και τα καλοκαίρια πηγαίναμε στο χωριό, μάζευα τα παιδιά της γειτονίας, τους μοίραζα ρόλους και ανεβάζαμε έτσι ένα αυτοσχέδιο έργο. Το φανταστικό στην υπόθεση ήταν πως σαν παιδί δεν συνειδητοποιούσα ότι αυτό που έκανα ήταν τέχνη, μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα πως αυτό είναι η ζωή μου! ‘ Στην πορεία έμαθα για τον Νίκο πως έχει τελειώσει την Σχολή Θεάτρου του Ανδρέα Βουτσινά, ενώ του έμειναν λίγα μαθήματα ακόμα για να πάρει το πτυχίο της Σχολής Θεάτρου του ΑΠΘ.
Το βιογραφικό του το στολίζουν διάφορες θεατρικές παραστάσεις, ένα διαφημιστικό σποτ, ενώ διατέλεσε καθηγητής σε θεατρικό παιχνίδι. Τον Νίκο, το ρωσόφωνο κοινό της Θεσσαλονίκης τον γνώρισε από το ελληνικό ΚΒΝ, όπου συμμετείχε στο πλευρό των Αργοναυτών. Χωρίς να κατέχει την ρωσική γλώσσα , κατάφερε να μείνει αξέχαστος στους θεατές μόνο με το ταπεραμέντο του επί σκηνής.
Σήμερα ο ταλαντούχος νέος βρίσκεται στο δεύτερο έτος των μεταπτυχιακών του σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Γεωργίας , στο τμήμα σκηνοθεσίας. Ο Νίκος είναι ένας πολύ θετικός και ευχάριστος άνθρωπος, ένα παιδί που κρατά χαμηλούς τόνους και προτιμά να ξεχωρίζει με την δουλειά του. Προσπαθεί να μένει ανεπηρέαστος από την οικονομική κρίση και μένει ανοιχτός σε κάθε ενδεχόμενο που θα του επιφυλάξει το μέλλον.
Δαμιανός
Ο Δαμιανός είναι από αυτά τα παιδία που κοιτάνε την πραγματικότητα με τα μάτια ενός ρομαντικού καλλιτέχνη. Δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με την φωτογραφία, ώσπου ο ερωτάς του για μία κοπέλα τον ώθησε να το κάνει, και από τότε όλα άλλαξαν στην ζωή του. Τα τρυφερά συναισθήματα, σε συνδυασμό με το κρυμμένο ταλέντο άρχισαν να τον μεταμορφώνουν σε έναν ανερχόμενο επαγγελματία του χώρου. Η λέξη «επαγγελματίας» για τον Δαμιανό είναι μεγάλης σπουδαιότητας, ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του ακόμα ερασιτέχνη, ωστόσο, έχοντας παρακολουθήσει η ίδια την πορεία του ως τώρα, δεν φοβάμαι να τον αποκαλέσω «τελειομανή επαγγελματία». Σήμερα δουλεύει πάνω στο project «Χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον».
Μαζί με μια ομάδα αξιόλογων συνεργατών έκαναν το πανόραμα της Γεωργίας, απαθανάτισαν τοπία, μίλησαν με ανθρώπους, «ξέθαψαν» ξεχασμένα αρχεία, με σκοπό επιστρέφοντας στην Θεσσαλονίκη να στήσουν έκθεση με την προσωπική τους ματιά στην ιστορία και το παρόν των «πατρίδων» που έμειναν πίσω. Παράλληλα, ο Δαμιανός εργάζεται ως φωτογράφος σε εκδηλώσεις, παίρνει μέρος σε διαγωνισμούς, παρακολουθεί μαθήματα στο Μακεδονικό Μουσείο Τέχνης και εβδομαδιαία συμμετέχει στην εκπομπή της TV 100 .
Η προσωπικότητα του χαρακτηρίζεται από πειθαρχία, μεθοδικότητα και δημιουργικότητα. Η εμπειρία είναι ο στόχος και το κλειδί της ανέλιξης του. Η φαντασία και η πρωτοτυπία γοητεύουν τον Δαμιανό, για αυτό και είναι ανοιχτός σε όλες τις προτάσεις-ιδέες φωτογράφησης ή βιντεολήψης που του εμπιστεύονται, ανεξαρτήτως χρηματικού κέρδους. Το μέλλον για τον ταλαντούχο φίλο μου είναι μια πρόκληση, το παρόν ένα κάδρο και το παρελθόν ένα μάθημα. Διατηρώντας χαμηλό προφίλ στην προσωπική του ζωή αλλά και στην δουλεία του, εμπνέει την συμπάθεια και τον σεβασμό των γύρω του.
Οι νέοι σήμερα ανήκουν σε μια γενιά που έχει μπροστά της μεγάλα και σύγχρονα προβλήματα, πολύ διαφορετικά από αυτά που είχε να αντιμετωπίσει η προηγούμενη. Μια γενιά με τα δικά της βιώματα και τις δικές της ανάγκες που αναζητά τους δικούς της στόχους, τα δικά της οράματα. Η νέα γενιά σήμερα είναι η γενιά της αισιοδοξίας, της ελπίδας και της αναγέννησης σε μια εποχή των μεγάλων αντιφάσεων αλλά και των μεγάλων προκλήσεων. Από τη μια είναι τα “καλομαθημένα παιδιά” της κοινωνίας της αφθονίας και του καταναλωτισμού καθώς η άνοδος του βιοτικού επιπέδου είναι αδιαμφισβήτητη.
Από την άλλη πλευρά, ο σύγχρονος τρόπος ζωής επιβάλλει τον ανταγωνισμό, την κοινωνική απομόνωση και τελικά την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Από τη μία θεωρούμε πως έχουν εδραιωθεί θεμελιώδη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για τον πολίτη της σύγχρονης Ευρώπης και από την άλλη αντικρίζουμε καθημερινά την κρίση των θεσμών πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής των νέων ανθρώπων.
Οι νέοι σήμερα αξίζουν
Αν για παράδειγμα τους γυρίσεις ανάποδα θα τους πέσουν ipod, pda, memory stick, digital camera, bluetooth, κινητό, γυαλιά Ray-ban, αναπτήρας zippo και πιθανόν κανένα σουγιά.
Αν τους γδύσεις θα πάρεις τσάντα Nike, παπούτσια Camper, Diesel τζην, μπουφανάκι Benetton, t-shirt Quicksilver, κάλτσες Puma και εσώρουχο Eros.
Για αυτό μη λέμε ‘να εξασφαλίσουμε στους νέους ένα καλύτερο μέλλον’ γιατί είναι λάθος. Το σωστό είναι ‘καλύτερα να ασφαλίζουμε τους νέους στο μέλλον’.
