Άρθρο της Μαρίας Δεληγιάννη.
Θυμάμαι τον εαυτό μου στην παιδική ηλικία να πολιορκείται συνεχώς από την ερώτηση των μεγάλων «Τι θες να γίνεις μικρούλα όταν μεγαλώσεις;» Σήμερα, στην ηλικία των 22 ετών εξακολουθώ να πολιορκούμε από την ίδια ερώτηση «Τι δουλεία θα κάνεις μόλις τελειώσεις το πανεπιστήμιο;».
Κάποτε πίστευα πως το να μπω σε μια ανώτερη σχολή εξασφάλιζε ταυτόχρονα και το επαγγελματικό μου μέλλον, καταλαβαίνω όμως πως οι σπουδές σήμερα δεν σου εγγυώνται τίποτα παρά ένα πτυχίο σε κορνίζα στο σαλόνι των γονιών σου!
Ζω σε μία κοινωνία όπου είμαι καταδικασμένη μέχρι να κλείσω τα 25 μου να δουλεύω μόνο για να εξασφαλίζω στον εαυτό μου στέγη και φαγητό. Σε μια κοινωνία όπου μόλις κλείσω τα 25 μου θα με απολύσουν από την δουλεία μου γιατί θα βρουν άλλο «μικρό» να εκμεταλλευτούν αμείβοντας τον με τα ίδια ψίχουλα των 592 ευρώ. Σε μια κοινωνία που όσο πιο πολλά πτυχία έχεις τόσο πιο δύσκολα βρίσκεις δουλεία. Ζω στην κοινωνία που δεν ενδιαφέρεται για το «ευ ζειν» αλλά παλεύει καθημερινά για τα «προς το ζειν»! Ναι είμαι μικρή, ναι δεν έχω εμπειρία στη ζωή, έχω όμως όνειρα και για αυτά θέλω να ζήσω! Δεν θέλω να κοιμάμαι το βράδυ και να φοβάμαι πως αύριο το πρωί ίσως πτωχεύσει η τράπεζα όπου φυλάω τα λιγοστά λεφτά μου!
Δεν θέλω το παιδί μου σε λίγα χρόνια να θεωρεί την εκπαίδευση πολυτέλεια! Δεν θέλω κάθε πρωί που ξυπνάω να καταριέμαι την χώρα μου και τους πολιτικούς της που με κατάντησαν μίζερη!
Όχι.. θέλω να λέω ότι είμαι Ελληνίδα και να είμαι περήφανη για την καταγωγή μου! Θέλω να αποφοιτήσω από την σχολή μου και με την αξία μου να κυνηγήσω την καριέρα που επιθυμώ! Θέλω οι γονείς μου να είναι ήσυχοι πως αύριο και κάθε αύριο κανένας δεν θα τους πάρει το σπίτι που με τόσο κόπο αγόρασαν! Ναι είστε μεγάλοι, ναι έχετε εμπειρία στη ζωή, έχετε όμως όνειρα;
Φυσικά και έχετε όνειρα! Άνθρωπος χωρίς όνειρα είναι απλά ένα σώμα χωρίς ψυχή! Φυσικά και έχετε όνειρα, αυτά είναι που σας δίνουν την δύναμη κάθε πρωί να ξυπνάτε από τα χαράματα και να πηγαίνετε σε δουλείες που σας κάνουν να χάνεται την όρεξη σας για την ζωή! Φυσικά και έχετε όνειρα, και ξέρετε ποία είναι τα όνειρα σας; Τα παιδία σας!!! Τα παιδία σας είναι η ευτυχία σας! Και τα παιδία σας όμως έχουν δικά τους όνειρα! Και τα όνειρα τους κινδυνεύουν να παραμείνουν όνειρα αν δεν αλλάξει κάτι στη τροπή των πραγμάτων!
Ας αφήσουμε στην άκρη, λοιπόν, το χάσμα γενναίων, ας ξεχάσουμε το μίσος προς τους πολιτικούς της χώρας, ας σταματήσουμε να γκρινιάζουμε με κάθε ευκαιρία για τις οφειλές μας και ας αντιμετωπίσουμε ενωμένα την κρίση αυτή. Κάποτε φύγαμε από μια ξένη πατρίδα για να έρθουμε στην γη μας, τώρα που η γη μας σταμάτησε να μας δίνει λεφτά, τώρα που η οικονομία της μας ακονίζει την ψυχολογία, τώρα που αντί να μας δίνει εμείς καλούμαστε να δώσουμε, τώρα θα την μισήσουμε;
Τώρα θα την παρατήσουμε στα δύσκολα και θα ξαναφύγουμε; Ναι είμαι νέα, ναι το μέλλον μου είναι αβέβαιο, ναι και εγώ δεν είμαι ευχαριστημένη από την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας μου, όμως είμαι εδώ! Ξέρω ότι μπορώ να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να κάνω την επανάσταση που έκαναν παλιότερα και άλλοι.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ξέρω ότι έχω όνειρα και ότι γι αυτά όσο σκληρά και αν χρειαστεί θα παλέψω αρκεί να μην είμαι μόνη μου σε αυτό!
