Γύρω στα 35 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες αγοράζουν, σε τακτική βάση, προϊόντα φιλικά προς το περιβάλλον. Με μικρά βήματα, όλο και περισσότεροι καταναλωτές αποκτούν μερικά από τα 60.000 «πράσινα» προϊόντα που διατίθενται στην αγορά.
Τέτοιες επιλογές καθίστανται της μόδας, αφού πολλές διασημότητες ενδιαφέρονται για το περιβάλλον και, μάλιστα, εκδηλώνουν την ανησυχία τους διοργανώνοντας συναυλίες και άλλα παρόμοια γεγονότα, θέλοντας πρακτικά να ευαισθητοποιήσουν το κοινό που τους ακολουθεί, έστω και αν γίνεται για το θεαθήναι. Άλλωστε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Για τους καταναλωτές που ασπάστηκαν τη θεωρία «ζω φιλικά προς το περιβάλλον» αυτό σημαίνει «πράσινος καταναλωτισμός». Και παρόλο που για κάποιους σκεπτικιστές μπορεί να χαρακτηρίζεται ως μία γενική θεωρία που είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στο 100%, ιδίως από τους ανθρώπους που δεν έχουν μελετήσει σωστά το αντικείμενο ώστε να αποφεύγουν προϊόντα που μοιάζουν φιλικά προς το περιβάλλον, αλλά επί της ουσίας δεν είναι.
Παρόλη την επιρροή που δέχεται η κοινωνία από τους περιβαλοντικούς συλλόγους και τους ακτιβιστές, όπως αναφέρουν αρκετοί εμπειρογνώμονες σε τούτο τον τομέα, υπάρχουν κάποιοι που κριτικάρουν αυτό που πολλές φορές ονομάζουμε «ελαφρύ πράσινο». Για τους περισσότερους οι κριτικοί της «πράσινης κατανάλωσης» προέρχονται από μεμονωμένους ακτιβιστές και όχι από οργανωμένους περιβαλλοντικούς συλλόγους.
Οι κριτικοί αυτοί αμφισβητούν την θεωρία ότι μπορούμε να αποτρέψουμε την καταστροφή του περιβάλλοντος καταναλώνοντας «πράσινα» προϊόντα, από ρούχα και αυτοκίνητα μέχρι σπίτια και διακοπές, αφού οι αθροιστικές επιπτώσεις της κατανάλωσής παραμένουν τεράστιες και επικίνδυνες.
Η μοναδική λύση, όπως αναφέρει ο Alex Steffen, επιμελητής έκδοσης του Worldchanging.com, είναι η σημαντική μείωση της κατανάλωσής αγαθών και πηγών. Ωστόσο, περιβαλλοντολόγοι ισχυρίζονται ότι προϊόντα που προωθούνται ως «πράσινα» είναι πιθανό να εκλύουν περισσότερο διοξείδιο στην ατμόσφαιρα από ότι κάποια άλλα που δεν θεωρούνται «πράσινα».
«Ο καταναλωτισμός είναι ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος από όπου μπορούμε να ξεκινήσουμε, αλλά δεν θα προσφέρει την τελική λύση» τόνισε ο Michael Ableman, αγρότης φυσικής καλλιέργειας.
Ο πρώην διευθυντής της Greenpeace των ΗΠΑ, John Passacantando, δήλωσε ότι «ο «πράσινος» καταναλωτισμός είναι ένας τρόπος να ξεπεράσουν οι καταναλωτές τα στερεότυπα των περιβαλλοντολόγων και να συνεισφέρουν έτσι με τον δικό τους τρόπο».
«Τα αίτια των κλιματικών αλλαγών προέρχονται κυρίως από την πολιτική και οικονομική συμπεριφορά, παρά από τις προσωπικές επιλογές του καθένα», ισχυρίζεται ο Michel Gelobter καθηγητής Περιβαλλοντικής τακτικής στο Πανεπιστήμιο Rutgers.
Ωστόσο, για λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η έννοια του Πράσινου Καταναλωτισμού έχει γνωρίσει εκθετική πρόοδο, εξαιτίας του διαδικτύου και των ενεργών ακτιβιστών που πραγματικά καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να πείσουν τους συνανθρώπους να πράξουν τα αυτονόητα. Και μάλλον αποδεικνύεται ότι γίνεται δουλειά. Τουλάχιστον σε επιφανειακό επίπεδο, γιατί όλα ξεκινούν από πάνω, και εννοώ τις κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών του δυτικού πολιτισμού, που δεν προβαίνουν σε αποφασιστικές ενέργειες για να μειώσουν το αποτύπωμά του άνθρακα που έχει ως αρνητική συνέπεια την υπερθέρμανση του πλανήτη, και το γνωστό σε όλους μας «φαινόμενο του θερμοκηπίου» με αποτέλεσμα να λιώνουν οι πάγοι στο Βόρειο Πόλο και να ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας, κάτι που συνεπάγεται ότι σε μερικές δεκαετίες οι παραθαλάσσιες πόλεις πλέον θα είναι ακατοίκητες, αφού θα είναι πλημμυρισμένες από τα θαλάσσια νερά.
Επίσης ένα άλλο σημαντικό στοιχείο σε τούτη την υπόθεση έχει να κάνει με την ατομική ευθύνη του καθενός. Και δεν εννοώ το προφανές, ότι πρέπει να είμαστε πιο ευσυνείδητοι ως πολίτες, αλλά να πιέσουμε τους πολιτικούς να εφαρμόσουν ένα αληθινό πρόγραμμα για την προστασία του περιβάλλοντος και την προώθηση του πράσινου καταναλωτισμού.
