100340,2507 ήταν, αν θυμάμαι καλά, ο… αριθμός μου στην CompuServe. Πολύ αργότερα, όταν άρχισε να δέχεται αλφαβητικούς χαρακτήρες, απέκτησα και εκεί το pandri@compuserve.com! Αρχές της δεκαετίας του 1990 και, καθώς δεν μου έφτανε η σύνδεση στο Internet μέσω του θρυλικού Ariadne-t του Δημόκριτου, του σπουδαίου ελληνικού κέντρου ερευνών, ήθελα να εξερευνήσω και άλλες διαδικτυακές πολιτείες, όπως αυτή της, κραταιής τότε, CompuServe. Φυσικά, σπάνια τη χρησιμοποιούσα για να μπαίνω στο Internet (τι, να τηλεφωνώ από Ελλάδα;). Απλώς, έχοντας μπει ήδη στο Διαδίκτυο μέσω Compulink, αυτή ήταν η πρώτη εταιρεία που έδωσε πρόσβαση σε ιδιώτες στην Ελλάδα, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι- “σέρφαρα” στις άπειρες “διασκέψεις” της, επικοινωνούσα με άλλα μέλη, γνώριζα ένα νέο κόσμο…
Έναν κόσμο με ένα εντελώς πρωτότυπο χαρακτηριστικό: άλλαζε διαρκώς και ταχύτατα! Η απλούστατη αλλά τόσο εντυπωσιακή ιδέα του Τιμ Μπέρνερς-Λι για το στήσιμο εφαρμογών πολυμέσων με κείμενα, εικόνες και ήχους σε γραφικό περιβάλλον πάνω στο Internet μεταφέρθηκε σύντομα στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Εθνικό Κέντρο Εφαρμογών Υπερυπολογιστών (NCSA) στο Urbana-Champaign του Ιλινόις και τρία χρόνια αργότερα μία ομάδα νέων προγραμματιστών (με επικεφαλής τον Marc Andreesen) δημιούργησε το MOSAIC, ένα λογισμικό πλοήγησης στο WWW, το οποίο διέθεσε αμέσως -προς ελεύθερη χρήση- στο Internet. Μετά ήρθαν τα υπόλοιπα: Microsoft Internet Explorer, Apple Safari, Mozilla Firefox και τώρα Google Chrome. Αλλά, ένα λεπτό: προτού αναφερθώ στο τελευταίο, είστε σίγουροι ότι ξέρετε ή θυμάστε όλοι πού ήταν ο Μπέρνερς-Λι όταν συνέλαβε την ιδέα του γραφικού περιβάλλοντος εργασίας; Βρισκόταν λίγο έξω από τη Γενεύη, δίπλα στα σύνορα Ελβετίας-Γαλλίας, και ήταν ερευνητής στο περίφημο CERN. Ναι, το μεγαλύτερο κέντρο για τη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων στον κόσμο! Όταν ιδρύθηκε, το 1954, ήταν ένα από τα πρώτα συλλογικά ευρωπαϊκά εγχειρήματα.
Με δυο λόγια, το CERN ερευνά τα συστατικά της ύλης και το είδος των δυνάμεων που την κρατούν ενωμένη. Οι ερευνητές του χρησιμοποιούν όλες τις υψηλού επιπέδου επιστημονικές δυνατότητες που τους παρέχει το εργαστήριο – μιλάμε για επιταχυντές που είναι σε θέση να επιταχύνουν τα μικροσκοπικά σωματίδια σε ταχύτητες λίγο μικρότερες από την ταχύτητα του φωτός και ανιχνευτές που κάνουν τα σωματίδια αυτά “ορατά”. Αυτό κάνουν και τώρα, έχοντας ξεκινήσει πριν περίπου από μία δεκαετία ένα από τα μεγαλύτερα πειράματα στην ανθρώπινη ιστορία. Θέλουν να φτάσουν όσο γίνεται κοντύτερα στην αρχή του σύμπαντος, στη μεγάλη έκρηξη, και να δουν τι στο καλό συνέβη τότε… Θαυμαστό; Αξιοθαύμαστο!
… στο Χρώμα – μέσω Γενεύης!
Όσο οι επιστήμονες του CERN γυρνούν πίσω στο χρόνο, κάποιοι άλλοι τρέχουν μπροστά. Ο Google Chrome, μας λένε οι άνθρωποι της Google, σχεδιάστηκε για να προσφέρει στους χρήστες πιο εύκολη περιήγηση στον παγκόσμιο ιστό, πιο γρήγορη αναζήτηση πληροφοριών και πιο άμεση επικοινωνία. Φαίνεται ότι προσπάθησαν πολύ…
Η γραμμή εργαλείων, συνδυάζοντας πλαίσιο αναζήτησης και διεύθυνση στο Internet, μεταφέρει τάχιστα το χρήστη όπου εκείνος επιθυμεί. Επιπλέον, όταν αυτός ανοίξει μία νέα καρτέλα, αντικρίζει ευθύς αμέσως μία σελίδα με εικονίδια από τις τοποθεσίες που επισκέπτεται συχνότερα, πρόσφατες αναζητήσεις του, καθώς και σελιδοδείκτες – μεγάλη διευκόλυνση σίγουρα… Και σημειώστε ότι κάθε καρτέλα λειτουργεί ως ανεξάρτητη διαδικασία: αν κάποια αρχίσει να σας κάνει… νάζια ή “κολλήσει” εντελώς, οι υπόλοιπες ανοιχτές παραμένουν σταθερές και συνεχίζουν να ανταποκρίνονται στις προσταγές σας – καλό; Το πρόγραμμα είναι απλό, ελαφρύ και εύχρηστο. Αλλά, για μια στιγμή: πουθενά δεν διακρίναμε τη γνωστή σε όλους μπάρα ένδειξης της φόρτωσης κάθε σελίδας και όσο για ολοκληρωμένη και φιλική διαχείριση των “Αγαπημένων” μας… ούτε λόγος. Αντίθετα, παίζοντας με φορτωμένες σελίδες και βαριά βίντεο αντιμετωπίσαμε ορισμένα προβληματάκια…
Ας είναι, νωρίς είναι ακόμη, θα τα φτιάξουν. Όμως, γιατί άραγε μπήκε (και) η Google στη μάχη των Internet browsers και γιατί τώρα; Νομίζω δύο είναι οι βασικοί λόγοι. Κατ’ αρχάς, ολοένα περισσότερο ο κόσμος χρησιμοποιεί τις δικτυακές μηχανές αναζήτησης πληροφοριών και η διαδικασία αυτή είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον browser που χρησιμοποιεί ο χρήστης. Ύστερα, θεωρώ προφανές ότι οι άνθρωποι της Google βλέπουν το Internet ως πλατφόρμα άνθησης λογισμικού προς διάθεση στο παγκόσμιο κοινό, κάτι, δηλαδή, αντίθετο με την (ως τώρα) θέση της Microsoft, που τοποθετεί το software κατευθείαν μέσα στον υπολογιστή του χρήστη. Για να δούμε…
