ΑρχικήΨυχαγωγίαGamesResident Evil 4 HD (video game review)

Resident Evil 4 HD (video game review)

Αρχικά αποκλειστικό για το GameCube, το Resident Evil 4 αρχικά προβλημάτισε, στη συνέχεια μάγεψε και εν τέλει έκλεισε έναν κύκλο αριστουργηματικών κυκλοφοριών, που αποτέλεσαν στολίδια της βιβλιοθήκης του λατρεμένου Κύβου. Όπως και στην περίπτωση του The Legend of Zelda: The Wind Waker, το κοινό διχάστηκε όταν οι πρώτες πληροφορίες άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους, αποκαλύπτοντας ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό, με έναν Leon άρρωστο, με ένα μυαλό μολυσμένο από ψευδαισθήσεις κι έναν εσωτερικό πόλεμο.

Στην πορεία το σκηνικό άλλαξε, το concept μεταμορφώθηκε, και μαζί του και το gameplay. Νέες αντιδράσεις έκαναν την εμφάνιση τους. Μέχρι που το παιχνίδι κυκλοφόρησε, εν έτη 2005. Τότε τα στόματα έκλεισαν, τα GC controllers πήραν φωτιά, και οι διθυραμβικές κριτικές άρχισαν να ακολουθούν η μία την άλλη.

Ενώ λοιπόν οι βάσεις της σειράς μπήκαν μετά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, με τα κλασσικά πλέον Resident Evil 1 & 2, κατά τη ταπεινή μας γνώμη η σειρά γνώρισε τη «χρυσή εποχή» της μεταξύ της περιόδου 2002-2005. Κύριος υπεύθυνος το αρτιότερο remake στην ιστορία του gaming. Κοινώς, το Resident Evil του 2002. Το Zero, που ακολούθησε, έβαλε το κερασάκι στη τούρτα, και το Resident Evil 4, ενώ έδειξε το δρόμο προς μία νέα εποχή, κατάφερε να το κάνει δίχως να χάσει την επαφή με τις ρίζες του, ταυτόχρονα καθιερώνοντας την “over the shoulder” οπτική στο είδος των Third Person Shooters.

Έξι χρόνια μετά, το 2011 βρίσκει το Resident Evil 4 να έχει κυκλοφορήσει λίγο-πολύ σε κάθε δυνατή πλατφόρμα. Από το μαύρο γίγαντα που ακούει στο όνομα PlayStation 2, μέχρι το PC, το Wii (στην ίσως πιο ολοκληρωμένη έκδοση του), τα iPhone & iPad, ακόμα και το βραζιλιάνικό… Zeebo. Και πλέον, στα Xbox 360 και PlayStation 3, μέσω του Xbox Live Marketplace και PlayStation Store. Το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα. Καταφέρνει να κρύψει τις ρυτίδες του κάτω από το φως του High Definition;

Οι πρώτες στιγμές που είδαμε το παιχνίδι να τρέχει στο Xbox 360 μας, χαρακτηριζόταν από αμηχανία. Πρώτον γιατί δε θα φανταζόμασταν ούτε στο πιο τρελά μας όνειρα ότι το διαμάντι του Shinji Mikami μια μέρα θα έτρεχε σε κονσόλα της Microsoft, και δη στο Xbox 360. Δεύτερον, λόγω του ότι αμφιταλαντευόμασταν μεταξύ θετικών και αρνητικών εντυπώσεων, όσον αφορά τον οπτικό τομέα. Σε καμία περίπτωση η δουλειά που έχει γίνει δεν είναι κακή.

Ίσα ίσα που σε σύγκριση με άλλα “HD remakes”, ο Leon δείχνει άκρως εμφανίσιμος. Τα πολύγωνα παραμένουν τα ίδια σε αριθμό, αλλά οι ατελής γωνίες, το aliasing της Wii έκδοσης και το φίλτρο «ομίχλης», δείχνουν να απουσιάζουν. Το χειμερινό γκρίζο της βόρειας Ιβηρικής χερσονήσου εξακολουθεί να κυριαρχεί σαν εικόνα, αλλά αυτή τη φορά τα σκοτεινά χρώματα φαντάζουν πιο ζωντανά – σχήμα οξύμωρο φορ δε γουίν.

Το gameplay παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο, όπως το γνωρίσαμε το 2005 στο GameCube. Αυτό σημαίνει πως μπορείτε να ξεχάσετε τον έλεγχο του στόχου με το δεξί αναλογικό μοχλό, την κίνηση ενώ στοχεύετε, καθώς και τη χρήση της σκανδάλης για να πυροβολήσετε. Η κίνηση και η στόχευση γίνονται με τον αριστερό αναλογικό μοχλό, τη στιγμή που ο δεξιός ελέγχει την κάμερα, ανεξάρτητα από τον Leon. Ώρα για προσωπική εκμυστήρευση.

Με τόσες εκδόσεις εκεί έξω, ανά το πέρας τον ετών έχουμε ολοκληρώσει το campaign του παιχνιδιού ουκ ολίγες φορές. Δύο στο GameCube, τουλάχιστον τρεις στο PlayStation 2 (ελέω Seperate Ways) κι άλλη μία στο Wii (για τα motion controls ωρέ!). Περιττό να αναφέρουμε λοιπόν πως ξεκινήσαμε να παίζουμε την έκδοση για 360 με αέρα περιφρονητικού βετεράνου, που γελά απέναντι στους Ganados. Κάπου εκεί το παιχνίδι μας χαστούκισε επανειλημμένα, θυμίζοντας μας πόσο πιο δύσκολα ήταν τα video games, και μάλιστα τα Ιαπωνικά, στις προηγούμενες γενιές. Οι σφαίρες -τουλάχιστον στο ξεκίνημα- ποτέ δεν είναι αρκετές, η αναζήτηση για headshots απεγνωσμένη, και το καρδιοχτύπι δυνατό.

Συνδυασμένα με το χρονικό περιθώριο που θα χρειαστείτε για να προσαρμοστείτε στο «αρχαϊκό» για κάποιους σύστημα χειρισμού, η πρώτη ώρα ενασχόλησης μας με το τίτλο ήταν ομολογουμένως μπρουτάλ. Κι όμως, κάπου μετά την πρώτη είσοδο μας στο νεκροταφείο, οι αναμνήσεις άρχισαν να ξυπνούν μέσα μας, η κίνηση του Leon να φαντάζει πιο ομαλή, και τα παιχνίδια τακτικής που μάθαμε στο GameCube να επιστρέφουν. Τα πολύγωνα της PS2-era έπαψαν να γίνονται αντιληπτά, αφού το μάτι μας πλέον είχε συνηθίσει στη μείξη παλιού με HD. Οι συζητήσεις μας με τον πολυαγαπημένο έμπορο του παιχνιδιού άρχισαν να γίνονται εποικοδομητικές, αφού τα “I’ve got a selection of good things on sale, stranger!” και τα “What are ya sellin’?” έδιναν κι έπαιρναν.

Τα Quick Time Events μας θύμισαν ποιος είναι ο κύριος υπαίτιος πλην του Shenmue για τη μάστιγα αυτή που βασανίζει τους νυν gamers, και οι έξυπνοι γρίφοι μας έκαναν να αναπολούμε τις εποχές που τα video games έκαναν χρήση γρίφων κατάλληλων για ενήλικες και όχι νηπίων. Με λίγα λόγια, όσοι δεν είχατε τη τύχη (ή μάλλον βιώσατε την ατυχία, όπως θέλετε πέστε το) να παίξετε το αριστούργημα αυτό του Mikami και της τότε παρέας του εκεί στην Capcom, κάντε το δώρο στον εαυτό σας και χαθείτε στον κόσμο ενός εκ των σημαντικότερων κυκλοφοριών της προηγούμενης γενιάς.

Όσοι πάλι γνωρίζετε καλά τι εστί Resi 4, η HD απεικόνιση και η παρουσία Achievements / Trophies ίσως σας ιντριγκάρει να σώσετε την Ashley και να φλερτάρετε με την Ada άλλη μία φορά. Επιπλέον κίνητρα όπως η υποστήριξη PlayStation Move στην PS3 έκδοση ή η απουσία προβλημάτων στο frame rate ίσως βοηθούσε, αλλά δυστυχώς δε μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Η νοσταλγία όμως πολλές φορές αρκεί, για να γευτείς κάτι που έχεις πάμπολλες φορές πληρώσει.

Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο
Στέλιος Θεοδωρίδης
Στέλιος Θεοδωρίδης
Ο ήρωας μου είναι ο γάτος μου ο Τσάρλι και ακροάζομαι μόνο Psychedelic Trance
RELATED ARTICLES

Αφήστε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Πρόσφατα άρθρα

Tηλέφωνα έκτακτης ανάγκης

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: 11188
Ελληνική Αστυνομία: 100
Χαμόγελο του Παιδιού: 210 3306140
Πυροσβεστική Υπηρεσία: 199
ΕΚΑΒ 166