Οι περισσότεροι πολιτικοί και αναλυτές θεωρούν ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι μόνο δημοσιονομικό. Εκφράζουν την άποψη ότι αρκεί να περιοριστεί ο λογαριασμός της δημόσιας διοίκησης και να ελεγχθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα για να βγούμε από την κρίση.
Δυστυχώς η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι πολύ πιο σύνθετη. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ταυτόχρονα πρόβλημα δημοσιονομικού ελλείμματος, δημόσιου χρέους και ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αυτό σημαίνει ότι δεν αρκεί η δημοσιονομική εξυγίανση για να βγούμε από το αδιέξοδο αλλά επιβάλλεται η ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας προκειμένου να περάσουμε σε πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Μεγάλη πρόκληση
Με τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ενισχύεται ο παραγωγικός ιδιωτικός τομέας της οικονομίας. Αντίθετα, δημιουργούνται συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας και κατάρρευσης της ζήτησης, που επιδρούν αρνητικά στη λειτουργία των περισσότερων επιχειρήσεων.
Το μνημόνιο συμπεριλαμβάνει μέτρα δραστικής ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, η κυβερνητική ηγεσία όμως προσπαθεί να αποφύγει την πλήρη και άμεση εφαρμογή τους, σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αποφεύγει πρωτοβουλίες οι οποίες μπορούν να μειώσουν το μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων και την ασφαλιστική επιβάρυνσή τους. Η μερική εφαρμογή του μνημονίου οδηγεί σε φοβερές ανισορροπίες στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, που πλήττουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και το επίπεδο της απασχόλησης.
Κατά την άποψη μας, η κυβερνητική πολιτική πρέπει να αποκτήσει ενισχυμένη αναπτυξιακή διάσταση, ταυτόχρονα όμως να γίνει πιο αποτελεσματική σε ό,τι αφορά τον άμεσο και δραστικό περιορισμό του μισθολογικού και ασφαλιστικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα.
Εάν δεν επιτευχθεί η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, δεν θα μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε τη θέση μας στην παγκόσμια αγορά αγαθών και υπηρεσιών και θα αποτύχουμε στη διαχείριση του τεράστιου δημόσιου χρέους. Μόνο μία δυναμική εξωστρεφής οικονομική πολιτική μπορεί να εξασφαλίσει την ανάπτυξη και τη σταδιακή αποπληρωμή των τεράστιων οφειλών μας.
