Συνεπαρμένος, από τον συνδυασμό κάποιων, όχι συχνά συναντώμενων χαρακτηριστικών των σύγχρονων οχημάτων, έφθασα κάπως μακριά από την πραγματική εικόνα.
Προχωρώντας, έτσι κάπως άναρχα στην περιγραφή αυτού του συνδυασμού, αναφέρω: Μικρές διαστάσεις, αλλά τετράπορτη καρότσα, διχρωμία με έντονο πράσινο για τον κορμό και ουδέτερο «ηρεμιστικό» λευκό για την οροφή.
Ενδιαφέρουσα αισθητικά όψη, με τα σήματα «φετίχ» στην ουρά και στην πρόσοψη. Καλή θέση οδήγησης με αυστηρό «Γερμανικό» εσωτερικό. Υποσχόμενες επιδόσεις και λογική τιμή.
Τα παραπάνω με παρέπεμπαν είτε στη δεκαετία του ’60 (δίχρωμα ατίθασα Cooper) είτε στη δεκαετία του ’70 (τετράπορτα παιχνιδιάρικα Starlet) και ο συνδυασμός τους φαινόταν πολύ ενδιαφέρων.
Ισχυρός κινητήρας
Επιστροφή, στο σήμερα όμως και απέναντι μας βρίσκεται ένα Fabia RS με το γνωστό υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα του 1,4 λίτρων και το επτά σχέσεων αυτόματο σειραϊκό κιβώτιο DSG, κλασικές πια προτάσεις του ομίλου. Φροντισμένο αλλά λιτό, προσεγμένο στην εμφάνιση δεν θα εντυπωσιάσει μόνον τους πιστούς της φίρμας αλλά ήρθε να κεντρίσει το ενδιαφέρον και σε όσους η λέξη Skoda δεν ήταν στις επιλογές τους. Το σύνολο πατάει πάνω σε 17άρες λευκές ζάντες που δένουν με το λευκό της οροφής και το κάνουν ευθύς εξαρχής διακριτό από τα ασθενέστερα ξαδέλφια του. Ομορφη αντίθεση οι κόκκινες δαγκάνες.
Στο βασικό εξοπλισμό, διατίθενται ESP, ABS και ASR και το σύστημα XDS (που γνωρίσαμε και στα Cupra) το οποίο εργάζεται σαν ένα ηλεκτρονικό, επιτρέψτε μου την έκφραση, παθητικό μπλοκέ.
Κάθεσαι καλά, το κάθισμα ρυθμίζεται και ως προς το ύψος, βλέπεις καλά, και φέρνεις στη ζωή τα 180 ευρωπαϊκά άτια…
Συμπεριφορά στο δρόμο
Στο δρόμο για μια ολοκληρωμένη εικόνα. Πρώτα μετρήσεις. Εύκολα τα 7,5” στα 0 -100 km/h εξάλλου ο χειριστής δεν κάνει τίποτα σπουδαίο μια και είναι αυτόματο, πολύ καλή επίδοση και στα 0 – 400 μέτρα με 15,1” και ταχύτητα εξόδου στα 147 km/h, ενώ εξαιρετική τιμή και στα φρένα με 54,5 από 120 km/h.
Για τη συνέχεια Αττική, Εθνική, ανοικτός δρόμος δηλαδή, με δύναμη όπου χρειάστηκε, σφικτό πλην όμως άνετο και πάμε Α. Μερκούρη, σε αυτό δηλαδή που θεωρείται φυσικό του περιβάλλον. Εκτός τα ηλεκτρονικά, ακόμα πιο εμπρός η θέση οδήγησης και οι πρώτες πληροφορίες φθάνουν. Γρήγορο, με καλά φρένα και όπως όλα τα δυνατά προσθιοκίνητα δεν πολυσυμπαθεί τις γλιστερές επιφάνειες. Εκεί δείχνει μια νευρικότητα, ενώ αντίθετα στην καλή άσφαλτο είναι ευθύβολο και αποτελεσματικό.
Στα πρώτα κλειστά κομμάτια εκφράζω τη δυσφορία μου για το αυτόματο κιβώτιο. Όχι ότι δεν είναι μια καλή λύση αλλά πάντα αποφασίζει εκείνο και όχι ο χειριστής. Ο λόγος πρωτίστως για τα κατεβάσματα όπου πρέπει να προϋπολογίζεις πού θα κατεβάσει και δεν μπορείς να ποντάρεις καθόλου στην έξτρα πέδηση που σου προσφέρει το μηχανικό.
Βολεύει βέβαια στα ανοικτά κομμάτια, είναι ξεκούραστο, δεν χρησιμοποιείς τα χέρια αλλά δεν μάχεσαι κιόλας. Γλιστράει όπου θες, σχεδόν ευχάριστα.
Για τη συνέχεια, Διόνυσος και κατηφόρα Πεντέλης στην καλή άσφαλτο με τις πονηρές και δύσκολες σχετικά γρήγορες καμπές που απαιτούν ακριβή φρένα. Ηταν η στιγμή που εκνευρίζεσαι με την ύπαρξη του DSG, καθώς έχει τον έλεγχο. Ο χρόνος που χρειάζεται να κατεβάσει μοιάζει αιώνιος, ταλαιπωρείς ανούσια τα φρένα, χαλάς τις γραμμές σου αδικώντας αμάξωμα και μοτέρ.
Ηθελα να ήξερα τόσο δύσκολο είναι να υπήρχε ένα πεντάρι μηχανικό ως επιλογή. Με ένα ελαφρά κοντύτερο διαφορικό, θα ήταν άλλο αυτοκίνητο. Ακόμα καλύτερο, ταχύτερο, ακριβέστερο. Εξάλλου «RS» λένε τα ταμπελάκια μπρος και πίσω.
Στη συνέχεια
Στη συνέχεια, καθώς είχε τελειώσει το ενδιαφέρον κομμάτι και είχε αντικατασταθεί με το οδικό δίκτυο του αστικού ιστού, καθώς ένιωθα την ικανότητα πέδησης ελαφρά να ελαττώνεται από τη μεγάλη και αδικαιολόγητη ταλαιπωρία που υπεβλήθη, σκέφτηκα πόσο όμορφα θα ήταν να πέρναγε η ισχύς με έναν άξονα στο οπίσθιο διαφορικό με ένα μπλοκέ και μια αντίστοιχη γλυκιά ανάρτηση που θα απελευθέρωνε τους 180 ουραίους πια ίππους.
Είχα ξεφύγει από την πραγματικότητα. Με επανέφερε ο αλλοδαπός βιοπαλαιστής που επιθυμούσε να καθαρίσει το διάστικτο από έντομα παρμπρίζ. Το πράσινο άναψε, οι εμπρόσθιοι τροχοί ακούστηκαν να διαμαρτύρονται στη γλιστερή άσφαλτο και τα όνειρά μου έγιναν κομμάτια…
