Δέκα πράγματα που δεν πρέπει να πεις ποτέ στο αφεντικό σου, αν θέλεις να σώσεις τη θέση στην δουλειά σου και κατά συνέπεια να γλιτώσεις την απόλυση. Διάβασε παρακάτω τις παρακάτω ιερές εντολές του Texnologia.Net.
Kόντευε μεσημέρι, μόλις είχα μπει στην εταιρεία καταβεβλημένος από ακόμα ένα ξενύχτι με τα ρεμάλια. Παρότι τότε ξέφρενο νιάτο, τα πόδια μου δεν έδειχναν πως μπορούσαν να με κρατήσουν για πάνω από δύο βήματα. Στηριζόμενος στον τοίχο του ασανσέρ, είδα ένα χέρι να μπαίνει ανάμεσα στις sliding doors κι αμέσως δυσανασχέτησα. Στη θέα του αφεντικού, η ζαλάδα έμοιαζε να ηρεμεί. «Ρε μικρέ, είπαμε να τα ζεις τα νιάτα σου, αλλά κόψε τα ληγμένα. Τι μαύροι κύκλοι είναι αυτοί, ρε συ;» με καλημέρισε, πριν το ρίξει στο βροντερό γέλιο του, που απλώθηκε σε ολόκληρο το κτίριο της έτσι κι αλλιώς δικής του εταιρείας.
Σε μία συνηθισμένη στιγμή μου, με έναν συνηθισμένο τύπο να μου κάνει τέτοια χοντροκομμένη πλάκα και με τον, εκείνο τον καιρό, αρκετά συνηθισμένο, πονοκέφαλο να σπάει πέτρες μες στο κεφάλι μου, η απάντηση θα ήταν κάτι σαν «δεν μας παρατάς». Μπροστά όμως στον άνθρωπο που φρόντιζε να πληρώνει τα ξενύχτια και το ταξί που με πήγαινε στο γραφείο μετά από όλα αυτά, το πρώτο πράγμα που μπορούσα να πω ήταν κάτι σαν «ρε αφεντικό… δεν παίρνω ναρκωτικά. Απλώς έχω μπλέξει με λάθος γκόμενα». Υπάρχουν πολλές ατάκες που μπορείς να πεις σε κάθε περίσταση, αλλά υπάρχουν κι αυτές, που σίγουρα θα σε στείλουν στον ΟΑΕΔ. Διάβασε ποιες είναι κι απόφυγέ τις.
Ξέρεις, Στέλιο, ποτέ δεν μου το είπες αυτό
Οι υπάλληλοι που χρειάζονται ειδική επεξήγηση για να αντιληφθούν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν για να τελειώσουν μια δουλειά είναι απλώς μπελάς για τα αφεντικά τους. Εντάξει, ίσως ο Στέλιος να μην είχε σκεφτεί με αυτήν ακριβώς τη διατύπωση αυτήν την ενέργεια ούτε και να σου έστειλε memo για να το κάνεις έτσι. Θέλεις να είσαι Εσύ αυτός που θα του το θυμίσεις; Το να δείχνεις σε ένα αφεντικό την ανικανότητά του να σκεφτεί, να δράσει ή να ολοκληρώσει ένα έργο δεν είναι αστείο θέμα. Το γεγονός ότι δεν σου το είπε, δεν σημαίνει ότι εσύ δεν έπρεπε να ξέρεις ότι έτσι ακριβώς ήθελε να γίνει. Παράνοια, έτσι;
Δεν μπορώ να το κάνω, Μάνο, έχω πάρα πολλή δουλειά
Εννοείται ότι έχεις πάρα πολλή δουλειά. Αυτό ακριβώς υποτίθεται ότι πρέπει να έχεις. Δεν σε πήραν για να έχεις ελεύθερο χρόνο. Τα αφεντικά μισούν τους ανθρώπους που λένε ότι έχουν πάρα πολλή δουλειά. Δεν τους νοιάζει, ρε αδερφέ. Δεν θες να έχεις τόσο πολλή δουλειά; Πάρε τα μπογαλάκια σου και φύγε. Μην τολμήσεις να τους πεις ότι δεν προλαβαίνεις να ετοιμάσεις το project Δ πριν τελειώσεις με τα σχέδια Α, Β και Γ που ετοιμάζεις ήδη. Αν δεν μπορείς να κάνεις πολλές δουλειές ταυτοχρόνως, είμαι απολύτως σίγουρος ότι θα βρεθεί αμέσως κάποιος που θα μπορεί.
Μα, μου έδωσες τις ακριβώς αντίθετες οδηγίες χθες
Αυτό το συναντάς πολλές φορές μπροστά σου! Και βέβαια σου είπε τα ακριβώς αντίθετα πράγματα χθες. Τα αφεντικά αμφιταλαντεύονται συνεχώς, ειδικά όταν δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν – και πρέπει να σου πω ότι μισούν αυτό το συναίσθημα. Σκέφτονται ένα πράγμα. Σκέφτονται ένα άλλο πράγμα. Δεν είναι σίγουροι τι είναι καλύτερο. Ετσι τα δοκιμάζουν και τα δύο ή το ένα ή κανένα προσπαθώντας να καταλήξουν με ποιο πόδι πρέπει τελικά να κάνουν αυτό το μετέωρο βήμα του πελαργού.
Αυτό που θέλουν από τους ανθρώπους τους, όμως, είναι μια ελεύθερη, μη κριτική, προθυμία να ακολουθούν τους δικούς τους δρόμους και ρυθμούς, χωρίς αυτήν την εκνευριστική άποψη, που καταστρέφει κάθε εμπνευσμένη ιδέα τους: την ακρίβεια. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν είναι δική σου δουλειά να προστατέψεις το αφεντικό σου από το ίδιο το μπέρδεμά του. Απλώς βάλε λίγη στρατηγική: «Ξέρεις, προσπαθώ να βρω το καλύτερο σημείο επαφής ανάμεσα στη χθεσινή ιδέα και στη σημερινή νέα οπτική μας. Βοήθησέ με λίγο μια στιγμή».
Μη μου φωνάζεις
Μπορεί να σου φωνάξει αν το θέλει. Η σιωπηλή Ζεν αντιμετώπιση προς αυτόν που σου φωνάζει είναι απείρως καλύτερη από την εξεζητημένη λύση τού να γκρινιάζεις σαν μωρό. Το να κοιτάζεις σαν χάνος, επίσης είναι μια χαρά. Το να βρίζεις μέσα από τα δόντια σου αξιοπρεπώς, ουδέτερο. Αλλά να αντιμιλήσεις; Ιδιαιτέρως επικίνδυνο κι απολύτως μη συνταγογραφημένο.
Ξέρεις, Νίκο, χθες ήμουν σε ένα meeting με τον Τάκη και τον Μάκη
Δεν χρειάζεται καν να τελειώσεις τη φράση σου. Τι έκανες σ’ αυτό το meeting με τον Τάκη και τον Μάκη δηλαδή; Συνωμοτούσατε εναντίον του Νίκου; Δεν ξέρω τι λες, αλλά έτσι ακριβώς μοιάζει, μικρέ Ισκαριώτη. Τα αφεντικά μισούν να τα συζητούν πίσω από την πλάτη τους. Απεχθάνονται τους τύπους που μπορεί να εμφανιστούν με ανταγωνιστές της θέσης τους – ειδικά αν αυτοί είχαν για μία και μόνη φορά κάποια καλύτερη ιδέα από τη δική τους.
Σίγουρα δεν συγχωρούν τους ανθρώπους τους, που δείχνουν τη διάθεση να συνεργαστούν με κάποιους άλλους που δεν εγκρίνουν. Αν πρέπει να είσαι σε κάποιο meeting για μια δουλειά, που χρειάζεται να βρίσκεσαι εκεί μαζί με άλλους, μπορείς να πεις όλα όσα ειπώθηκαν σε αυτό στο αφεντικό σου και να του ζητήσεις τη γνώμη του.
Να σου πω την αλήθεια, Γιώργο, δεν παίζω τένις
Αληθινή ιστορία: πριν από χρόνια, σε μια μεγάλη εταιρεία που δούλευα, είχαμε έναν τύπο, που τον έλεγαν Παύλο. Ο Παύλος ήταν πολύ καλό παιδί, δούλευε μια χαρά και ήταν sportsman. Επαιζε μπάσκετ από παιδί, κολυμπούσε κάθε μέρα, έπαιζε τένις, έκανε ιστιοπλοΐα. Μια μέρα, λοιπόν, το μεγάλο αφεντικό, ένας τύπος που ήταν καμιά 30 θέσεις πάνω από τον Παύλο και έβγαζε σε μια μέρα όσα ο Παύλος σε δέκα, τον πήρε στο εσωτερικό του και του είπε:
«Παύλο, μου είπαν ότι παίζεις καλό μπάσκετ. Ξέρεις, έχω κι εγώ καψούρα με αυτό. Τι λες να έρθεις να παίξεις μαζί μου την Πέμπτη μετά το γραφείο, που θέλω να σκίσουμε τον υπουργό με τους δικούς του σε ένα μονάκι;». Κι ο Παύλος, για λόγους που ακόμη και οι πιο ευφάνταστοι σεναριογράφοι επιστημονικής φαντασίας αδυνατούν να υποθέσουν, απάντησε το εξής: «Ξέρεις, αφεντικό, εμένα μου αρέσει να παίζω πρωινά μπάσκετ. Για αυτό παίζω Σαββατοκύριακα και γενικά το αποφεύγω τις καθημερινές». «Εντάξει» του είπε το αφεντικό, που δεν πίστευε στα αυτιά του. «Θα τα πούμε κάποια στιγμή» του είπε πριν κλείσει το τηλέφωνο. Προφανώς εννοούσε σε κάποιο άλλον κόσμο, γιατί στην εταιρεία δεν τα ξαναείπαν ποτέ.
Δεν είναι αυτή η δουλειά μου
Α, μάλιστα. Εχεις συγκεκριμένες αρμοδιότητες, σωστά; Σε γελάσανε, φίλε μου! Το μόνο job description που αξίζει να έχει κανείς είναι αυτό που λέει: «Κάνε οτιδήποτε χρειάζεται να κάνεις, ώστε το αφεντικό σου να αισθάνεται ότι χωρίς εσένα η ζωή του θα ήταν χάλια». Αυτή είναι η μόνη αρμοδιότητά σου. Δεν μπορώ να σου πω πόσες φορές έχω φτάσει στα όρια της χειροδικίας, επειδή κάποιος μου είπε ότι αυτό ή εκείνο το σημαντικό πράγμα δεν ήταν η δουλειά του. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, γύρω μου δεν υπάρχει πια κανένας που να έχει τολμήσει να πει κάτι τέτοιο εδώ και πολύ καιρό. Ξέρεις γιατί; Γιατί όλοι όσοι τόλμησαν να σκεφτούν να ξεστομίσουν κάτι τέτοιο σήμερα βρίσκονται σπίτι φορώντας πιτζάμες.
Πρέπει να πάω σπίτι, είμαι κουρασμένος
Κουράστηκες; Από όσο θυμάμαι, οι άντρες δεν κουράζονται. Πέφτουν στη λάσπη και τεντώνουν τη σάρισά τους για το βασιλιά τους, που θα τους φτάσει μέχρι την άκρη του κόσμου. Εντάξει, δεν έχουν όλοι οι ηγέτες έναν Βουκεφάλα ανάμεσα στα σκέλια τους ούτε κι εμπνέουν τόσο σεβασμό (και φόβο), αλλά εδώ φαίνονται ποιοι φοράνε παντελόνια και ποιοι κοντοβράκια. Μπορείς να είσαι κουρασμένος όταν δεν γίνεται τίποτα, όταν όλοι βαριούνται ένα απόγευμα Τετάρτης τον Αύγουστο ή όταν είναι Παρασκευή βράδυ μετά την Πρωτοχρονιά. Αλλά όταν όλοι γύρω σου είναι στα όριά τους, εσύ, φίλε μου, αντέχεις. Το αφεντικό σου είναι αυτός, στην τελική, που θα αποφασίσει πότε θα είσαι αρκετά κουρασμένος για να το λήξετε.
Αν δεν μου δώσεις αυτήν την αύξηση, παραιτούμαι
Ήμασταν φίλοι από τη σχολή με τον Νίκο, όταν μου ανακοίνωσε ότι θα έλεγε αυτό το πράγμα στο διευθυντή μας μία εβδομάδα μετά την Πρωτοχρονιά. Θυμάμαι ακόμη τι του είχα πει. «Ρε συ Νίκο, κανείς δεν κάνει προσλήψεις τόσο νωρίς το χρόνο». Ο Νίκος δεν άκουγε από συμβουλές, γι’ αυτό κι αυτό που άκουσε ήταν: «Εντάξει τότε. Φύγε». Την ίδια απάντηση μπορείς να λάβεις κι αν παίξεις το χαρτί της μυθικής πρότασης από κάποιον ανταγωνιστή, την οποία το αφεντικό σου είτε θα ισοφαρίσει είτε θα σε χάσει. Τα αφεντικά δεν θέλουν ποτέ να ακούν το «ή αλλιώς θα…». Παραλογίζονται εντελώς μετά από αυτό. Αν τον στριμώξεις σε μια θέση, στην οποία πρέπει είτε να υποχωρήσει είτε να σε σκοτώσει, θα σε σκοτώσει.
Είμαι σίγουρος ότι οι ανησυχίες σου είναι υπερβολικές
Τα αφεντικά γίνονται παρανοϊκά πάντοτε για έναν σοβαρό λόγο: υπάρχουν κάποιοι που τους κυνηγάνε. Για αυτό μην υποβιβάζεις τους ψυχωτικούς φόβους και τις παραισθήσεις τους. Δεν θα σταματήσουν να τους ενοχλούν απλώς και μόνο επειδή εσύ τους είπες κάτι τέτοιο. Ενα αφεντικό καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα πράγματα που τον ανησυχούν άλλωστε. Κράτησε του συντροφιά με τους δαίμονές του, αλλιώς θα βρει κάποιον άλλο να το κάνει.
