Σε κλασικό μεταπολεμικό look, ο Joaquin Phoenix φορά το σουέτ πάνω στο πανωφόρι και τα μποτάκια του.
Όπως πολλά αλλά ωραία πράγματα στο ντύσιμο, το σουέτ εμφανίστηκε μέσα στον γενικά δυσοίωνο Μεσαίωνα. Η αρχή έγινε με γυναιεκία γάντια από τη Σουηδία, ή «gants de Suède», όπως επικράτησαν γαλλιστί. Προφανώς οι βόρειοι ήταν εξοικειωμένοι με τις επεξεργασίες δερμάτων, αλλά το αγαπημένο τους υλικό σύντομα κατέβηκε προς πιο εύκρατα κλίματα (τα οποία, εδώ, που τα λέμε, ταιριάζουν και περισσότερο στη λεπτότητά του) προκειμένου να συμβολίσει το υψηλό κοινωνικό στάτους, για έναν πολύ απλό και προφανή λόγο πέραν του τρυφερού του φινιρίσματος. Όπως όλοι ξέρουμε, είναι πολύ δύσκολο το σουέτ να μείνει καθαρό. Τα πάντα μπορούν να διακυβεύσουν την άψογη απαλότητά του, από μια ξαφνική μπόρα μέχρι μια νόστιμη παχιά σάλτσα κρέατος τύπου gravy. Όποιος το φορούσε, λοιπόν, μπορούσε και να το διατηρήσει.
Και εκεi που αγαπιόταν και φοριόταν κατά κόρον από τον άνδρα-παγόνι του Μεσαίωνα και των επόμενων αιώνων, ξαφνικά το σουέτ εξαφανίστηκε από τη σύγχρονη ανδρική γκαρνταρόμπα, όπως αυτή άρχισε να διαμορφώνεται περίπου από το 1880 και μετά. Σαν να μην ταίριαζε στη νηφαλιότητά της όσο το μαλλί και το βαμβάκι.
Ευτυχώς, το απαλό υλικό επανήλθε μαζί με τους δραστήριους οδηγούς μοτοσiκλετών, αυτοκινήτων και αεροπλάνων οι οποίοι, είτε ως περιπετειώδεις χομπίστες είτε ως ήρωες των δύο παγκοσμίων πολέμων, επέβαλαν το σουέτ τζάκετ στην off-duty γκαρνταρόμπα των fourties και των fifties. Για το γεγονός, φυσικά, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε και τον Αμερικανό γελαδάρη. Αυτός ποτέ δεν ξέχασε το υλικό που, καθώς όλα δείχνουν, μάλλον του έμαθαν άθελά τους οι αυτόχθονες Αμερικανοί, άριστοι βυρσοδέψες πολύ πριν φτάσουν στα εδάφη τους οι Ευρωπαίοι. Κάπου εκεί, ανάμεσα στον cowboy και τον βετεράνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανακάλυψαν το σουέτ οι rockabillies, οι οποίοι το αγάπησαν στα πανωφόρια τους και, φυσικά, στα παπούτσια τους. Τα κλασικά creepers του ροκαμπιλά συνδύαζαν αθόρυβο λάστιχο στη σόλα (ό,τι πρέπει για να το σκας από το παράθυρο ενώ οι γονείς κοιμούνταν) και σουέτ. Προφανώς το Blue Suède Shoes του Elvis κάτι λέει σε όλους μας.
Σήμερα διανύουμε την εποχή όπου τα seventies επιστρέφουν, φέρνοντας αναπόφευκτα μαζί τους το σουέτ τζάκετ ως αγαπημένο της ελίτ των σχεδιαστών (βλέπε Tom Ford) ή των street-style icons.
Αλλά για κάποια αγόρια το σουέτ δεν ήταν απλά και μόνο το υλικό των ρούχων και των παπουτσιών τους. Βλέπετε, μια αναφορά στο σουέτ είναι αδύνατη χωρίς την αναφορά στον suedehead. Αν και εξέλιξη του skinhead προς το πιο κομψό του, πρόκειται για μια υποκουλτούρα ονομασμένη με διάθεση αρκετά ποιητική, καθώς η λέξη αναφέρεται στο μαλακό μαλλί που μόλις έχει αρχίσει να ξαναβγαίνει πάνω σε ένα μέχρι πρότινος ξυρισμένο κεφάλι.
Το επόμενο (και χρονικά αν το δεις) μεγάλο κεφάλαιο του αντρικού σουέτ είναι η σύγχρονη χρυσή εποχή του άνδρα-παγονιού, τα seventies, τα οποία μάλιστα το συνδύασαν με τις ζεστές γήινες αποχρώσεις που με τόση μαεστρία αναδεικνύει, καθώς και με σχέδια δημοφιλή μέχρι σήμερα και στα δύο φύλα, όπως το saharienne τζάκετ με τις χαρακτηριστικές utility τσέπες, το μακρύ μήκος και τη ζώνη από το ίδιο υλικό. Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, την εποχή που τα seventies επιστρέφουν φέρνοντας αναπόφευκτα μαζί τους το σουέτ τζάκετ ως αγαπημένο της ελίτ των σχεδιαστών (βλ. Tom Ford) ή των street-style icons. Λες και όλοι περίμεναν πώς και πώς να τους δοθεί η ευκαιρία να αναδείξουν, όπως και το αγαπημένο τους υλικό, μια πιο τρυφερή πλευρά.
