Άρθρο Αλεξάνδρας Γεωργίου.
Η ενημέρωση κινείται με γρήγορους ρυθμούς. Τόσο γρήγορους που δίνεται περισσότερη βαρύτητα στην ποσότητα των ειδήσεων παρά στην ποιότητα, δηλαδή στο περιεχόμενο. Ήρθε και η διαδικτυακή επανάσταση και “ανάγκασε” τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης να γίνουν ακόμα πιο γρήγορα αντί να γίνουν καλύτερα. Πολλές είναι οι συζητήσεις που μιλούν για μια νομοθετική ρύθμιση του διαδικτύου. Μικρή αλλά όχι ασήμαντη λεπτομέρεια: Όταν μιλάμε για διαδίκτυο, μιλάμε για ένα παγκόσμιο μέσο, χωρίς εθνικά, τοπικά ή άλλα σύνορα. Μιλάμε για ειδήσεις που γράφονται στα ελληνικά από τον Καναδά, αγγλικά από την Κίνα. Πνευματική δημιουργία που διαφορετικά δεν θα είχε τόπο έκφρασης. Με άλλα λόγια: Ελευθερία της έκφρασης.
H όποια ρύθμιση, νομοθεσία κτλ. προσπαθεί να θέσει όρια σε κάτι χωρίς σύνορα θα αποτύχει. Όποιος προσπαθεί να χαράξει τα όρια του διαδικτύου με όρους παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας θα αποτύχει. Όλες οι εθνικές και υπερεθνικές νομοθεσίες έχουν ελλείψεις, είτε λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων της εκάστοτε διακυβέρνησης είτε λόγω ελλείψεις νομοθετικής παράδοσης. To διαδίκτυο είναι διαδραστικό μέσο και έτσι θα είναι και ο όποιος έλεγχος για την ασφάλεια του.
Επόμενο ερώτημα: Ποιόν ενοχλεί ο αυξημένος πλουραλισμός που έφερε το διαδίκτυο; Τα εθνικά μονοπώλια μέσων ενημέρωσης. Θα προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα και θα εξελιχθούν για να επιβιώσουν στον ενημερωτικό ανταγωνισμό. Αυτό, που χρόνια πριν έρθει το διαδίκτυο στον κόσμο ετούτο, κάνουν. Απλά τώρα δεν είναι μόνο το δίπλα γειτονικό ενημερωτικό μαγαζί ο άλλος παίκτης αλλά και ένας παραδίπλα παίκτης. Ακόμα και σε μια μικρή χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, το τοπίο των μέσων αλλάζει και θα αλλάξει.
Δεν εννοώ αυτό που ακούω και βλέπω τις τελευταίες μέρες στα ελληνικά μέσα. Όχι, ένα group στο facebook με χιλιάδες μέλη, δεν είναι είδηση. Είδηση θα ήταν αν θα είχαν παράγει αυτά τα μέλη περιεχόμενο π.χ. προτάσεις για τις συνθήκες στις φυλακές. Δεν εννοώ επίσης, γνωστές εφημερίδες να συμβουλεύονται εκφραστικά κάποια blogs και να μην αναφέρουν καν την πηγή π.χ. ένα copy paste που έκανε ο συγγραφέας του άρθρου (δημοσιογράφο δεν τον αποκαλώ από σεβασμό στο λειτούργημα) από ένα ιστολόγιο ή πιθανόν από γνωστή επιθεώρηση πολιτικών ιστολογίων. Αλλά μια αναφορά δεν θα έβλαπτε, έστω από σεβασμό στο αναγνωστικό κοινό σου και τον εαυτό του. Αν μη τι άλλο, αν φοβούνται τα παραδοσιακά μέσα τόσο πολύ τα νέα, ας μάθουν να χρησιμοποιούν τα εργαλεία των νέων μέσων σωστά. Υποστηρίζω τον πλουραλισμό στην ενημέρωση. Η τεχνολογία δεν είναι ο μεγάλος φόβος για τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, αλλά σύμμαχος προς μια πραγματικά ανεξάρτητη και αξιόπιστη ενημέρωση.
Όσο για τα νέα μέσα, δεν είναι σκόπιμο να προσπαθούν να μοιάσουν στα παραδοσιακά αν μέλλουν να αλλάξουν το πεδίο της ενημέρωσης και της πνευματικής δημιουργίας γενικότερα Απαιτείται μια νέα νοοτροπία, διαφορετική, για την αλλαγή του τοπίου. Σεβασμός στο μέσω και τα εργαλεία αλλά πάνω απ’ όλα, το κοινό, είτε είναι μεγάλο είτε μικρο. Το “Domino- Effect” είναι κάτι που δεν θα αλλάξει εύκολα και να μη βρεθούμε μπροστά σε “Boomerang- Effect” ας έχουν και τα διαδικτυακά μέσα κατά νου το θέμα του περιεχομένου. Δυστυχώς δεν είναι μόνο το περιεχόμενο που χάνεται αλλά και ένα άλλο στοιχειό που μαζί με τη δημιουργικότητα κινητήρια δύναμη για θετικά αποτελέσματα, διάθεση για συνεργασία. Ορίζοντες ανοίγουν διαδραστικά. Επικοινωνία είναι κάτι διαδραστικό.
