Τα ζώα χρησιμοποιούν τους μυς ως εσωτερική πηγή νερού, σύμφωνα με μελέτη.
Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα ζώα επάνω στον πλανήτη, όπως και για τους ανθρώπους. Αλλά καθώς το κλίμα μας αλλάζει προς το χειρότερο, η διαθεσιμότητα νερού μειώνεται εξίσου το ίδιο, αφήνοντας τα ζώα με περιορισμένες ή αναξιόπιστες προμήθειες αυτού του κρίσιμου πόρου.
Ωστόσο, μια νέα μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα (Arizona State University) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Royal Society Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences δείχνει για πρώτη φορά ότι τα ζώα χρησιμοποιούν τους δικούς τους μυς για να προμηθευτούν με νερό, όταν αυτό δεν είναι διαθέσιμο από εξωτερική πηγή. Ερευνητές από το ASU και το Centre d’Etudes Biologiques de Chizé της Γαλλίας συνεργάστηκαν για το συγκεκριμένο έργο με το πανεπιστήμιο της Αριζόνας και τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν σήμερα στις 27 Ιουνίου.
Ο George Brusch IV, επικεφαλής ερευνητής στο πρόγραμμα και διδακτορικός φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα δήλωσε: «Η μελέτη μας δείχνει ότι κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής, ο μεταβολισμός των μυών συνδέεται με τις ανάγκες σε νερό για την ανάπτυξη των εμβρύων, όταν δηλαδή το λίπος είναι 10% και το νερό στο 75%, οπότε υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να απελευθερώσουν οι μύες επιπλέον νερό στον οργανισμό των ζώων».
Οι ερευνητές εξέτασαν αυτή την ιδέα, μελετώντας τις επιπτώσεις της στέρησης νερού στις αναπαραγωγικές προσπάθειες ενός μεσαίου φιδιού (πύθωνας) που αναπαράγεται κατά τη διάρκεια της ξηράς περιόδου στην Αυστραλία, όπου οι φυσικές πηγές νερού είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Διαπίστωσαν ότι οι μύες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παροχή νερού στο σώμα όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμo από κάποια εξωτερική πηγή.
«Οι θηλυκοί πύθωνες μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν τους εσωτερικούς πόρους του νερού με βάση τους περιορισμούς στο περιβάλλον», δήλωσε ο Brusch. «Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα ζώα αντιμετωπίζουν περιορισμούς των πόρων θα βοηθήσει τους επιστήμονες να προβλέψουν εάν τα ζώα ενδέχεται να επηρεαστούν από μελλοντικές κλιματικές αλλαγές, όπου σε πολλές περιοχές η βροχή αναμένεται να μειωθεί δραματικά».
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι ερευνητές ένωσαν τους έγκυους πύθωνες με τα άλλα θηλυκά παρόμοιας φυλής. Έπειτα, κατά τη διάρκεια περιόδου τριών εβδομάδων, από εκείνα τα φίδια που ήταν έγκυα, μόνο τα μισά ζεύγη είχαν πρόσβαση στο νερό. Τα έγκυα θηλυκά, τόσο στο εργαστήριο όσο και στην άγρια φύση, δεν τρώνε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και βασίζονται αποκλειστικά στα εσωτερικά αποθέματα όπως το λίπος και οι μυς για τις ενεργειακές τους ανάγκες.
Οι επιστήμονες παρατηρούσαν με ιδιαίτερη προσωπικότητα τη μετατροπή των υποπροϊόντων καύσης λίπους και μυών, όπως οι κετόνες και το ουρικό οξύ, καθώς και το μέγεθος των μυών και τον αντίκτυπο που είχαν στα αυγά των φιδιών. Τα ζώα χωρίς νερό έκαψαν περισσότερους μυς από το λίπος για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε νερό. Επιπλέον, τα ζώα χωρίς νερό γέννησαν μικρότερο αριθμό αυγών ανά άτομο, ενώ τα αυγά τους ζύγιζαν λιγότερο και τα κελύφος ήταν πιο λεπτο.
Η Brittany Kaminsky, ερευνητής φοιτητής στο ASU επισήμανε το γεγονός πως: Η αφυδάτωση μπορεί να παίξει πολύπλοκο ρόλο στην αναπαραγωγή, και έχει την ιδιότητα να επηρεάζει άλλα συστήματα του σώματος. Οπότε βάσει αυτών των δεδομένων και σε πρακτικό επίπεδο, μία ασθένεια στα ζώα θα μπορούσε να μεταδοθεί πιο εύκολα και κάπως έτσι θα μπορούμε να γνωρίζουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια την αιτία.
Τα περισσότερα ζώα χρειάζονται σταθερή πρόσβαση στο νερό για να επιβιώσουν, ειδικά κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής, και οι ερευνητές της παρούσας μελέτης υποστηρίζουν ότι η χρήση μυών ως αποθήκη νερού μπορεί να είναι ένα διαδεδομένο φαινόμενο.
Οι βελτιωμένες γνώσεις σχετικά με τη σχέση μεταξύ ενυδάτωσης και αναπαραγωγής θα επιτρέψουν επίσης στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις αντιδράσεις στους περιορισμούς των υδάτων σε παγκόσμιο επίπεδο και να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν την αναπαραγωγή στο ζωικό βασίλειο.
