- Πλατφόρμα: Amiga OS X, Windows
- Εταιρεία Ανάπτυξης: LucasArts
- Είδος: Adventure
Μας άρεσαν: Το πνεύμα της σειράς τρυπώνει και σε αυτόν τον τίτλο. Για να γνωρίσετε τον πιο διάσημο πειρατή των video games. Το χιούμορ, Το χιούμορ, Το χιούμορ, Το χιούμορ, Το χιούμορ
Δε μας άρεσαν: Η απουσία του Ron Gilbert από τη δημιουργία
Η αξιολόγηση μας: 4 / 5 – Πολύ Καλό
Παρουσίαση του παιχνιδιού
Τι πάει να πει δεν ξέρεις ποιος είναι ο Guybrush Threepwood;
Τι στο διάολο τότε διαβάζεις αυτή τη στήλη; Παρακαλώ, η πόρτα για την έξοδο είναι από εκεί. Όχι, όχι εκεί που γράφει o Μάκης χμμμ, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ναι, από εκεί πρέπει να περάσετε. Μην σας ανησυχεί η ηχομόνωση στη διακόσμηση, είναι για να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά.
Δηλαδή πείτε μου τώρα εσείς, οι λίγοι, που μείνατε, του άξιζε κάτι λιγότερο; Είναι δυνατόν να μην ξέρει τον μεγαλύτερο πειρατή των πέντε ηπείρων και επτά θαλασσών; Τον άνθρωπο που μπορεί να ρευτεί όλο το αλφάβητο; Που με τις προσβολές του μπορεί να νικήσει σε μονομαχία κάθε θνητό αλλά, όπως θα αποδείξει ο τίτλος που θα παρουσιάσω σήμερα, και κάθε νεκρό; Δεν είναι. Δεν μπορώ να το δεχθώ.
Άλλωστε, τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς το Monkey Island; Πόσο πιο φτωχός και άνυδρος από χαρά; Ναι, σύντροφοι της γέφυρας και του καταστρώματος, αδέλφια των αμπαριών και των ιστίων, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για εσάς. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για έναν από τους πιο διάσημους πρωταγωνιστές σε video game. Τον μοναδικό και ανυπέρβλητο Guybrush Threepwood.
Συγχωρέστε με για τον απότομο πρόλογο αλλά έπρεπε να τον γράψω ώστε να σιγουρευτώ πως μπροστά από τις οθόνες τους θα παραμείνουν μόνο οι απολύτως μυημένοι. Εκείνοι που δεν θα χρειαστεί να τους θυμίσω πόσο δύσκολα και με τι τρόπο κατάφερε ο μαλθακός Threepwood να γίνει πειρατής στα δύο πρώτα μέρη της σειράς Monkey Island. Τι κόλπα και τι μαμουνιές σκέφθηκε το πονηρό μυαλό του για να κατακτήσει τον έρωτα της ζωής του, τη ζόρικη και λαμπερή Elaine. Τους αγώνες και τις σκληρές του προσπάθειες να νικήσει το φάντασμα του περιβόητου πειρατή Le Chuck.
Οι γνώστες αυτή τη στιγμή χαμογελούν, γεμίζουν ένα ποτήρι δυνατή μπίρα, μασάνε ένα “A’hoy mates“, και ετοιμάζονται να σαλπάρουν πάλι για το ξεκαρδιστικό σύμπαν που συνέλαβε το μυαλό του Ron Gilbert και έκανε πραγματικότητα η LucasArts.
Η εισαγωγή δείχνει για άλλη μια φορά τον Treepwood να ανταμώνει με τη νέμεση του, το φάντασμα του Le Chuck. Θα το νικήσει και πάλι, όχι όμως προτού βυθίσει και το δικό του καράβι. Στα συντρίμμια των δύο πλοίων θα ανακαλύψει ένα πανέμορφο δαχτυλίδι και με αυτό ανά χείρας, θα ζητήσει σε γάμο την αγαπημένη του Elaine. Έλα όμως που το δαχτυλίδι είναι καταραμένο και η κοπελιά μετατρέπεται σε ένα χρυσαφένιο άγαλμα!
Από εκείνη τη στιγμή, ένας μεγάλος Γολγοθάς τον περιμένει, στην προσπάθεια του να επαναφέρει την Elaine στην ανθρώπινη της κατάσταση. Συμβουλευόμενος τη Voodoo Lady μαθαίνει πως πρέπει να ταξιδέψει στο Blood Island για να λύσει την κατάρα. Δεν έχει όμως ούτε πλοίο, ούτε πλήρωμα, ούτε κάποιον χάρτη που να δείχνει το νησί (μάλιστα αρκετοί λένε πως δεν υπάρχει καν).
Σκούρα τα πράγματα; Όχι για τον καταπληκτικό μας πειρατή. Τα έχει σκατώσει πολλές φορές μέχρι τώρα και πάντα κατάφερνε να βγει στην επιφάνεια. Δεν θα δυσκολευτεί να το κάνει και αυτή τη φορά. Ή για να λέμε την αλήθεια. Θα δυσκολευτεί. Πολύ. Πάρα πολύ. Και αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται τη βοήθεια σας.
Η σειρά Monkey Island βασίζεται σε δύο πράγματα: στους πολύ έξυπνους και δυνατούς γρίφους και κυρίως στο απίθανο, ιδιοφυές, μυθικό, στα όρια της τελειότητας χιούμορ του. Κάθε καρέ, κάθε διάλογος, κάθε χαρακτήρας και κάθε τοποθεσία, είναι μια πανέξυπνη πινελιά αβίαστου γέλιου που παραμονεύει για να σταλάξει το χρώμα της στα χείλη σου (πςςςςς ζωγραφίζω ο άνθρωπας).
Ο αυτοσαρκασμός του Guybrush, οι διάλογοι του μαζί σου (ναι, με εσένα που τον χειρίζεσαι), οι ψυχασθενικοί συνοδοιπόροι ή εχθροί σου που μοιάζουν σα να έχουν δραπετεύσει από τοπικό φρενοκομείο. Οι απίθανες καταστάσεις που ώρες ώρες σε βυθίζουν στην απελπισία. Όλα, μα όλα τα χαρακτηριστικά των δύο πρώτων Monkey Island είναι και στο The Curse of… (που είναι το τρίτο μέρος για όσους ΑΚΟΜΑ δεν το έχουν καταλάβει).
Υπάρχουν στιγμές που θα επανέρχονται στο μυαλό σας, όμοια με το να είχατε παρακολουθήσει κάποια καλή κινηματογραφική κωμωδία. Η στιγμή του θανάτου σας ας πούμε στα μισά του παιχνιδιού. Και οι τίτλοι τέλους που πέφτουν αμέσως μετά που σας αφήνουν να περιμένετε… και να περιμένετε… και να περιμένετε -ουπς, σαν πολλά να αποκάλυψα για αυτή τη σκηνή- ή η θρυλική μονομαχία με προσβολές.
Εκεί, που στο κατάστρωμα του πλοίου και με υψωμένα τα σπαθιά, εκτοξεύεται ευφάνταστές προσβολές ο ένας στον άλλον και ο καλύτερος κερδίζει μέτρα. Πιστεύω πως αν στύψω αρκετά το κεφάλι μου (αφού όμως ξημερώσει και έχω κοιμηθεί κάνα τετράωρο), θα μπορέσω να τις θυμηθώ όλες. Για όσους δεν μπορούν να περιμένουν (ή θέλουν να θυμηθούν), παραθέτω ένα video με την πολυθρύλητη μονομαχία. Που φυσικά αποτελεί και spoiler του παιχνιδιού έτσι;
Ιστορική μονομαχία με προσβολές
Τα Monkey Islands αποτελούν τα λαμπρότερα διαμάντια της LucasArts. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η δουλειά που έγινε, μέχρι τουλάχιστον και το τρίτο μέρος (το Curse of the Monkey Island για όσους ΑΚΟΜΑ δεν κατάλαβαν), είναι ότι πιο τέλειο έχει δημιουργήσει η εταιρία. Και μιλάμε για αυτή που έβγαλε θησαυρούς όπως το Grim Fandango, Sam & Max και Full Throttle. Η σειρά αυτή όμως έχει τη σπίθα. Το κάτι (θα σας πει η Καίτη Γαρμπή ποιο είναι).
Πασπαλισμένη με χρυσόσκονη που κάνει ακόμα και σήμερα, 21 χρόνια μετά το πρώτο μέρος και 14 από το Curse, να βγαίνουν remakes από φανατικούς παίκτες, ενώ μία πρόσφατη εμφάνιση του ονόματος σε μία σειρά επεισοδίων (ο μοντέρνος τρόπος στο marketing των video games που δεν προορίζονται για blockbusters) αναθέρμανε το ενδιαφέρον (αν και υπολείπεται πολύ το χιούμορ των πρώτων ημερών) και δείχνει πως ο ταπεινός Guybrush εγείρει μεγάλα πάθη και αγάπες και ας μην του φαίνεται.
Το The Curse of Monkey Island είναι ένα adventure που πρέπει να παίξετε. Ειδικά τώρα που οι δύο πρώτοι τίτλοι έχουν ρετουσαριστεί και τα γραφικά είναι περίφημα, δεν έχετε δικαιολογία αν δεν τερματίσετε πρώτα αυτά για να φτάσετε ως εδώ. Αν ο χρόνος σας δεν φτάνει, δεν τρέχει κάστανο. Το The Curse στέκεται και μόνο του και χαμογελάει σαρδόνια σε όποιον θελήσει να γίνει πειρατής στον κόσμο του. Πρέπει να έχει γερό στομάχι και δυνατό σαγόνι. Το γέλιο δεν αστειεύεται και δεν είναι σίγουρο πως θα αντέξετε χωρίς επίβλεψη.
Εκείνοι που έμειναν και ξέρουν, αφήνουν μια ανάσα αγαλλίασης. Πρώτοι εμείς τα είπαμε αυτά.
