- Είδος: Action, Strategy
- Εκδότης: Arxel Tribe, Tri Synergy
- Προγραμματίστρια εταιρεία: Eugen Systems
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 20 Οκτωβρίου 2002
- Υποστηριζόμενες πλατφόρμες: Microsoft Windows
- Mode: Single player
Gladiator σημαίνει μονομάχος. Λέξη που μας ταξιδεύει αρκετούς αιώνες πίσω, στις Ρωμαϊκές αρένες ή και σε μεταγενέστερες αυτών, όπου οι ηρωικοί μοναχικοί πολεμιστές μάχονταν μέχρι τελικής πτώσεως για χάρη της δόξας και της τέρψης του κοινού.
Ε, όλο και κάποια σχέση θα έχει! Οι μονομάχοι δεν χρησιμοποιούν πλέον σπαθιά και ασπίδες, ούτε βαδίζουν στα… 40 βήματα και μετά πυροβολούν. Ναι μεν οι μονομαχίες γίνονται σε αρένες γεμάτες από κόσμο που διψά για τις καλές… σφαγές, αλλά πλέον οι αντίπαλοι είναι ολόκληροι στρατοί που δε χρησιμοποιούν σπαθιά και κοντάρια, αλλά τα πιο σύγχρονα όπλα. Πως συνδέονται όλα αυτά; Η… ανάλυση ακολουθεί ευθύς αμέσως.
What’s the story
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’70. Η Αμερικάνικη στρατιωτική μηχανή δουλεύει σε ένα νέο, άκρως απόρρητο διαστημικό πρόγραμμα, το οποίο αποσκοπεί στη μελέτη των γνωστών μας “μαύρων τρυπών”. Το εν λόγω φαινόμενο έχει μόλις γίνει αντιληπτό από τους επιστήμονες (είπαμε, είμαστε στη δεκαετία του ’70!).
Όλα λοιπόν βαίνουν καλώς και το όχημα που απαιτείται για το πέρας της αποστολής είναι έτοιμο. Αρχηγός της αποστολή ορίζεται ο τέως αρχηγός των πεζοναυτών και νυν αξιωματικός, Greg D. Callahan, (τον οποίο θα ενσαρκώσουμε στο 1ο στάδιο του παιχνιδιού). Αν και δεν ήταν ιδιαίτερα… θερμός στο ενδεχόμενο να λάβει μέρος σε αυτή την αποστολή, δεν είχε άλλη επιλογή, μιας και αυτό ήταν το αντίτιμο της αποφυλάκισής τους.
Ασφαλώς και η εκτόξευση γίνεται κάτω από άκρα μυστικότητα. Το διαστημόπλοιο κατευθύνεται προς μια ζώνη αστεροειδών, όπου έχει εντοπισθεί έντονα φυσικά φαινόμενα, τα οποία μαρτυρούν την ύπαρξη μαύρων τρυπών. Ξαφνικά όμως, ενώ το όχημα πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά, η επαφή με τον επίγειο σταθμό της NASA διακόπτεται! Πανικός επικρατεί και όλοι πιστεύουν πως το διαστημόπλοιο χάθηκε στο αχανές διάστημα, παίρνοντας μαζί του και το άτυχο πλήρωμα. Όμως όσοι ήταν μέσα, είδαν τι πραγματικά έγινε.
Πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο προς τη ζώνη των αστεροειδών, διαπίστωσαν πως όλα τα όργανα του σκάφους έπαψαν να δίνουν ενδείξεις, ενώ παράλληλα ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο τους έλκυε προς έναν πλανήτη. Αφού προσεδαφίστηκαν, έκαναν έναν γρήγορο έλεγχο, όπου διαπίστωσαν πως το διαστημόπλοιο δεν έχει υποστεί υλικές ζημίες.
Όμως αντιμετωπίζουν ένα μικρό πρόβλημα…. δεν ξέρουν που βρίσκονται μιας και το σχετικό όργανο αδυνατεί να τους πληροφορήσει σχετικώς. Συνειδητοποιούν λοιπόν, πως βρίσκονται σε ένα άγνωστο αστρικό σύστημα. Παράλληλα το ραντάρ δείχνει πως ένα μεγάλο και απροσδιόριστης μορφής αντικείμενο (λέτε να είναι ο… Big Mac :p) κατευθύνεται προς το μέρος τους.
Και σύντομα το βλέπουν και ιδίοις όμμασι, μιας και το άγνωστο όχημα επιτίθεται εναντίων τους. Μετά από ηρωική μάχη, ο ήρωας μας είναι ο μοναδικός επιζών και, υπό της διαταγές του General Maximix (αρχηγός των εξωγήινων που επιτέθηκαν στον Callahan και τη παρέα του), οδηγείται σε υψίστης ασφαλείας φυλακή. Η φυλακή αυτή βρίσκεται στην πρωτεύουσα του πλανήτη, τη Myridion. Εκεί λοιπόν περίμενε να συμβεί το μοιραίο… ώσπου δέχθηκε μια απρόσμενη επίσκεψη. Η κόρη του μόλις αποθανόντα Αυτοκράτορα, του ζήτησε τη βοήθειά του: να την εκπροσωπήσει στον αγώνα που θα γίνει.
Ο οποίος θα καθορίσει τον επόμενο αυτοκράτορα. Στον αγώνα αυτό θα λάβουν μέρος 3 φυλές (μέσω των εκπροσώπων τους) και η νικήτρια θα είναι και αυτή που θα αναδείξει το ποιος θα κυβερνήσει το πλανήτη για το υπόλοιπο της ζωής του. Αν επιζήσει ο Callahan, εκτός από τη ζωή του θα έχει εξασφαλίσει και την ελευθερία του.. πιστεύω πως την απόφασή του τη γνωρίζετε ήδη!
Get in the Ring
Οι μάχες (για την ακρίβεια αγώνες) που θα δώσουμε διεξάγονται σε μεγάλες περιοχές-αρένες. Τι εννοώ με αυτό; Ότι ναι μεν το τοπίο απεικονίζει κανονικές περιοχές που θα συναντούσαμε σε άλλα παιχνίδια του είδους, αλλά γύρω-γύρω (στα όρια δηλαδή αυτών) υπάρχουν κερκίδες, γεμάτες από κόσμο! Σα να λέμε πως είμαστε μέσα σε ένα τεράστιο γήπεδο! Ο χώρος κίνησης είναι αρκετά μεγάλος και περιλαμβάνει κάθε λογής εδαφική μορφολογία (έρημους, πάγους, ζούγκλα κλπ).
Πριν από κάθε πίστα – αποστολή, βλέπουμε ένα εισαγωγικό βίντεο το οποίο μας κατατοπίζει για το τι πρέπει να προσέξουμε σε κάθε μια. Αλλά και κατά τη διάρκεια κάποιας πίστας, η Lydia (α ναι, ξέχασα να σας πω το όνομα της ορφανής… “αυτοκρατοροπούλας”) εμφανίζεται στο πάνω μέρος της οθόνης μας, δίνοντας μας πληροφορίες και συμβουλές. Επίσης κατά καιρούς εμφανίζονται και σχόλια από τον “παρουσιαστή” των μονομαχιών, που αφορούν την έκβαση του “αγώνα”.
Gameplay – ΑΙ
Ο χειρισμός του Gladiators γίνεται κατά βάση με το ποντίκι και κρίνεται ιδιαίτερα απλός και φιλικός προς το παίκτη. ΜΕ το αριστερό πλήκτρο του, επιλέγουμε την ομάδα που θέλουμε (η οποία μπορεί να έχει maximum 20 μέλη) και με το δεξί πραγματοποιούμε τις διαθέσιμες κινήσεις και επιλογές (κίνηση σε άλλες περιοχές ή κτήρια, επίθεση ενάντια σε εχθρικές μονάδες, επιβίβαση σε κάποιο όχημα κλπ). Επιπλέον έχουμε την επιλογή να παρατάξουμε τους στρατιώτες μας σε 2 δυνατούς σχηματισμούς.
Σε “τετράγωνο” που είναι και ο default, και σε γραμμή (πατώντας το σχετικό πλήκτρο στην οθόνη). Πέραν του… τρωκτικού μας, υπάρχουν και αρκετά shortcuts για πολλές in-game επιλογές. Η απόκριση των μονάδων στις εντολές μας είναι άμεση.
Το ΑΙ τώρα είναι πέραν του δέοντος ικανοποιητικό. Οι αντίπαλοι δεν είναι τελείως άμυαλοι. Μπορεί να μη αναπτύσσουν κάποιο σχέδιο επίθεσης και να προτιμούν το παλαιό (και πολλές φορές αποτελεσματικό)… γιουρούσι, αλλά πάντα όσοι βρίσκονται κοντά θα σπεύσουν να βοηθήσουν τους συμπολεμιστές τους.
Επιπλέον αν μας μυριστούν θα μας ακολουθήσουν όπου και να φτάσουμε, προκειμένου να μας εξολοθρεύσουν. Εκτός όμως από το να οργανώσουμε τις δικές μας επιθέσεις, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αποκρούσουμε και τις δικές τους. Εδώ καλό είναι να ακολουθήσουμε την παλιά γνωστή τακτική του save, μετά από κάθε επίθεση.
Όπως και στο Platoon που παρουσίασα σε προηγούμενο κείμενο έτσι και εδώ όλες οι κινήσεις των αντιπάλων μας είναι ίδιες, όσες φορές και αν κάνουμε reload κάποιο σημείο. Η διαφορά είναι πως το Platoon κυκλοφόρησε ως καθαρό και “σοβαρό” RTS, ενώ τώρα έχουμε να κάνουμε με ένα πιο… “ανάλαφρο” RTS που συνδυάζει έντονα στοιχεία action και που ως απώτερο σκοπό του έχει να μας κάνει να περάσουμε ευχάριστα τις ώρες που θα ασχοληθούμε μαζί του.
Όσον αφορά το πεδίο όρασης τώρα: βλέπουμε από την αρχή του παιχνιδιού ΟΛΟ το χάρτη, ενώ κάτω αριστερά της οθόνης, βλέπουμε έναν μικρό πανοραμικό χάρτη, που μας δείχνει τη θέση μας. Όμως αν και η εκάστοτε περιοχή είναι παντελώς ορατή, δε συμβαίνει το ίδιο και με τους εχθρούς μας (εντάξει μη τα θέλουμε και όλα δικά μας).
Αυτοί πολλές φορές εμφανίζονται από το πουθενά, κάνοντας τη ζωή μας πιο δύσκολη. Εδώ να σημειώσω την άμεση απόκριση των στρατιωτών μας στις επιθέσεις των αντιπάλων. Με το που θα εντοπιστεί κάποια εχθρική μονάδα, οι δικοί μας θα αρχίσουν να βάλλουν εναντίον της αμέσως. Το μόνο κακό είναι πως αν τους διατάξουμε να μετακινηθούν σε κάποιο σημείο, παύουν να πυροβολούν για όσο χρόνο θα κινούνται.
Το επίπεδο δυσκολίας είναι άκρως ικανοποιητικό, μιας και δεν είναι πολύ δύσκολο αλλά ούτε και υπερβολικά εύκολο. Με λίγη σωστή στρατηγική (σε μικρό βαθμό), ακόμα και με λιγότερες αριθμητικά δυνάμεις, μπορούμε να αποκρούσουμε μια επίθεση ή να τη “πέσουμε” στους αντιπάλους.
Βέβαια οι απώλειες είναι μέσα στο πρόγραμμα και έτσι είναι πολύ πιθανό (τι πιθανό δηλαδή, που συμβαίνει πολλές φορές) να δούμε ξαφνικά το στρατό μας να αποδεκατίζεται! Όμως, μη πανικοβάλλεστε. Ξέρετε τη περίφημη φράση ουδείς αναντικατάστατος (εντάξει, σχεδόν ουδείς, μιας και ο Callahan είναι αναντικατάστατος); Ε, λοιπόν φαίνεται πως και οι σχεδιαστές τη γνωρίζουν πολύ καλά. Το εννοώ; Λοιπόν, μέσα στο παιχνίδι συναντάμε διάσπαρτα διάφορα bonuses (resources σύμφωνα με τους δημιουργούς).
Μερικά από αυτά λοιπόν μας δίνουν κάποιους ειδικούς πόντους (150, 300 ή 450). Αυτούς με τη σειρά τους μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε στις Spawn Zones. Οι τελευταίες είναι ειδικές περιοχές, όπου μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες στρατιωτικές μονάδες (οι οποίες διαφέρουν ανάλογα με την αποστολή και φυσικά με τον… υποψήφιο που εκπροσωπούμε). Τώρα το πόσες μονάδες μπορούμε να δημιουργήσουμε κάθε φορά, εξαρτάται από τους πόντους που θα έχουμε μαζέψει.
Πέραν των πόντων, θα συναντήσουμε power-ups, medic-packs καθώς και άλλα που αυξάνουν τη ταχύτητα ή την άμυνα των αντρών μας, τα οποία μας προσφέρουν τα… αναμενόμενα J. Γενικά πάντως τα διάσπαρτα “δωράκια” αλλάζουν πολλές φορές τα δεδομένα του παιχνιδιού και ανεβάζουν το ενδιαφέρον του παίκτη.
Γραφικά και ήχος
Τα γραφικά του Gladiators δεν είναι τα πιο εντυπωσιακά που έχω δει – σίγουρα όμως είναι προσεγμένα. Λιτά και καλοσχεδιασμένα θα τα έλεγα. Μάλιστα ακόμα και στο μέγιστο επίπεδο zoom διατηρούν τον αξιοπρεπή τους σχεδιασμό. Η δε κίνηση είναι φυσικότατη και απερίσπαστη. Οι χρωματισμοί είναι και αυτοί πολύ καλοί, ενώ ακόμα και οι σκιάσεις έχουν αποδοθεί πολύ σωστά.. Πλάι σε αυτά, τα οπτικά εφφέ κατά τη διάρκεια μιας μάχης ή τη λειτουργία της SpawnZone έρχονται και δένουν αρμονικά με το όλο οπτικό περιβάλλον του Gladiators.
Γενικά ο σχεδιασμός δεν δείχνει σε καμία περίπτωση προσπάθεια για πολύ ρεαλιστικά μοντέλα. Αν μάλιστα συνδυάσουμε και τα videos του παιχνιδιού τα οποία είναι comic-strips (θυμόσαστε κάτι ανάλογο και στις cut-scenes του Max Payne;), θα έλεγα πως ο σχεδιασμός φέρνει πιο πολύ σε cartoon based game, μιας και τα χρώματα είναι πολύ ζωντανά και έντονα.
Ο ήχος τώρα είναι εξίσου καλός. Τόσο τα εφφέ των μαχών, όσο και οι φωνές του κόσμου έρχονται να δέσουν με την ιδέα του Gladiators. Μάλιστα ο κόσμος ξεσπά σε επιφωνήματα ενθουσιασμού, μετά από μια καλή μάχη (και φυσικά την αντίστοιχη σφαγή που λαμβάνει χώρα). Σα να βάζει γκολ η ομάδα τους, ή σα να κάνει μια καλή προσπάθεια. Οι ομιλίες ακούγονται καθαρά ενώ ο… εκφωνητής εκδηλώνει σαφώς τον ενθουσιασμό του ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα τον διακατέχει. Η δε μουσική είναι “δυνατή” και ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού – μάλιστα μερικές φορές τείνει να γίνει… πορωτική!
Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι
Στη μάχη για την εξουσία μπαίνουν 3 ομάδες, οι οποίες οδηγούνται από ισάριθμους ηγέτες. Ο ένας, όπως είναι ήδη γνωστό, είναι ο Greg Callahan. Οι άλλοι 2 είναι ο στρατηγός Maximix και ο Fargass. Κάθε ένας αντιπροσωπεύει και διαφορετικές φυλές, άρα έχουν διαφορετικές δυνατότητες.
Ο Callahan λοιπόν, ως εκπρόσωπος της ανθρώπινης φυλής, πλαισιώνεται από ανάλογους πολεμιστές αλλά και οχήματα (εδάφους και αέρος). Ο Maximix από την άλλη βασίζεται περισσότερο στην υψηλή τεχνολογία, η οποία χαρακτηρίζει όλες τις δυνάμεις του. Τέλος ο Fargass είναι πιο… σκοτεινός, μιας και τον πλαισιώνουν πολλές δαιμονικές μονάδες.
Η διαφορά του με τους άλλους 2 είναι πως δεν διαθέτει καθόλου οχήματα. Το ενδιαφέρον και η αντοχή του παιχνιδιού στο χρόνο, αυξάνονται και από μια ακόμα δυνατότητα που μας προσφέρει: μπορούμε να παίξουμε και με τους 3 κεντρικούς χαρακτήρες! Βέβαια αυτό δε γίνεται ευθύς εξ’ αρχής αλλά μόνο αν ολοκληρώσουμε με επιτυχία συγκεκριμένο αριθμό αποστολών. ΑΝ διαβάσετε το manual θα δείτε ποιες ακριβώς προϋποθέσεις πρέπει να τηρηθούν προκειμένου να “ξεκλειδώσετε” τους 2 υπόλοιπους πρωταγωνιστές στο single player mode.
Μιας και ο λόγο για τo mode αυτό, να σας ενημερώσω πως μπορείτε να παίξετε και multiplayer, είτε μέσω LAN (Local Area Network) είτε μέσω Internet. Επίσης επιλέγετε αν θέλετε να παίξετε μόνος ή να συνεργαστείτε με άλλους παίκτες, δημιουργώντας μιας ομάδα. Α, να μη ξεχάσω να σας πω, πως στο solo παιχνίδι, οι αποστολές είναι 18, μέσα από 3 campaigns.
Σύνοψη
Το Gladiators: Galactic Circus Games είναι ένα RTS παιχνίδι με εντονότατα στοιχεία δράσης. Προσωπικά μου θύμισε λίγο από το παλιό καλό Cannon Fodder αλλά και από το Smash TV. Οι μονομαχίες παρουσιάζονται σαν τηλεοπτικό σώου (κατά τη γνώμη μου είναι πολύ καλύτερο από τα υπάρχοντα reality-ζώου :p, αρκεί οι μονομάχοι να είναι sprites και pixels και όχι άνθρωποι) και η διασκέδαση που προσφέρει είναι μεγάλη. Σε καμία περίπτωση δε προσπαθεί να παρουσιαστεί ως αληθοφανές και ρεαλιστικό παιχνίδι στρατηγικής. Αντίθετα, πιστεύω πως θα το συμπαθήσει πολύς κόσμος.
Πολλές φορές, ακόμα και αν κολλήσετε σε κάποια πίστα, είμαι βέβαιος πως δε θα τα παρατήσετε τόσο εύκολα, αλλά θα ξαναπροσπαθήσετε. Άλλωστε όσο προχωράμε σε μια πίστα, τόσο ανακαλύπτουμε και νέες εκπλήξεις! Καταφέρνει ως ένα σημείο να δώσει μια αίσθηση που είχα καιρό να δω, ενώ παράλληλα δείχνει πως ξεφεύγει από τη πεπατημένη των παιχνιδιών στρατηγικής, αναβιώνοντας παλιές καλές εποχές.
Αν και η βαθμολογία του δεν είναι πολύ υψηλή (επειδή γίνεται αναγκαστικά με βάση τα σημερινά standards), προτείνεται ανεπιφύλακτα σε παλαιότερους gamers, καθώς και σε όσους θέλουν να βιώσουν κάτι διαφορετικό από αυτό που προσφέρουν τα συνηθισμένα παιχνίδια στρατηγικής.
Διάβασε επίσης: Ορίστε περιορισμούς στα ηλεκτρονικά έγγραφα PDF
