The Punisher (2004 ταινία). Ο Τιμωρός

• Είδος: Ταινία δράσης
• Σκηνοθεσία: Jonathan Hensleigh
• Ηθοποιοί: Thomas Jane, John Travolta, Rebecca Romijn-Stamos, Samantha Mathis, Will Patton, Roy Scheider, A. Russell Andrews, James Carpinello
• Διάρκεια: 123 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Απριλίου 2004
• Ελληνικός τίτλος: Ο Τιμωρός
• Παραγωγή: Artisan Entertainment
• Προϋπολογισμός ταινίας: 33 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 54 εκατομμύρια δολάρια

Ο σκηνοθέτης Jonathan Hensleigh κάνει την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με τη δεύτερη έκδοση του “The Punisher”. Η πρώτη είχε προβληθεί το 1989 με πρωταγωνιστή τον Dolph Lundgren (ο γνωστός «Ρώσος» απο το Ρόκυ 4) και θεωρείται ακόμα και σήμερα μια αξιόλογη μεταφορά του κόμικ. Πολλοί μάλιστα θεωρούν ότι εκείνη η έκδοση του 1989 ήταν καλύτερη από αυτήν του 2004. Με λίγα λόγια, τα πράγματα με το νέο “Punisher” δεν είναι και πολύ θετικά.

Ο ομοσπονδιακός πράκτορας Φρανκ Κάστλ (Τόμας Τζέϊν) εκτελεί την τελευταία του αποστολή πριν σταματήσει το επάγγελμα. Όμως κάτι πάει στραβά και σκοτώνεται ο γιος του μαφιόζου Χάουαρντ Σέϊντ (Τζων Τραβόλτα). Έτσι αυτός (που υπεραγαπούσε το γιο του φυσικά), διατάζει την δολοφονία του πράκτορα. Όμως η γυναίκα του Σέϊντ (την οποία επίσης υπεραγαπά) του ζητά να σκοτώσει και όλη την οικογένεια, σόι, φίλους του Κάστλ. Έτσι στο Πουέρτο Ρίκο, όπου όλοι μαζί γιορτάζουν την παραίτηση του Φρανκ, γίνεται το μοιραίο. Ο Κάστλ αν και δέχτηκε χτυπήματα που θα τον είχαν σκοτώσει 2 φορές, επιζεί και αναζητά όχι εκδίκηση… αλλά τιμωρία!

Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι σχετικά καλά. Το κλίμα είναι κάπως δραματικό, σοβαρό και σχεδόν σκοτεινό. Δε ξέρεις πως θα εξελιχτεί, αλλά ελπίζεις. Όμως από κει και πέρα, το έργο δείχνει να χάνει λίγο τις ισορροπίες του και το χαρακτήρα του. Οι δημιουργοί θέλουν φυσικά να ταυτιστούμε με τον κεντρικό χαρακτήρα, αλλά αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει. Τουλάχιστον όχι όσο θα θέλαμε ή θα ελπίζαμε. Κάπου είναι αστεία η ατμόσφαιρα, κάπου σοβαρή. Υπάρχουν στιγμές που σου δίνεται η εντύπωση ότι οι δημιουργοί του δεν παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά. Κάτι που όμως έρχεται σε αντίθεση με το αρχικό κομμάτι της ταινίας. Παράλληλα, μέρος της υπόθεσης δεν ταιριάζει καλά με τον τίτλο του έργου.

Ναι μεν ο Τιμωρός τιμωρεί, αλλά ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό σε κάποιες φάσεις, θα ταίριαζε περισσότερο στα μέλη της ομάδας της σειράς “Επικίνδυνες Αποστολές”, παρά σε έναν τσαντισμένο, αποφασισμένο και έτοιμο για όλα Τιμωρό (δε θα πω περισσότερα, θα καταλάβετε όταν το δείτε). Και αυτό έχει τις συνέπειές του, όπως το γεγονός ότι δεν αισθανόμαστε και καμία ιδιαίτερη λύτρωση, δικαίωση, ευχαρίστηση όταν ο Punisher εκτελεί τις τιμωρίες του (όπως στο “Κοράκι” για παράδειγμα). Εκτός ίσως από την τελευταία (όπου βοηθούσε και η μουσική λίγο).

Από κει και πέρα ερμηνευτικά, περισσότερο πείθει ο Γουϊλ Πάτον (το δεξί χέρι του Τραβόλτα στο έργο) που τον είχαμε δει συμπαθέστατο στο “Αρμαγεδδών”, (αλλά από τότε έχει υποδυθεί θαυμάσια μερικούς ρόλους ”κακών”), και η Ρεμπέκα Ρόμαϊν Στάμος (γείτονας Τιμωρού), παρά ο Τόμας Τζέϊν ( Τιμωρός ) και ο Τραβόλτα (Σέϊντ). Ο Τζέϊν (που θυμίζει Κρίστοφερ Λαμπέρ) απέδωσε καλά τον μπερδεμένο χαρακτήρα του κόμικ, που δεν αντλεί ευχαρίστηση από τη δικαιοσύνη και τις τιμωρίες που αποδίδει, αλλά δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο ύφος, δε σε απογείωνε, δεν ταυτιζόσουν εύκολα. Ο Τραβόλτα από την άλλη, έπαιξε τον ίδιο χαρακτήρα bad guy που έχει παίξει σε Face Off και Swordfish. Καλά μεν, αλλά χωρίς να δίνει κάτι νέο και θα τον βαρεθούμε αν συνεχίσει έτσι.

Οι σκηνές δράσης είχαν πολλά σκαμπανεβάσματα σε ποιότητα, αλλά γενικά πολλές υπερβολές ή πολλά κλισέ δεν υπήρχαν. Πάντως όλο και κάτι θα παρατηρήσετε. Περισσότερα γι΄ αυτά στο φόρουμ μας. Η μουσική δεν ήταν κακή, και σε μερικά σημεία την παρατηρείς θες δε θες. Κάνει τη δουλειά της όσο χρειάζεται. Φυσικά το έργο “κλείνει”… μένοντας ανοιχτό, αφού πιθανότατα θα υπάρξει και συνέχεια. Η οποία ελπίζουμε να έχει κάτι καλύτερο να δείξει καθώς ο χαρακτήρας του κόμικ είναι καλός και σίγουρα αξίζει προσεκτικότερης μεταφοράς.

Μια μέτρια απόδοση – μεταφορά του ομώνυμου κόμικ λοιπόν, με κάποιες κλισέ φράσεις και σκηνές, χωρίς να εντυπωσιάζει και να σε απογειώνει από το κάθισμα. Ευτυχώς είχε και καλά στοιχεία καθώς και μια προσπάθεια να είναι (σχεδόν) όλα κάπως “μετρημένα”. Κάτι που ναι μεν αποφεύγει τις ακρότητες, αλλά από την άλλη κάνει το έργο απρόσωπο, θαμπό, χωρίς ζωηρό χαρακτήρα που σου εντυπώνεται στη μνήμη. Όπως και θα έπρεπε με τον χαρακτήρα αυτό…

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας The Punisher (2004). Ο Τιμωρός.