The Woodsman (2004): Ο ξυλοκόπος

Σύνοψη ταινίας: The Woodsman (2004)

• Σκηνοθέτης: Nicole Kassell
• Ηθοποιοί: Benjamin Bratt, Kevin Bacon, Kyra Sedgwick, Mos Def
• Είδος: Δράμα
• Έτος κυκλοφορίας: 2004

Θετικά: Aπίστευτος ο Kevin Bacon, όμορφη μη-λεκτική επικοινωνία και μετάδοση νοημάτων/συναισθημάτων

Αρνητικά: Aν ψάχνετε για αυτόκλητους ήρωες που πυροβολούνε και ανατινάζουν τα πάντα, θα βαρεθείτε εδώ

Η αξιολόγησή μας: 5 / 5 – Αριστούργημα.

Σε αυτό το σημείο είναι επιτακτική ανάγκη να επισημανθεί πως ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι «Ο ξυλοκόπος».

Κάνεις κάτι που ο νόμος ονομάζει αδίκημα/πλημμέλημα/κακούργημα, σε κάνουν τσιμπητό και καταλήγεις ενώπιον ενός αξιοσέβαστου δικαστή. Ανάλογα με τα στοιχεία που ο εισαγγελέας κατάφερε να βρει εις βάρος σου, θα αποφασιστεί η αθωότητα ή η ενοχή σου. Στην δεύτερη περίπτωση, οι “μεγάλοι” θα ρίξουν το ζάρι και θα σου πούνε ένα νούμερο, μετά ο δικηγόρος σου θα τους πει ένα μικρότερο και ένας συμβιβασμός θα γίνει.

Θα μπεις στην ψειρού για όσα χρόνια σου είπανε και μετά θα βγεις, θα είσαι ελεύθερος. Και μετά; Τι περιμένουν από εσένα; Υποτίθεται ότι το σύστημα λέγεται σωφρονιστικό γιατί σε κάνει χρήσιμο κομμάτι της κοινωνίας, σου αφαιρεί τα ελαττώματα που είχες. Αρκούν τα 5 ή τα 15 χρόνια πίσω από κάγκελα; Έχεις αλλάξει; Έστω ότι ναι, άλλαξες. Γιατί όταν πας να ζητήσεις δουλειά τα αφεντικά σε κοιτάνε με μισό μάτι; Μήπως δεν άλλαξες;

Ανόητες ερωτήσεις πάνω σε υποθετικές αοριστολογίες. Προσωπικά άμα δε σε κοιτάξω στο μάτι δεν πιστεύω τίποτα. Ποτέ δεν κατάλαβα πως μπορεί κάποιος να “σωφρονιστεί” εκεί μέσα. Ούτε νοιώθω ασφάλεια να σου δείξω που κρύβω το διαμαντένιο στέμμα της γυναίκας μου αξίας 2 εκατομμυρίων ευρώ ενώ είχες καταδικαστεί για τρεις ένοπλες ληστείες. Εκτός και αν σε κοιτάξω στα μάτια και δω ότι ο παλιός σου εαυτός πέθανε (χαλάρωσε ρε γκουρού του πεζοδρομίου!). ‘Ντάξ’, τα παραλέω πάλι. Όμως εσύ πως θα έπραττες αν όντως ήσουν σε αυτή την θέση; Και αν αντί να μιλάμε για ηλίθια στέμματα και πρώην ληστές, η συζήτηση αφορούσε τη 12χρονη θυγατέρα σου και έναν παιδεραστή που μόλις έχει αποφυλακιστεί; Χα! Σε τσάκωσα!

Ο Ουόλτερ είναι ο άνθρωπος σου. Πέρασε δώδεκα χρόνια στην φυλακή για παιδεραστία και έχοντας εκτίσει την ποινή του, βρίσκεται πλέον έξω. Βρίσκει μια δουλειά, ένα διαμέρισμα και στα 45 του πρέπει να χτίσει μια νέα ζωή. Ούτε όμως η ίδια του η αδερφή δεν τον καταδέχεται. Μόνο ο γαμπρός του κρατά μια επαφή μαζί του και τον ενημερώνει για την οικογένεια του. Ο Ουόλτερ επισκέπτεται έναν ψυχολόγο αναγκαστικά, δεν λέει πολλά στην αρχή όμως σιγά σιγά ξετυλίγει τους φόβους του ζητώντας βοήθεια.

Παράλληλα, κρατάει ημερολόγιο με τις σκέψεις του, ενώ ο επιβλέπων αστυνόμος του κάνει σαφές ότι καραδοκεί να τον τσακώσει στο πρώτο του γλίστρημα ή ακόμα και υποψία γλιστρήματος. Το μόνο θετικό στην ζωή του είναι η Βίκυ, μια γυναίκα που βλέπει κάτι καλό μέσα του. Όταν όμως ο ίδιος ο Ουόλτερ αμφισβητεί τον εαυτό του, τότε το μόνο που του απομένει για να καταφέρει να προχωρήσει είναι να αντιμετωπίσει τον φόβο του. Αλλάζει ο άνθρωπος;

Ο Kevin Bacon μας παραδίδει την ερμηνεία της καριέρας του. Έτσι απλά! Η σκιαγράφηση ενός χαρακτήρα σκοτεινού, που έχει να δώσει τιτάνιες μάχες με την ίδια του την φύση καθημερινά, γίνεται άψογα. Οι μεταμορφώσεις του, από άτομο χαμηλών τόνων σε βόμβα που εκρήγνυται, και από ύποπτο που κουρνιάζει στις προσταγές του αστυνόμου σε υποψήφιο δράστη είναι εκπληκτικές.

Φυσικά, και το ντεμπούτο της Nicole Kassell στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας είναι εξίσου εντυπωσιακό. Με λιτά σκηνικά και χρησιμοποιώντας γλώσσα θεατρική σε πολλές σκηνές (άλλωστε πρόκειται για σενάριο που προέκυψε από θεατρικό έργο) δίνει βαρύτητα στις ερμηνείες των ηθοποιών, περνάει καθαρότερα τα μηνύματα των ρόλων. Με ψυχρή και σχεδόν άτονη φωτογραφία, δείχνει ακριβώς πως είναι ο κόσμος όταν υπάρχουν τόσα βάρη στην καρδιά σου. Τα κόκκινα που ζεσταίνουν λίγο τα κάδρα προέρχονται από τα παιδιά, τον πειρασμό. Ένα κόκκινο τόπι, ένα κόκκινο μπουφάν.

Δεν υπάρχουν ειδικά εφέ εδώ. Υπάρχει όμως πολύ “ζουμί” για όποιον μπορεί να χαρεί το φιλμ αυτό.

Καλή θέαση!