Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι σίγουρα ένας από τους πιο εξωστρεφείς πολιτιστικούς θεσμούς της χώρας. Στα 54 χρόνια του, διατηρεί μια φρεσκάδα που την οφείλει στους δημιουργούς και στις ταινίες. Είναι στη φύση τού σινεμά η διαρκής ανανέωση που αποτυπώνεται στις ταινίες και στους εκάστοτε συντελεστές.
Η Θεσσαλονίκη έχει κερδίσει πολλά από το φεστιβάλ. Κάθε χρόνο, για μία εβδομάδα, γίνεται το επίκεντρο της καλλιτεχνικής ζωής της χώρας. Χιλιάδες επισκέπτες έρχονται στην πόλη για να το παρακολουθήσουν. Η πόλη έχει ταυτιστεί με το σινεμά, κι αυτό είναι κάτι που μόνο οφέλη μπορεί να της αποφέρει.
Δεν θα ήθελα να κάνω κάποια κριτική στο φεστιβάλ. Το μόνο που θέλω να ευχηθώ, εκπροσωπώντας πλέον έναν άλλο κορυφαίο φορέα της πόλης και της χώρας, το ΚΘΒΕ, είναι να υπάρχει περισσότερο από ποτέ εξωστρέφεια και συνεργασία μεταξύ των φορέων της πόλης, μεταξύ ημών, δηλαδή -οι φορείς δεν είναι απρόσωποι.
Είναι εποχή των συνεργασιών, όχι της διχόνοιας και της κόντρας. Όχι μόνο γιατί οι προϋπολογισμοί είναι πλέον συρρικνωμένοι, αλλά κυρίως γιατί μόνο με συνεργασία μπορούμε να πετύχουμε σπουδαία πράγματα. Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι αμφισβητούνται μόνο οι πολιτικοί και η πολιτική. Καθετί θεσμικό που έρχεται από την… παλιά Ελλάδα τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει, τώρα, να αλλάξουμε νοοτροπία, να επαναπροσδιορίσουμε με ειλικρίνεια και επάρκεια τη σχέση μας με το κοινό. Να αυξήσουμε τον αριθμό των θεατών, κάτι που είναι προϋπόθεση της καλλιτεχνικής πράξης. Να πολλαπλασιάσουμε τον κόσμο που έρχεται σε επαφή με τον πολιτισμό, το θέατρο, το σινεμά. Κι αυτό είναι κάτι που θα το πετύχουμε μόνο με συνεργασίες, με ιδέες, με δράση, με κίνηση, με δυναμικές επιλογές. Πείθοντας τον κόσμο ότι μπορεί να ποντάρει πάνω σε μας, ότι μπορεί να πάρει δύναμη από την τέχνη.
Επομένως, απαντώντας ευθέως πλέον στην ερώτησή σας, θα έλεγα ότι θα ήθελα ένα φεστιβάλ που θα το αγκαλιάζει όλη η πόλη!
