Η ακράτεια των ούρων είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη και ενοχλητική κατάσταση για το άτομο που την βιώνει. Όταν αναφερόμαστε στην ακράτεια ούρων, εννοούμε την αδυναμία έλεγχου της εκούσιας ούρησης. Η απώλεια των ουρών μπορεί να οφείλεται σε ανατομικές αλλαγές είτε στην ίδια την ουρήθρα, είτε στους μύες του πυελικού εδάφους. Επίσης άλλος λόγος μπορεί να είναι η υπερπλήρωση της ουροδόχου κύστης. Τέλος μπορεί να οφείλεται και σε νευρολογικές παθήσεις, τόσο τοπικά στην ουροδόχο κύστη, όσο και σε βλάβες του νευρικού συστήματος.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να προκαλέσουν αυτόματη απώλεια ούρων με τη παραμικρή προσπάθεια, για παράδειγμα με το βήχα ή το γέλιο. Η ακράτεια μπορεί να είναι τέτοιου βαθμού ώστε, με το αίσθημα της ούρησης να μην προλαβαίνει η πάσχουσα να φτάσει καν στην τουαλέτα !
Αίτια της ακράτειας ούρων
Η ακράτεια μπορεί να συμβεί για πολλούς και διάφορους λόγους. Στις γυναίκες παραγωγικής ηλικίας συνήθως η ακράτεια έχει ως αιτία κάποιο τραυματισμό στη ουρήθρα ή και στους επιμέρους μύες του περινέου κατά τη διάρκεια του τοκετού.
Σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας τα αίτια συνήθως είναι νευρολογικής φύσεως ή λόγω χαλάρωσης των ιστών του ουρογεννητικού συστήματος, μετά την εμμηνόπαυση. Υπάρχουν βέβαια πληθώρα άλλων καταστάσεων που μπορεί να προκαλέσουν τη μόνιμη ή και την προσωρινή ακράτεια.
Διάγνωση της ακράτειας ούρων
Βασικά η διαπίστωση της απώλειας γίνεται από την ίδια τη γυναίκα, η οποία παρατηρεί αρχικά την παρουσία σταγόνων από ούρα στο εσώρουχο της. Επίσης συχνά μπορεί να συμβεί η απώλεια των ούρων πριν καν προλάβει να φτάσει στη τουαλέτα! Από εκεί και πέρα, ο ρόλος του ιατρού είναι να εξετάσει τα αίτια που προκαλούν την ακράτεια.
Η λήψη ενός καλού ιστορικού της γυναίκας, η τυπική γυναικολογική εξέταση και μία βασική νευρολογική εξέταση, είναι τα ελάχιστα που μπορεί να κάνει ένας γιατρός στην αρχή της εκτίμησής του. Ακολουθεί η σημαντικότερη εξέταση που θα θέσει οριστικά τη διάγνωση, στην οποία η γυναίκα υποβάλλεται στο λεγόμενο ουροδυναμικό έλεγχο. Μια εξέταση που με την βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή καταγράφονται κάποιοι παράμετροι, με την ερμηνεία των οποίων τίθεται οριστικά τη διάγνωση.
Θεραπεία της ακράτειας ούρων
Η αντιμετώπιση της ακράτειας ούρων μπορεί να γίνει τόσο συντηρητικά όσο και επεμβατικά. Αυτή βέβαια εξαρτάται από το είδος της ακράτειας και τα αίτια που τη προκαλούν. Η συντηρητική θεραπεία μπορεί να γίνει με τις ασκήσεις πυελικού εδάφους που είναι γνωστά και ασκήσεις kegel. Η φαρμακευτική αγωγή έχει και αυτή το μερίδιο της στην αντιμετώπιση κυρίως των ακρατειών νευρολογικής αιτιολογίας. Τέλος, η επεμβατική θεραπεία γίνεται πλέον με νέες τεχνικές και είναι σχεδόν αναίμακτη, χωρίς την ανάγκη ανοιχτού χειρουργικού πεδίου. Χρησιμοποιούμε τη λεγόμενη « ταινίας ελεύθερης τάσης (TOT)», η εφαρμογή της οποίας έχει πάρει πλέον τη σκυτάλη στην θεραπεία της ακράτειας ουρών με άριστα αποτελέσματα.
