Έχοντας, σε αυτόν τον ιστότοπο, αναλύσει πολλές φορές τα θέματα περί προσωπικών δεδομένων και τους διάφορους νόμους που σχετίζονται με αυτά, σήμερα θα μιλήσουμε για ένα θέμα που… δεν είναι και ιδιαίτερα διαδεδομένο.
Αυτό το θέμα αρχικά δημοσιεύθηκε στους New York Times, στις σελίδες της οποίας φιλοξενείται αντίστοιχο ρεπορτάζ.
Αλλά ας ξεκινήσουμε “με ίντριγκα” ένεκα και του τίτλου.
Δοκιμάστε να κάνετε μια έρευνα αγοράς για οποιοδήποτε προϊόν μέσω μιας δημοφιλούς μηχανής αναζήτησης (πχ. Google). Συνεχίστε ανέμελα την περιήγησή σας και παρατηρήστε μετά από μια, δύο μέρες τι διαφημίσεις θα βλέπετε μπροστά σας και καλού κακού κοιτάξτε το ταχυδρομείο σας γιατί μπορεί οι εισερχόμενες διαφημίσεις να “ταιριάζουν” με αυτό που αναζητήσατε.
Αυτό οφείλεται σε μια τεράστια βιομηχανία αξίας πολλών δις, του λεγόμενου database marketing. Σε απλά λόγια, υπάρχουν εταιρίες που συλλέγουν τα δεδομένα που ο χρήστης δημοσιεύει αυτοβούλως (κι έτσι κάτι τέτοιο δεν θεωρείται παράνομο) αλλά ακόμα δεν έχει διασαφηνιστεί (πέραν των στοχευμένων/εξατομικευμένων διαφημίσεων) πού χρησιμοποιούνται ή ποιός θα μπορούσε να έχει πρόσβαση σε αυτά.
Φυσικά, πελάτες σε τέτοιου τύπου εταιρίες δεν θα μπορούσαν παρά να είναι μεγάλα εμπορικά ονόματα τα οποία εκμεταλλεύονται προς ιδίον όφελος τις πληροφορίες αυτές.Βέβαια η κάθε εταιρία database marketing δεν παραμένει αυστηρά στον ρόλο της συλλογής δεδομένων, καθότι μετά από αυτό το στάδιο η κάθε εταιρία αναλύει με το δικό της σύστημα τα αποτελέσματα, φτάνοντας πολλές φορές στο συμπέρασμα -βάσει των συλλεχθέντων- πως μια εταιρία database marketing μπορεί να έχει συλλέξει περισσότερα δεδομένα κι από κρατικούς φορείς (και το κυριότερο: Οι χρήστες παρείχαν αυτά τα δεδομένα αυτοβούλως)!
Η περίπτωση Axciom
Η Axciom είναι ο ηγέτης σε αυτήν την αγορά πληροφοριών. Περισσότεροι από 23.000 διακομιστές της διεκπεραιώνουν κάθε χρόνο περίπου 50 τρισεκατομμύρια συναλλαγές δεδομένων, ενώ για το 2011 η εταιρία δήλωσε κέρδη περίπου 77 εκατομμυρίων δολλαρίων σε σύνολο κύκλου πωλήσεων περί του ενός δις (περίπου 1.13 δις δολλάρια).
Η εταιρία διαθέτει ένα από τα πιο εξεζητημένα συστήματα κατηγοριοποίησης των συλλεχθέντων δεδομένων καθώς το κάθε άτομο προσδιορίζεται από τουλάχιστον 5 παράγοντες (όπως πχ. τόπος κατοικίας αλλά και συχνότητα χρήσης πιστωτικών καρτών!).
Πόσο ασφαλές είναι όλο αυτό;
Τουλάχιστον στην περίπτωση της Axciom υπήρξε μια καταγεγραμμένη περίπτωση όπου hacker κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στα αρχεία της το 2003 ενώ η ίδια η εταιρία ζήτησε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να μην δώσουν έμφαση σ’ αυτό το γεγονός ώστε να μην κλονιστεί η πίστη των πελατών προς την εταιρία.
Το 2011 πάλι, υπήρξε μια αντίστοιχη παραβίαση σε μια άλλη εταιρία database marketing, την Epsilon κατά την οποία υπήρξε διαρροή e-mail πελατών και αντίστοιχων προσωπικών τους δεδομένων.
Εν κατακλείδι
Σίγουρα ο κόσμος του Internet δεν είναι “όμορφος και αγγελικά πλασμένος”. Από την άλλη, μήπως πρέπει κι εμείς οι ίδιοι να αρχίσουμε να προσέχουμε τα προσωπικά μας δεδομένα λίγο καλύτερα και να μην δημοσιεύουμε ό,τι νά’ ναι… όπου να’ ναι;
