Ασφαλώς η ιστορική πραγματικότητα των δύο μεγάλων πολιτισμών δημιουργεί ένα ευνοικό κλίμα προσέγγισης χωρών που γενικά ευαισθητοποιούνται από τέτοιας μορφής «συνέργειες». Σίγουρα όμως αυτής της μορφής οι ευαισθησίες δεν είναι ο λόγος που ο Κινέζος Πρωθυπουργός παρείχε ουσιαστική «πολιτική» και διακρατική στήριξη στην χώρα. Ήταν ίσως ένας εύσχημος τρόπος να τονώσει το ηθικό δηλώνοντας έμμεσα ότι εν μέσω της κρίσης, η είσοδος της Κίνας στην Ευρώπη καθίσταται «φθηνότερη» μέσω της Ελλάδος.
Κάτω από άλλες συνθήκες ίσως μία τέτοια προσέγγιση να προκαλούσε ερωτηματικά. Στην προκειμένη περίπτωση όμως είμαστε υποχρεωμένη να δεχθούμε την χείρα βοηθείας αντιμετωπίζοντάς την ταυτόχρονα ως πρόκληση αναμόρφωσης των εσωτερικών δεδομένων ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Απαιτείται κεφαλαιακή ενίσχυση πάσης φύσεως προκειμένου να «ξεκινήσει» η οικονομία και να ξεφύγει από την φάση του απολύτου τέλματος. Καθώς εγχώρια κεφάλαια δεν υπάρχουν από το τραπεζικό σύστημα, όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε ο Πρόεδρος της ΕΤΕ, είναι αναγκαία η προσέλκυση ξένων. Το ζητούμενο βέβαια είναι οι ξένες επενδύσεις να αποτελούν ουσιώδη στήριξη στην οικονομική δραστηριότητα και την μείωση της ανεργίας και όχι απλά ένα «πέρασμα διευκολύνσεων».
Είναι γνωστό πως η παρουσία της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά και οι επενδύσεις που συνοδεύουν την παρουσία της έχουν δημιουργήσει μία νέα πραγματικότητα στον νευραλγικό αυτό τομέα της οικονομίας. Μία πραγματικότητα ανταγωνισμού σε αντίθεση με εκείνην που επικρατούσε και επικρατεί γενικώς στα περί την εγχώρια ναυτιλία όπως παράδειγμα την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος. Πως είναι δυνατόν να μην γίνει σύγκριση του επιπέδου λειτουργίας της ζώνης αυτής πριν από είκοσι και πλέον έτη με την «συντεχνιακή» πραγματικότητα του σήμερα, ειδικά όταν στην εικόνα εμφανίζονται οι Κινέζοι παρέχοντας ρευστότητα στους Έλληνες πλοιοκτήτες που θα χρησιμοποιήσουν την ναυπηγική τους βιομηχανία;
Σίγουρα το παραπάνω παράδειγμα δίνει το στίγμα της διαχρονικής προβληματικής νοοτροπίας που αναπτύχθηκε στην χώρα τα τελευταία χρόνια. Αναγκασμένοι πλέον να συμβιβασθούμε με την πικρή πραγματικότητα, ας χρησιμοποιήσουμε την παρουσία τους για την διαμόρφωση μίας ποιο επαγγελματικής και ανταγωνιστικής νοοτροπίας, μακριά από «συντεχνίες» και τοπικά κομματικά συμφέροντα που σε τελική ανάλυση εξυπηρετούν ελάχιστους.
Δεν θα πρέπει να θεωρηθεί αισιόδοξο, πως παρά το γεγονός ότι η κρίση θα συνεχισθεί και θα ενταθεί, αρχίσει να φαίνεται πως η κινητικότητα που παρατηρείται, είτε στην μεταστροφή της αντιμετώπισης των ξένων, είτε μέσα από έμμεση και άμεση στήριξη διεθνών φορέων πως υπάρχει αναγνώριση πως «το παλεύουμε». Για όσους δε εκτιμούν πως η οικονομία είναι ψυχολογία, ας ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι αυτό που συντελείται σήμερα είναι διαμόρφωση ψυχολογίας για τους «έξω». Όταν αρχίσει να διαμορφώνεται η θετική ψυχολογία εκ των έσω, τότε θα αρχίσει να φαίνεται φώς στο τούνελ της ανάκαμψης.
