Ενώ το περπάτημα συμβολίζει την πρόοδο, το τρέξιμο είναι κυρίως προϊόν αναγκαιότητας, καθήκον ή απλώς μάχη με τις πιθανότητες της τύχης.
Τρέξε Λολα, Τρεξε. Στην περίφημη γερμανική ταινία Lola Rennt του 1998 κυριαρχεί το παιχνίδι με τον χρόνο. Η Λόλα τρέχει για να αλλάξει τα δεδομένα και ο Μάνι δρα σαν μαριονέτα, αλλά και οι δύο υφίστανται τις παραξενιές της τύχης. Το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι το αν εμείς ορίζουμε τη ζωή μας ή μια σειρά από τυχαία γεγονότα είναι αυτά που την ορίζουν.
Γενικά, η ιστορία του τρεξίματος μπορεί να περιλαμβάνει ανθρώπους του καθήκοντος, από τον Φειδιππίδη που διανύει την απόσταση Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα, τον αντίστοιχο ημεροδρόμο της Σπάρτης Ευχίδα που μεταφέρει το μήνυμα της νίκης στις Πλαταιές και την ανάγκη εξαγνισμού της πόλης από το εγκληματικό πνεύμα των Περσών έως τον Χάπι, τον Περουβιανό δρομέα-πνεύμα, προστάτη των πνευμόνων. Εδώ ο χρόνος παίρνει τη μορφή των chasquis, των ταχυδρόμων των Ινκας, που εξοπλισμένοι με μια τρομπέτα από κοχύλι μεταφέρουν μηνύματα από κόμπους quipu.
Σε μια τεράστια έκταση δαιδαλωδών διαδρόμων από το Κούσκο στο Κίτο και τανάπαλιν, η απόσταση μπορεί να νικηθεί με τη σωστή επιλογή κινήσεων. Μια τεράστια σκυταλοδρομία στήνεται επί αιώνες, ώστε οι κρατικοί υπάλληλοι των Ινκας να ανταλλάσσουν χρήσιμες πληροφορίες και ο ίδιος ο αυτοκράτορας να τρώει φρέσκα ψάρια από τον Ειρηνικό.
Άλλοι πάλι τρέχουν έτσι, επειδή θέλουν να διασκεδάσουν μετρώντας τις φυσικές τους δυνάμεις ή για να επιβεβαιώσουν ότι είναι ελεύθεροι.
Στέλιος Θεοδωρίδης
Στον αντίποδα, ο Φόρεστ Γκαμπ τρέχει χωρίς συγκεκριμένο λόγο, επειδή έτσι του κάπνισε, και αυτό εκλαμβάνεται ως ένα είδος διαμαρτυρίας ή μεταφυσικής πρόκλησης, ώστε να αποκτήσει οπαδούς που τον μιμούνται. Αλλοι πάλι τρέχουν έτσι, επειδή θέλουν να διασκεδάσουν μετρώντας τις φυσικές τους δυνάμεις ή για να επιβεβαιώσουν ότι είναι ελεύθεροι, γιατί ελεύθερος είναι κάποιος όταν θέλει κάτι και το κάνει χωρίς να ωθείται σ’ αυτό από οτιδήποτε άλλο πέραν της βούλησής του.
Άλλοι τρέχουν επειδή απλώς τους κυνηγούν, όπως ο τρέσας, ο δειλός στα αρχαία ελληνικά, ο ρίψασπις σαν τον Κλεώνυμο στο Δήλιο, που του κάνει καζούρα ο Αριστοφάνης, και αυτοί που τρέχουν για να ξορκίσουν τον θάνατο θεωρώντας το τρέξιμο άσκηση υγιεινή.
Υπάρχουν και αυτοί που βάζουν στόχους: Οι αθλητές ταχύτητας, που δίνουν μάχη με τον χρόνο, και οι αθλητές μεγάλων αποστάσεων, που περισσότερο ανταγωνίζονται τον χώρο. Αν το βάδισμα συμβολίζει τη συνειδητή αλλαγή και την πρόοδο, το τρέξιμο είναι γι’ αυτούς που θεωρούν την αλλαγή ατέλεια, σαν κάτι να επιστρέφει και πάλι στον εαυτό του, γοητευμένο από τη μαγεία της ατέρμονης επανάληψης.
Ίσως οι πιο παρατηρητικοί από εσάς που διαβάζετε το παρόν άρθρο και έχετε υγιή σκέψη, θα έχετε διαπιστώσει πως οι άνθρωποι τείνουν να ισχυροποιούν την εσφαλμένη ιδεολογία, άποψη και τα ιδανικά τους, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αντίθετες απόψεις που αναιρούν τα λεγόμενα τους, και κατά συνέπεια, την υποτιθέμενη σπουδαία προσωπικότητα τους, πράγμα που σημαίνει πως είναι εξαιρετικά προβλεπόμενη η συμπεριφορά τους που δεν χρειάζεται καν να είσαι καν μάγος για να μαντέψεις τη λανθασμένη πορεία που θα ακολουθήσουν.
Με λίγα λόγια είναι εύκολο να προβλέψεις τις συνήθειες ενός ξεροκέφαλου ανθρώπου που όσο μεγαλώνει γίνεται όλο και περισσότερο αγύριστο κεφάλι.
